Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Ο Χρόνος...

Τώρα πια κοιτάει άφοβα τον ουρανό... Δεν κοιτάζει ποτέ το ρολόι της. Ανεβάζει μόνο το τζιν της και περπατάει με αργά βήματα... Σαν να μην την κυνηγάει ο χρόνος, λες και έχει αμέτρητο χρόνο να ζήσει. Κι ας μην είναι έτσι. Ο χρόνος είναι μια έννοια που οι άνθρωποι μάλλον εφηύραν, λέει και παρηγοριέται. Εξάλλου, έχει άλλα τώρα να σκεφτεί. Ή και να μην σκεφτεί τίποτα... Κάποτε ήρθαν άνρθωποι στη ζωή της που την έκαναν να νιώσει πως υπάρχει και αληθινό νόημα πίσω από τα φιλιά και τον έρωτα... Κάποτε, έχει πια χρόνια. Και μετά ήρθαν μέρες στη ζωή της που την έκαναν ακόμη και να αμφιβάλλει για το αν αξίζει να ζει και να αγαπάει κανείς, κι άλλες πάλι στιγμές που την έκαναν να είναι η πιο σίγουρη κοπέλα στον κόσμο. Όταν όμως φτάνει κανείς στο τέλος νιώθει πως είναι ίσως πολύ αργά να αποτιμήσει την αξία της ζωής του. Κι όμως, δεν είναι. Οι μέρες κυλούν ήσυχα, και κανένα άλλο νέο πια δεν την νοιάζει να μάθει...

Δεν την νοιάζει ποιος θα την φωνάξει ή θα σιωπήσει για πάντα.
Δεν την νοιάζει τι θα διαβάσει ή τι θα δει με τα ίδια της τα μάτια για τους γύρω της.
Δεν την νοιάζει που κανείς απ'αυτούς που θα 'πρεπε, δεν είναι κοντά της.
Δεν την νοιάζει ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει.
Δεν την νοιάζει τίποτα πια...

Μονάχα, καμιά φορά, λυπάται που έστω και για λίγο είχε πιστέψει πως θα 'ταν μερικοί άνθρωποι εκεί όταν τους χρειαζόταν... Και τάχα νοιάζονταν μην πάθει κάτι. Τα χειρότερα παθαίνει, και κανείς δεν ρωτάει καν... Μα δεν είναι καιρός για παράπονα. Δεν είναι καιρός για τίποτα, γιατί βασικά... δεν υπάρχει χρόνος!! Ακόμη και σαν μια έννοια που εφηύραν οι άνθρωποι, δεν υπάρχει... 

2 σχόλια:

  1. Όταν ο χρόνος τρέχει καλό είναι να ψάξουμε αυτούς που μπορούν να αντέξουν το τρέξιμο! Και κάποιες φορές ο εαυτός μας είναι ο καλύτερος δρομέας!

    Φιλί Διαμαντένιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Next_day...

    Λες ε;; Μάλλον έτσι θα 'ναι... Έτσι κι αλλιώς, μια ζωή δεν τρέχουμε..;

    Τρέχουμε στις γραμμές των αναμνήσεών μας, τρέχουμε στις λεπτές κλωστούλες της ζωής μας, τρέχουμε πάνω σε λόγια και απογοητεύσεις... Σταματάμε για λίγο σαν έρθει η "ευτυχία", μένουμε, και μετά πάλι απ'την αρχή...

    Έτσι πάει...

    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή