Άλογες υπάρξεις

Είναι και κάποιοι άνθρωποι που ούτε ένα ποίημα σου δεν χαραμίζεις
  τόσα βράδια να 'χετε πλαγιάσει μαζί
  χωρίς να κλείνετε τα μάτια σας ούτε λεπτό
- γιατί αν δεν αγαπάς κάποιον, πώς να σε πάρει ο ύπνος πλάι του; -
κι όμως, ούτε ένα ποίημα σου να μην γράφεις για 'κείνους
που μια στο τόσο σε παίρνουν τηλέφωνο
μια στο τόσο "θυμούνται" πως τους έχεις λείψει...
  Είναι και κάποιοι άνθρωποι που σ' έχουνε παρεξηγήσει
και περάσαν κάποια εποχική αδυναμία σου
για μονιμότητα, συνήθεια κι ό,τι άλλο...
  Είναι και κάποιοι άνθρωποι χωρίς αξιοπρέπεια
είναι και κάποιοι άνθρωποι που δεν ένιωσαν ποτέ τους
είναι και κάποιοι άνθρωποι που απορείς πώς τους δόθηκες κάποτε...

Είναι και κάποιοι άνθρωποι κενοί από αισθήματα...

Κι είμαστε κι εμείς που ξαγρυπνάμε τέτοιες μέρες
- γιατί όσοι έχασαν τα πάντα τα βράδια γράφουνε ποιήματα -
είμαστε κι εμείς που αποφεύγουμε τη διένεξη, τη ρήξη κι ό,τι άλλο
  απλά γιατί δεν αντέχει η καρδιά μας άλλη φασαρία
είμαστε κι εμείς που δεν φταίμε ούτε στο ελάχιστο
κι έχουμε τόσο μα τόσο εξόφθαλμο δίκιο
  μα είμαστε διατεθειμένοι ακόμη και να ζητήσουμε συγγνώμη...
Είμαστε κι εμείς που έχουμε ξεμείνει από λόγια κι ονειροπολήσεις
είμαστε κι εμείς που μάταια συνεχίζουμε να ανυπομονούμε
  για 'κείνη την δικαίωση που ποτέ δεν θα 'ρθει...

Είμαστε κι εμείς που ακόμη καταφέρνουμε και νιώθουμε τόσα πολλά...

Κι είσαι κι εσύ...
- Β' πληθυντικό δεν έχει, το πλάκωσε ο ενικός σου με τον εγωισμό του -
  είσαι κι εσύ που μάρτυρας δεν γίνεσαι στη θλίψη
  είσαι κι εσύ που αδύναμο σ' έχω δει μόνο δυο θαμπές φορές
είσαι κι εσύ που παριστάνεις τον μάχιμο εργάτη
πίσω απ' τη σιγουριά που σου παρέχει η απραξία σου
  είσαι κι εσύ που μιλάς γι' αγάπη όπως μιλάνε όσοι ακούν για τους κουφούς
  είσαι κι εσύ που μιλάς για έρωτα όπως μιλάνε όσοι έχουνε το φως τους για τους τυφλούς
  είσαι κι εσύ που γράφεις για επανάσταση όπως γράφουν οι ζωντανοί για τους νεκρούς...
Είσαι κι εσύ που σου 'φταιγε το σύστημα που δεν κατάφερες τα όνειρά σου
είσαι κι εσύ που βολεμένος στην ψευτοειρωνεία σου διαμαρτύρεσαι για την ανισότητα, τη φτώχεια, τα στερεότυπα και τους συντηρητικούς...

Είσαι κι εσύ που κρυμμένος πίσω απ' την αδικία σου
  τάχα ενίστασαι για την επιβαλλόμενη αδικία
  όλων αυτών των φυσικών παράλογων δυνάμεων
που σε κυβερνούν...