Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Οι πιο μεγάλοι έρωτες: 2. Η Συνήθεια κι η ανορθόγραφη Λ-εί-πη


Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ


Χρόνια μέσα μου σωπαίνουν οι φωνές
της αιώνιας απόπειράς μου να γίνω συνήθεια


του αποτυχημένου ομολογουμένως τούτου εγχειρήματος:
συνήθειά σου. . .


Βλέπεις, όταν κάτι έχει την ιδιότητα της συνήθειας,
ακόμη κι αν δεν το αγαπάς, όπως πιθανώς του άξιζε,


όταν λείπει, κατά έναν ξεδιάντροπο τρόπο,
σου λείπει. . .


Κι είναι φορές που θέλω τόσο απελπισμένα
να κάνω κάτι που θα σε πικράνει
μα μεγαλύτερη είναι η επιθυμία μου να κάνω κάτι
για να χαμογελάσεις...


Πόση ειρωνεία, αλήθεια, ξοδεύουμε
για να κρύψουμε τη θλίψη μας;


Κάποτε όλα αυτά τα άφατα , τ' ανείπωτα
θα 'ρθουν σαν παγωμένο χώμα να μας πλακώσουν. . .


Και καταλήξαμε όπως όλοι αυτοί που κοροϊδεύαμε
εγώ να προσπαθώ να με συνηθίσεις
μα εσύ γι' αγαπητή συνήθεια να 'χεις μόνο το τσιγάρο σου
άντε και λίγα δάκρυα στα κρυφά...


Μα ακόμη όταν συμβαίνει κάτι πολύ αστείο θέλω να στο πω
κι ακόμη όταν μισώ τον κόσμο εξαιρώ το πρόσωπό σου


ακόμη είσαι η συνήθεια που τόσο αγαπάω
ακόμη κι αν εγώ δεν κατάφερα να γίνω ούτε καν μία από 'κείνες τις συνήθεις που μισείς. . . 


Όπως εκείνες τις φορές που χωρίς κανένα λόγο
ή με μια μικρή αφορμή
ξεσπάω σε λυγμούς κι υγρά παράπονα
και τότε καταλαβαίνω πόσο πραγματικά δυστυχισμένη είμαι...


Η ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΗ Λ-ΕΙ-ΠΗ


Η λ-εί-πη μου για 'σένα, βλέπεις,
σε μια προσπάθεια μίμησης του έρωτά μας


είναι ανάγωγη κι ανυπάκουη
κι έχει μεγάλο πρόβλημα ορθογραφίας. . . 


Κι αυτό της το υπαγορεύω εγώ η ίδια
η κατά τ' άλλα υπάκουη στην ορθογραφία


όχι για κανέναν άλλο λόγο
πέραν του ότι τόσο απίστευτα ανελέητα μου λ-εί-πεις. . . 


Μου λείπει που περίμενα να κλείσεις το τηλέφωνο πρώτος
μου λείπει ακόμη κι όταν το 'κλεινες
μου λείπει που μου 'κλεβες τη σαντιγί απ' το προφιτερόλ
φαίνεται κι απ' την ανορθόγραφη λ-εί-πη μου πόσο μου λείπεις...


Μου λείπεις με τη μικρή διαφορά
ότι εσύ δεν ήσουν απλά μια συνήθεια


μου λείπεις με τη διαφορά
ότι εγώ σ'αγάπησα κι όλας. . . 


Μα, ας είναι, θα σου επέτρεπα και να σου λείπω πού και πού
έστω και ως συνήθεια
θα σου επέτρεπα να με θυμάσαι
έστω και χωρίς να μ' αγαπάς όπως εγώ...


Είναι κι η ανορθόγραφη η Λ-εί-πη μου όπως όλα αυτά που αρχίζουν από λάμδα:
πονάει


όπως η Λήθη, όπως τα Λεπτά τα τελευταία χρόνια
όπως που μου Λ-εί-πεις. . .


Κι όπως και στην προσποίηση και το τέλος
οι πιο μεγάλοι έρωτες είναι ανάγωγοι κι ανυπάκουοι


σαν την ορθογραφία της λ-εί-πης μου
κι οι πιο μεγάλοι έρωτες θα γίνουν μια συνήθεια. . . 


Πόσο γρήγορα περάσαν τα χρόνια χωρίς εσένα
κι αντί να γίνω εγώ συνήθειά σου έγινε δική μου συνήθεια το γράψιμο
κι αντί να σου λείπω εγώ πού και πού
άλλαξε η λύπη μου και γράφεται πια με "ει"...


Βλέπεις, πιο πιθανό είναι ν' αλλάξει η ορθογραφία στις λέξεις μου
παρά κάποτε να σου λείψω...


Κι οι πιο μεγάλοι έρωτες τώρα πια ικετεύουν για συνήθεια. . . 

2 σχόλια: