Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Ξεχασμένες πριγκίπισσες: 2. Η αγνώριστη Σταχτοπούτα


Άλλο ένα αταίριαστο γοβάκι
αστραφτερό και όμορφο
μα αταίριαστο όσο δεν πάει
η μία κακιά αδελφή με τ' όνομα Αχαριστία
την άλλη - την ακόμη χειρότερη -
τη λένε Αδιαφορία
κι οι δυο μαζί αφόρητα κακοσχεδιασμένες.

Πάλι το γοβάκι δεν ταίριαξε
πίσω στις στάχτες και στα κάρβουνα
πάλι πίσω στο από χρόνια σβησμένο τζάκι
που όμως ακόμη καπνίζει
και γεμίζει με γκρι κόκκους τα χέρια μου
το γκρι της ειρωνείας
σαν τη στάχτη που αφήνει η μεγάλη φωτιά του έρωτα
όταν σβήνει για πάντα.

Πάλι γινήκανε μεσάνυχτα
κι η στρογγυλή παραμυθένια άμαξα
έγινε κολοκύθα
πάλι το φόρεμά μου έγινε χίλιες δυο κουρελιάρικες κλωστές
πάλι ο πρίγκιπας μ' έχασε απ' τα μάτια του
κάπου εκεί στα εκατόν εικοσιδύο σκαλιά του κάστρου
πάλι κάποιο ύπουλο σχέδιο σκάρωσαν η Αχαριστία κι η Αδιαφορία
και το γοβάκι δεν μου ταίριαξε.

Πίσω με το χαλασμένο φτυαράκι μου
να συμμαζεύω τ' ασυμμάζευτα
και να προσμένω τα παλάτια
πίσω πάλι με την ανάμνηση ενός χορού
- ακόμη περιμένω -
τα πόδια σου που άγγιζαν τα γόνατά μου ελαφρά
- ακόμη περιμένω -
να τρεμοπαίζουν πάλι στα μάτια μου κάπου πίσω απ' τις στάχτες
πάλι προσμένω μεταμόρφωση
μπας και μ' ερωτευτείς.

Μπούκλες ολόμακρες και δυο μάτια μαύρα αμύγδαλα
- ακόμη περιμένω -
το σταχτοκόριτσο σε περιμένει
να εξορίσεις τη μητριά της
κι αν πάνω στο χορό κοίταξες λίγο πίσω απ' τη γαλάζια μεταμφίεση
τότε μπορείς
έστω και ως υπηρέτρια
τώρα να την αναγνωρίσεις
εκείνη εκεί η ασήμαντη πάλι σε περιμένει
να εξορίσεις όλα της τα βάσανα.

Άλλο ένα αταίριαστο γοβάκι
πάλι πίσω στην μοναξιά της στάχτης μου
- ακόμη περιμένω -
περιμένω να ξεχάσεις την επιφάνεια
τα διαμαντένια σκουλαρίκια
τα λευκά γάντια, τα καλοχτενισμένα μαλλιά
να θυμηθείς τα μάτια, το χαμόγελό μου
- πώς αλλιώς θα μ' αναγνωρίσεις
με τα κουρέλια τώρα; -
άλλος ένας χορός που πήγε στράφι
- ακόμη περιμένω -
προσμένω εσένα
το σωστό, το ταιριαστό γοβάκι
προσμένω να γίνει η στάχτη που χρόνια μαζεύω
φλόγα πελώρια κι έρωτας η μοναξιά
προσμένω εσένα
προσμένω έστω μια ακόμη μεταμφίεση
μπας και μ' ερωτευτείς
- ακόμη περιμένω -
προσμένω μια ακόμη μεταμφίεση
μπας και μ' αναγνωρίσεις.


6 σχόλια:

  1. περιμένω να ξεχάσεις την επιφάνεια
    τα διαμαντένια σκουλαρίκια
    τα λευκά γάντια, τα καλοχτενισμένα μαλλιά
    να θυμηθείς τα μάτια, το χαμόγελό μου

    Περιμένω κατή να θυμηθείς..
    Η ξεχασμένη σταχτοπούτα είναι ακόμη εκεί..
    Σου εύχομαι ολόψυχα Ναταλία μου να σε θυμηθεί ο πρίγκηπας σου και να γυρίσει, έστω και αργά..
    Τα λεμέ σύντομα..
    Ελεαννα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβή μου Ελεάννα...

      Σε ευχαριστώ πολύ, γλυκιά μου, για τον χρόνο και για την όμορφο ευχή σου...

      Μακάρι να μας αναγνωρίσει όλους μας ο πρίγκιπάς μας....


      Σε φιλώ, καλό απόγευμα.

      Διαγραφή
  2. Ξεχασμένη δεν είσαι σίγουρα.
    Πολλοί οι πρίγκηπες.
    Ο ένας δικός σου.
    Οι στάχτες θολώνουν τα μάτια.
    Βγες στον ήλιο και χαμογέλα γλυκιά μου.
    Ζεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και ακόμη περισσότερο για τα γλυκά λόγια σου!

      Καλή σου μέρα.

      Διαγραφή
  3. Η Σταχτοπούτα αγαπημένη μου από τις ταινίες του Ντίσνευ. Πολύ έξυπνη η μεταφορά σου σε ποίημα..!
    Απλά μην ξεχνάς τι τραγούδαγε στην αρχή της ιστορίας.
    "Αν στην καρδιά σου υπάρχει ελπίδα, χρυσή σαν ηλιαχτίδα, αυτό που ζητάς θα βρεθεί!"
    Η υπομονή και η θέληση μπορεί να αλλάξει τα πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άντρι *γιατί μπορώ*...

      Τι γλυκό το σχόλιό σου!

      Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σου :)
      Σε φιλώ!

      Διαγραφή