Σάββατο 6 Απριλίου 2013

Όταν είμαι μαζί σου



Χοντρές ψιχάλες πέφτουν στα μάτια μου
Δυο τρύπες γεμάτες κενό τα δικά σου
Δε νιώθεις
Δεν αισθάνεσαι
Μονάχα πιάνεις.

Και δεν σ'ερωτεύομαι
Δεν είσαι εσύ που θέλω
Ερωτεύομαι μια ιδέα του να 'μαι μαζί σου
Τελείως διαφορετική.

Βρέχει τώρα
Σου λέω "Πιο σιγά" κάθε δέκα μέτρα με τη μηχανή
Μικρή είναι η απόσταση, έτσι κι αλλιώς
Απ' την αστυνομία μέχρι το σπίτι σου - πάλι πίσω.

Σταματάς και περιμένεις να κατέβω
Δείχνεις να κάνεις υπομονή
Ύστερα λες "Θα τα πούμε"
Αν πέρασες πολύ καλά πετάς και ένα "Σύντομα"
Και πατάς το γκάζι.

Κι εγώ;
Πάλι τα ίδια
Περπατάω στα τακούνια μου
Κι ακόμη με πονάνε οι παλάμες σου στο σώμα μου
Και φτάνω, έτσι χαμένη ώρες τώρα, σπίτι.

Μα δεν είναι το σπίτι
Σπίτι είναι εκεί που αγαπάς κι εκεί που σ' αγαπάνε
Εδώ μονάχα βρέχει
Και με βροχή και μ' ήλιο, βρέχει.

Τώρα σε θέλω
Σε θέλω τόσο που νομίζω πως ξεχνάω τι πραγματικά θέλεις εσύ
Κι αυτό το πάθος μας πώς να τ' απογυμνώσω από κάθε αίσθημα;
Με τρομάζει μα ταυτόχρονα μ' αρέσει αυτή η επαφή.

Βρέχει τώρα
Κι εσύ στη μηχανή σου
Σκέφτομαι να σου πω να προσέχεις
Δεν το κάνω
Φοβάμαι μήπως καταλάβεις πως νοιάζομαι.

Μα εσύ δε νιώθεις
Εσύ δε νοιάζεσαι, δεν αισθάνεσαι, δεν ερωτεύεσαι
Εσύ πιάνεις μονάχα, δεν αγγίζεις
Εσύ δεν θα με καταλάβεις όσο κι αν μ' αγγίξεις.

Και δεν φοβάμαι εσένα τόσο
Εμένα φοβάμαι
Γιατί δεν είμαι πια εγώ
Καμία σχέση δεν έχω με 'μένα
Ούτε τόσο δεν μου μοιάζω, όταν είμαι μαζί σου.

Και μ' αρέσεις εσύ
Αλλά δεν μ' αρέσω εγώ όταν είμαι μαζί σου. 

Ήρθες πάλι, φορώντας το κράνος σου
Βλέπω κάπου χωμένες τις καστανές τελείες που δεν αισθάνονται
Ή αλλιώς τα μάτια σου
Κι αναρωτιέμαι: όταν χαμογελάς, αλήθεια σου φαίνομαι γλυκιά;
Αλήθεια σου φαίνομαι αστεία;
Ή είναι κάποια υποχρέωση που αισθάνεσαι απέναντί μου
Για να μπορείς την επομένη να με προσκαλέσεις πάλι;

Ή με το που βάζεις πάλι μπρος ξεχνάς τ' όνομά μου;
Αυτό που μόλις λίγο πριν φώναζες στο σκοτάδι
Και πόσα ονόματα τέλος πάντων φωνάζεις;
Πόσες είναι εκείνες που ακούνε τα ίδια λόγια απ' τα χείλη σου;

Βρέχει τώρα
Περιμένω στο γνωστό σημείο τον ήχο απ' το γκάζι σου
Τον ήχο της καταστροφής κάθε ρομαντισμού
Που κάποτε είχα
Ο ίδιος ήχος είναι, αυτό θέλει να μου φωνάξει.

Κι έρχεσαι
Περιμένω το προβλέψιμο χαμόγελό σου
Το χαμόγελο της επικείμενης μεταβολής μου σε κάτι άλλο
Που κάποτε δεν ήμουν
Και τελικά αναρωτιέμαι: τώρα τι είμαι;
Ποιος από τους δύο μου εαυτούς;
Και πόσο τέλος πάντων μπορεί να διαρκέσει μια θολή ανάμνηση
Απ' ό,τι ήμουν κάποτε;

Και η βροχή σταμάτησε
Υγροί οι δρόμοι κι εγώ βγαίνω απ' το σπίτι σου σχεδόν ντροπιασμένη
Θα στεγνώσουν σε λίγο, όπως στέγνωσα κι εγώ
Στέγνωσα από κάθε αίσθημα
Με πήρε μαζί της η στάση ζωής σου
Κι έγινε και δική μου, χωρίς να με ρωτήσει.

'Φταίγαν βέβαια και κάτι συγκυρίες
Κάτι ατυχίες που μου έλαχαν και μ' έκαναν τώρα έτσι
Δεν το αρνιέμαι
Μα πάλι, μαζί μου θυμώνω.

Και μ' αφήνεις πάλι στην αστυνομία
Και φεύγεις πάλι λέγοντας τις ίδιες φράσεις
Και μιλάμε όντως πολύ σύντομα
Και πολύ σύντομα ξανασυναντιόμαστε
Και έτσι ζούμε, χωρίς να νιώθει ο καθένας τίποτα από τον άλλον...

Και τελικά
Ερωτεύομαι εσένα
Μα σιχαίνομαι εμένα όταν ξαπλώνω μαζί σου.


Και μ' αρέσεις εσύ
Αλλά δεν μ' αρέσω εγώ όταν είμαι μαζί σου...




4 σχόλια:

  1. Ποσο χαρηκα που βρηκα καινουρια σου αναρτηση!
    Περα απ τη γνωστη σου μελαγχολια εμενα μου εβγαλε κατι πολυ ομορφο ,γιατι τι πιο ομορφο απο το να βρεχει και εσυ να εισαι μ'εκεινον που θες να εισαι...
    Η "Ανωνυμη" φιλη σου(ελπιζω συντομα να τα πουμε και πιο επωνυμα μεσω καποιου blog ισως).Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλη μου...

      Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τον χρόνο σου!

      Ελπίζω κι εγώ να τα ξαναπούμε, να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο <3

      Διαγραφή
  2. Υπεροχο!
    Η αισιοδοξια με την απαισιοδοξια πλεκονται παραξενα σ' αυτο σου το κειμενο. Αυτο ειναι που το κανει πραγματικα ξεχωριστο!

    Ελπιζω να περνας καλα και να μη φοβασαι να ερωτευτεις και να πληγωθεις!

    Φιλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. giwta ar...

      Πραγματικά πολύ εύστοχη η παρατήρησή σου... Δεν θα μπορούσα να το τοποθετήσω καλύτερα ;)

      Δεν φοβάμαι απλώς, τρομοκρατημένη είμαι! :/

      Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου, να έχεις ένα όμορφο ξημέρωμα! Τα ξαναλέμε, φιλιά.

      Διαγραφή