Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Είσαι κάτι πέρα από 'μένα - Ρένα Πετροπούλου Κουντούρη



Έρχεσαι από μακριά
περήφανος σαν άτι
πέρα απ' τους λόφους με τα διοσμαρίνια,
ντυμένος με δαμασκηνά φλογάτα πέπλα δειλινού,
μουσκεμένος απ' αγάπη ως το κόκαλο.

Έρχεσαι φορτωμένος μ' αόρατους πίνακες
π' αστράφτουν μύρια χρώματα
στα μάτια σου
- σα δυο κομμάτια από ζαφείρι -
που μόλις ξέπλυνε μια δάκρυνη βροχή.

Σαν από πάντα να με γύρευες
με συναντάς μετά από χρόνια.
Τρέμω.

Μ' ένα σου βλέμμα μοναχά
- που ξεχειλίζει λόγια ανείπωτα -
της τέχνης σου το θάμβος ξεδιπλώνεις.

Κίτρινα ασφοδέλια σε μπλε βάζο
ένα ταγκό του δρόμου στη Γρανάδα
νούφαρα αχνογάλαζα σε λίμνη κύκνων
μια ινδουιστική θεότητα στο Νταίπούρ,
μια κατακόκκινη παλλόμενη καρδιά σε βωμό Μάγιας.

Αντέχω.

Δεν μπορώ πια να πάω αλλού
μόνο σε σένα έρχομαι.
Καταπάνω σου πέφτω
δίχως φρένο κανένα.

Στο κορμί σου προσκρούω τυφλά
σαν το βρέφος που τη μάνα γυρεύει.

Κάποτε ήμουν κούπα δίχως ράγισμα κανένα,
τώρα για κοίτα
γέμισα πληγές.

Είσαι κάτι πέρα από 'μένα.

2 σχόλια:

  1. ...γι αυτό σας λέω, πιστεύετε πάντοτε έναν άνθρωπο που κλαίει.
    Είναι η στιγμή που σας απλώνει το χέρι του,
    φιμωμένο και γιγάντιο, εκείνο που ποτέ δε θα ειπωθεί.
    Εδώ Prodigy. Οοχι η μπάντα, απλό εγώ. Σε θυμάμαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Prodigy...

      Σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια που μοιράζεσαι μαζί μου :)

      Καλή σου μέρα!

      Διαγραφή