Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Μη με κοιτάς σαν ξένη


Έμαθα
και συνήθισα, αν θέλεις,
να ζω με την απουσία σου...
Συνήθισα στον πόνο
και πια δεν με πονάει τόσο
συνήθισα τα βράδια να αισθάνομαι πιο μόνη από κάθε άλλοτε
συνήθισα να συνδέω το κάθε μου πρόβλημα μαζί σου
συνήθισα να σε βλέπω να προχωράς
και να 'χεις φύγει μίλια πια μακριά μου
συνήθισα τα πάντα
να σε βλέπω με άλλους
να σε νιώθω να νιώθεις πολλά
όχι για 'μένα 
συνήθισα να μου λες λόγια που δεν αξίζω
συνήθισα να φεύγεις
συνήθισα να έρχεσαι
και να ξαναφεύγεις
και να ξαναέρχεσαι
συνήθισα να με πετάς απ' τη ζωή σου
μετά να μπαίνω πάλι σ' αυτήν
μετά ξαφνικά πάλι να με διώχνεις
συνήθισα, σου λέω τα πάντα
εκτός από ένα πράγμα...

Μη με κοιτάς σαν ξένη.

Να 'χεις στο βλέμμα σου εκείνο το κενό
σαν να συναντάς τυχαία μια παλιά γνωστή
ή μάλλον ακόμη χειρότερα
σαν μια άγνωστη που γνωρίζεις για πρώτη φορά
με στέρηση βεβαίως κάθε παραμικρού ψήγματος ενθουσιασμού... 

Μη με κοιτάς σαν ξένη.

Ίσως, βέβαια, το συνηθίσω κάποτε κι αυτό
σίγουρα θα το συνηθίσω
μα είναι που πιστεύω πως δεν έχεις το δικαίωμα
τόσα, βλέπεις, περάσαμε μαζί
και απορώ και πώς το καταφέρνεις... 


4 σχόλια:

  1. Συνηθίσαμε στην άσχημη συμπεριφορά και αυτό μας έκανε ακίνδυνες στα μάτια τους....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Pink Angel...

      Έτσι ακριβώς είναι, δυστυχώς...

      Καλό απόγευμα, σ'ευχαριστώ για τον χρόνο σου!

      Διαγραφή
  2. Να μην συνηθίζεις. Να κυνηγάς τα όνειρα και τα συναισθήματα σου. Πολύ ωραίο το ποίημα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Astrosynnefo...

      Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου!

      Καλό απόγευμα!

      Διαγραφή