Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Θα περάσω να σε πάρω κατά τις 7



Θα περάσω να σε πάρω κατά τις εφτά
εκείνη είναι περίπου η ώρα
που δυο ερωτευμένοι αρχίζουνε την αλλαγή του κόσμου.

Θα περάσω να σε πάρω κατά τις εφτά
θέλω να πάμε κάπου ήσυχα
να μπορώ να ακούσω τι φωνάζουν τα μάτια σου για 'μένα.

Θα 'ναι οργή; Θα 'ναι συγχώρεση
αυτό που μήνες τώρα μου επιφυλάσσεις;
Μόνο αν σε κοιτάξω κι αν κρατήσω τα χέρια σου θα καταλάβω.

Κι εσύ θα περιμένεις μια υπόσχεση έστω και εκ των υστέρων
κι εγώ τότε θα προτείνω να ξαναπροσπαθήσουμε
κι εσύ δεν θα μπορείς να κρύψεις τη χαρά σου.

Έτσι θ' αρχίσει ξανά η ιστορία μας
σχεδόν σαν να μην τέλειωσε ποτέ
σχεδόν σαν να μην της είχα βάλει ποτέ τόσο άδοξα ένα τέλος.

Κι ό,τι κι αν έχεις να μου πεις
πόσο σε πλήγωσα, πόσο ράγισα την καρδιά σου
ξέρω πως, σαν κοιτάξεις το καθαρό μου βλέμμα, δεν θα πεις τίποτα.

Θα περάσω να σε πάρω κατά τις εφτά
οι άνθρωποι που αγαπιούνται δεν πρέπει να μένουν χώρια
περίπου τέτοια ώρα ξανασμίγουν και ερωτεύονται ξανά, απ' την αρχή.

Θα είσαι όμορφη, όπως πάντα
πάντα όμορφη γίνεσαι για 'μένα
μόνο για 'μένα πάντα όμορφη γίνεσαι.

Θα περάσω να σε πάρω κατά τις εφτά
τούτη η άνοιξη λένε θα είναι βροχερή
πρέπει να την περάσουμε μαζί.

Θα περάσω να σε πάρω κατά τις εφτά
ας αγαπηθούμε προς το παρόν παράφορα
και τον χειμώνα βλέπουμε.

Χαμογέλα λοιπόν εσύ απ' το πρωί χωρίς να σταματάς
και νιώσε ευτυχισμένη τη στιγμή εκείνη που σε κοιτώ ερωτευμένος
λιώσε λοιπόν από χαρά, καθώς μυρίζεις μετά από τόσους μήνες πάλι την κολόνια μου.

Ζήσε, ανόητη, τη στιγμή αυτή
αυτό το δίκαιο απόγευμα του Μάρτη
σαν να 'ναι το τελευταίο δίκαιο απόγευμα στη γη!

Ζήσε, τυφλωμένη, τις τελευταίες αυτές μέρες ευτυχίας
κι αμιγούς έρωτα
σαν να 'ναι οι τελευταίες μέρες της ζωής σου.

Θα περάσω να σε πάρω κατά τις εφτά
θα ζήσουμε μαζί για κάποιους μήνες
και κάθε μέρα θα με αγαπάς όλο και περισσότερο.

Ώσπου στο τέλος δεν θα υπάρχει άλλο ν' αγαπήσεις
και τότε - γιατί πρέπει κάτι απαραιτήτως να αισθάνεσαι -
θα αρχίσεις να πονάς. 

Θα περάσω να σε πάρω κατά τις εφτά
θα περάσουμε μαζί αυτή την άνοιξη, άντε και ένα καλοκαίρι
κι ύστερα δεν υπόσχομαι πια τίποτα για 'μας.

Θα περάσω να σε πάρω κατά τις εφτά
θα γίνουμε ο ένας κομμάτι της ζωής του άλλου
και θα πεθάνουμε, μια νύχτα, από έρωτα κι ανόητη ευτυχία.

Θα περάσω να σε πάρω κατά τις εφτά
κι ύστερα από λίγους μήνες θα τελειώσουμε κι εμείς
όπως τόσοι και τόσοι ανόητοι που νόμιζαν πως ο έρωτας κρατά τάχα για πάντα.

Θα περάσω να σε πάρω κατά τις εφτά
θα με κάνεις αγάπη της ζωής σου
κι ύστερα εγώ, έτσι απλά, θα φύγω απ' αυτήν, χωρίς ούτε ένα "αντίο" σωστό.

Θα περάσω να σε πάρω κατά τις εφτά
υπόσχομαι.
Αυτό που δεν μπορώ να υποσχεθώ είναι να σ' αγαπήσω.

Θα περάσω να σε πάρω κατά τις εφτά
κι όταν εσύ, ανόητη, με λατρέψεις όσο δεν λάτρεψες κανέναν
όταν εκπληρώσεις την παλιά σου υπόσχεση και μ' αγαπήσεις πιο πολύ κι απ' τη ζωή σου

εγώ θα σ' αφήσω τότε πίσω μου και θα προχωρήσω μπροστά
εγώ τότε θα σ' εγκαταλείψω γιατί θα θυμηθώ πως τελικά δεν είσαι αυτό που έψαχνα
εγώ θα φύγω και θα σ' αφήσω μάταια να με περιμένεις κάθε χρόνο τέτοια μέρα στις εφτά.

Θα περάσω να σε πάρω κατά τις εφτά
ποιος μπορεί, προς το παρόν, να προβλέψει πόσες πληγές θα σου αφήσω στην καρδιά;
Πόσα κομμάτια θα σε σπάσω, πόσο θα σε λυγίσω λίγο καιρό μετά;

Θα περάσω να σε πάρω κατά τις εφτά
κι αφού κι εσύ θα κάνεις το 'λάθος" να με ακολουθήσεις σ' αυτή την ήσυχη, μικρή βόλτα
ποιος άλλος θα σου φταίει αργότερα, όταν θα σου ξεριζώσω, κάποιο φθινόπωρο, την καρδιά; 

10 σχόλια:

  1. κι εσύ θα τον συγχωρέσεις,όπως κάνει κάθε ερωτευμένος..
    θα παραμερίσεις κάθε ίχνος εγωισμού κι αξιοπρέπειας
    και θα τον δεχτείς πάλι πίσω στη ζωή σου,
    όπως θα έκανε κάθε ερωτευμένος.
    γιατί όταν ερωτευόμαστε,γινόμαστε χαζοί.
    χαζοί από έρωτα.

    μα είναι πάντοτε σωστό;
    μα τι λέω..
    ποιος ξέρει τι είναι σωστό και λάθος
    όταν πρόκειται για έρωτα;



    πανέμορφο μα συνάμα τόσο θλιβερό..
    η θλιβερή πραγματικότητα του αναπόφευκτου.
    ή μήπως όχι;



    καλή σου νύχτα,γλυκιά μου Ναταλία! :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαμένη σε ένα ατέρμονο όνειρο...

      "Η θλιβερή πραγματικότητα του ααπόφευκτου..." δεν θα μπορούσες να το τοποθετήσεις καλύτερα!

      Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου και λυπάμαι που ούτε εγώ ξέρω τι είναι σωστό και τι λάθος, όταν πρόκειται για έρωτα!

      Σε φιλώ, καλό ξημέρωμα! Τα λέμε σύντομα!

      Διαγραφή
  2. Θα περάσω να σε πάρω κατά τις εφτά
    κι όταν εσύ, ανόητη, με λατρέψεις όσο δεν λάτρεψες κανέναν
    όταν εκπληρώσεις την παλιά σου υπόσχεση και μ' αγαπήσεις πιο πολύ κι απ' τη ζωή σου

    εγώ θα σ' αφήσω τότε πίσω μου και θα προχωρήσω μπροστά
    εγώ τότε θα σ' εγκαταλείψω γιατί θα θυμηθώ πως τελικά δεν είσαι αυτό που έψαχνα
    εγώ θα φύγω και θα σ' αφήσω μάταια να με περιμένεις κάθε χρόνο τέτοια μέρα στις εφτά.


    Τα είπες όλα αγαπημένη μου Ναταλία..
    Πόση αγάπη άραγε μπορεί να χωρέσει ν σε μια καρδιά?
    Σε πόσα κομμάτια ακόμα να σπάσεις?

    Με έκανες να κλάψω..
    Χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν να αγαπάνε..

    Καλό σου απόγευμα..
    Ελεαννα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελεάννα μου...

      Χαίρομαι και λυπάμαι μαζί που αγγίζω κάποιους τόσο πολύ με αυτά που γράφω...

      Γιατί, όταν περνούν τα χρόνια κι ακόμη θυμάσαι, γράφεις ποιήματα...

      Σε φιλώ, καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
  3. Η μελαγχολια και ο ερωτισμος στα ποιηματα σου μου θυμιζουν κατι απο Πολυδουρη..

    Στον ερωτα ολα φανταζουν σωστα μεχρι να ερθει το τελος και να καταλαβεις ποσο λανθασμενα ηταν τελικα.

    Καλο ξημερωμα ^^

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. giwta ar...

      Πόσο αληθινό το σχόλιό σου! Πράγματι, όταν είσαι ερωτευμένος, δεν βλέπεις την αλήθεια... Δεν βλέπεις το τεράστιο λάθος, που ορθώνεται μπροστά σου!

      Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου, καλό σου απόγευμα και καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  4. Απαντήσεις
    1. A. Savvidou...

      Σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ για τον χρόνο σου!!

      Καλή σου μέρα! :)

      Διαγραφή
  5. Συγχαρητήρια για το blog σου Ναταλία!
    Πόσο ωραίο και αντιπροσωπευτικό αυτό το ποίημά σου... Αξίζει άραγε να περιμένεις τον άνθρωπο που αγαπάς να γυρίσει ? Κι ας σε έχει πληγώσει...Εγώ περιμένω για δεύτερη φορά..κι εκεί που νόμιζα ότι τον είχα ξεπεράσει, τελικά ήταν ψευδαίσθηση...Περιμένω γιατί τον αγαπάω όσο τίποτα.... Κωνσταντίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κωνσταντίνα μου...

      Όποιος αγαπάει, περιμένει... Έστω κι αν το κάνει σιγανά, από μέσα του...

      Διαγραφή