Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Το αστείο είναι



Το αστείο είναι πως ακόμη σε υπερασπίζομαι
ακόμη μ' εκνευρίζει αφάνταστα να μιλούν για 'σένα
λες και δεν σε ξέρω
λες και σε ξέρουν εκείνοι καλύτερα.
Ακόμη και τώρα που κατάλαβα
πως όντως δεν σε ξέρω
πως όντως εκείνοι σε ξέρουν καλύτερα! 

Και το αστείο είναι πως ακόμη ελπίζω σε κάτι
σε μια ίσως αργοπορημένη θύμηση του παρελθόντα χρόνου
σε μιαν υπόσχεση φαρμακερή
- φαρμακερή γιατί ποτέ σου δεν την κράτησες -
θα με θυμάσαι, λέει...
Θα με πάρεις κάποια στιγμή 
να πάμε για καφέ... 

Και το αστείο είναι πως λέω ότι δεν έχω καταλάβει τον καιρό που πέρασε
κι όμως, αν με ρωτήσεις, δεν θυμάμαι κι εγώ να σου πω
δεν θυμάμαι πώς και κάθε πότε μιλούσαμε
δεν θυμάμαι τι λέγαμε όταν βγαίναμε
δεν θυμάμαι πού ακριβώς πηγαίναμε βόλτες 
σχεδόν δεν θυμάμαι πώς ένιωθα πλάι σου
σχεδόν δεν σε θυμάμαι... 

Και δεν ξέρω πια τι με πληγώνει περισσότερο:
Που δεν θυμάσαι;
Ή που αρχίζω να μη θυμάμαι ούτε κι εγώ...
;

Και κάθε βράδυ σου κάνω χώρο στο κρεβάτι
κι ας μην είσαι εκεί. 
Ξαπλώνω προσεχτικά για να μη σε χτυπήσω κατά λάθος
έτσι ελαφριά και πανέμορφα που κοιμάσαι
κι αν καμιά φορά κλαίω σιγανά
ελπίζω να μη σε ξυπνάω, 
ελπίζω να μη σου μαυρίζω την καρδιά με τις τόσο αδικαιολόγητες μελαγχολίες μου...

Μα τι λέω, εσύ δεν είσαι εκεί
εσύ δεν έχεις πια το ίδιο περπάτημα,
τα ίδια υγρά, κρυστάλλινα μάτια,
εσύ δεν έχεις πια τα ίδια μαλλιά...
Μα τι λέω, εσύ δεν είσαι πια ο ίδιος.

Και το αστείο είναι πως ακόμη κι όταν γράφω ποιήματα για 'σένα
ψάχνω να θυμηθώ τι αγάπαγες τότε
για να στο υπενθυμίσω
και τελικά καταλαβαίνω 
πως δεν θυμάμαι πια ούτε κι εγώ 
τι μου 'λεγες κάποτε πως αγάπαγες...

Τόσο έχεις αλλάξει λοιπόν 
που τρομάζω να σ'αναγνωρίσω...
;

Και το αστείο είναι πως μέχρι πρότινος ακόμη περίμενα να γυρίσεις
- προς Θεού, τώρα το ξεπέρασα κι αυτό
δεν είμαι δα και τόσο ανόητη -
και ακόμη αστειότερο είναι το πόση υποκρισία έδειξα
απλά και μόνο μπας και με μπάσεις στη ζωή σου
- πάλι δεν το κατάφερα - .

Μη σώσεις ποτέ να γυρίσεις λοιπόν! 
Κι ίσως αυτό που μας σκοτώνει
είναι η βαθιά ανάγκη που τρέφουμε να πιστεύουμε στις παροιμίες
γιατί έτσι μάθαμε από παιδιά:
Τα φαινόμενα απατούν...
Κι αρνούμαστε εν τέλει να πιστέψουμε ό,τι βλέπουμε
και αγνοούμε πως καμιά φορά τα πράγματα
είναι ακριβώς αυτό που φαίνονται... 

Και δεν ξέρω τι με πονάει περισσότερο:
Που άλλαξες;
Ή που άλλαξες εμένα...
;

"Καλά Χριστούγεννα λοιπόν!"
Έτσι θα πω και φέτος στον καθρέφτη μου
και θα πέσω για ύπνο. 
Πόσο καιρό έκανα να το συνηθίσω πως γράφεται με "φ"!
Κι ίσως γι'αυτό ακριβώς πάντα να το 'γραφα λάθος,
ίσως γι'αυτό πάντα να το 'γραφα με "υ":
Ήταν εκείνη η κατάληξη από το "εσύ" που δεν ερχόταν
το ύψιλον που ξέφυγε κι έγινε αντανάκλαση. 

Και δεν ξέρω τι φοβάμαι περισσότερο:
Μήπως περνάς άσχημα;
Ή μήπως περνάς τόσο ξεδιάντροπα ωραία...
;

10 σχόλια:

  1. Θλιβερό, αλλά πανέμορφο.. *Είναι αυτά τα "γιατί" που ίσως να μην απαντηθούν ποτέ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άντρι *γιατί μπορώ*...

      Σ'ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου! (Άραγε τι όμορφο δεν είναι και λίγο θλιβερό;)

      Καλό σου ξημέρωμα.

      Διαγραφή
  2. Θλιβερό.
    ΑΛΛΑ ξέρεις τι;
    Επειδή το άτομο για το οποίο τώρα πεθαίνω νοιάζεται και το παρελθόν του...μη το αφήσεις να σε στοιχειώσει. Γιατί σοβαρά μπορεί κάποιος εκεί έξω αλήθεια να νοιάζεται πολύ για σένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Creepy Dreamer...

      Καταλαβαίνω τι λες... Μερικά πράγματα όμως, εν τέλει, δεν είναι επιλογή μας (όπως, για παράδειγμα, ο έρωτας)...

      Καμιά φορά και η θύμηση δεν είναι επιλογή μας...

      Σου εύχομαι να έχεις ένα όμορφο ξημέρωμα. Μακάρι τα "στοιχειά" να φύγουν για πάντα από τη ζωή σου και τις ζωές όσων αγαπάς...

      Διαγραφή
  3. "Ο Θεός το επιτρέπει να μας μισούν, να μας πατάνε κάτω, να μας φτύνουν,
    Ο Θεός το επιτρέπει να μας σκοτώνουν, να μας δείχνουν με το δάχτυλο,
    Ο Θεός το επιτρέπει να χάνουμε την πίστη μας, να στριγκλίζουμε προσευχές και να κλείνει τ' αυτιά του,
    Ο Θεός το επιτρέπει να μένουμε μόνοι μας, να απελπιζόμαστε, να λησμονούμε. . ." -Νατ-
    Εδω Prodigy. Καμια σχεση με την μπαντα. Απλα εγω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Prodigy...

      Σ'ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και την υπενθύμισή σου!

      Καλό απόγευμα.

      Διαγραφή
  4. farbefamilie...

    Σ'ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου!

    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Το αστείο είναι πως ακόμη σε υπερασπίζομαι
    ακόμη μ' εκνευρίζει αφάνταστα να μιλούν για 'σένα
    λες και δεν σε ξέρω
    λες και σε ξέρουν εκείνοι καλύτερα."

    "Και κάθε βράδυ σου κάνω χώρο στο κρεβάτι
    κι ας μην είσαι εκεί.
    Ξαπλώνω προσεχτικά για να μη σε χτυπήσω κατά λάθος
    έτσι ελαφριά και πανέμορφα που κοιμάσαι
    κι αν καμιά φορά κλαίω σιγανά
    ελπίζω να μη σε ξυπνάω,
    ελπίζω να μη σου μαυρίζω την καρδιά με τις τόσο αδικαιολόγητες μελαγχολίες μου..."

    Καταπληκτικό, δεν έχω λόγια Ναταλία μου, είσαι μοναδική !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κωνσταντίνα μου...

      Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σου ακόμη μια φορά!

      Σε φιλώ...

      Διαγραφή