Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Ύστατο όνειρο...



Κι όμως, ξέρω, μια μέρα
Ίσως μετά από αρκετά χρόνια
Ίσως κι όταν πια θα 'χουμε γεράσει
Και θα πίνουμε τον πικρό καφέ μας
Κοντά στη θάλασσα σε κάποια θερινή κατοικία
Θα βρεθούμε ξανά
Και θα ακούμε τα τραγούδια που τώρα πονάνε
Γελώντας, μαζί
Και θα ζωγραφίζουμε τις σκιές μας κόντρα στον ήλιο
Και θα κάνουμε βόλτες στη θάλασσα...
Κι όμως ξέρω, θα χαμογελάσουμε χωρίς να πούμε λέξη
Και θα σφιχταγκαλιαστούμε, ανοίγοντας τα φτερά μας
Και πετώντας μακριά, λίγο πιο κάτω από τα σύννεφα
Θα ατενίσουμε μια ακόμη φορά το βάθος των ενωμένων γραμμών του ορίζοντα,
Αυτή τη φορά ο ένας πλάι στον άλλο,
Και θα καθίσουμε μαζί σε κάποιο μπαλκονάκι γεμάτο από λουλούδια μωβ και κίτρινα...
Και δεν θα υπάρχει παρελθόν, ούτε και μέλλον,
Μοναχά οι στιγμές κάποιας κάπως αργά παραδομένης γαλήνης
Μοναχά τα δυο όμορφα μάτια σου και τα άσπρα μαλλιά μου
Μοναχά εγώ, εσύ, η θάλασσα και η μυρωδιά απ' το καλοκαίρι...
Κι ούτε σκοτάδι θα υπάρχει, ούτε και φως
Ούτε οι θόρυβοι, οι σειρήνες και τα βάσανα του παρελθόντος
Ούτε άλλοι, σημαντικοί άνθρωποι της ζωής μας ή ασήμαντοι, περαστικοί οδοιπόροι
Στο δρόμο που διασχίσαμε με τις επιλογές και το πεπρωμένο μας...
Κι ούτε ειμαρμένη θα υπάρχει, ούτε μοίρα και γραμμένο
Μοναχά δυο άνθρωποι με νου καθαρό πια και γεμάτο σοφία
Που έζησαν και πέθαναν για να αναστηθούν ξανά και να ξαναπεθάνουν...

Κι ίσως κανένα απ' τα πολυπόθητα όνειρα της καρδιάς μας να μην έχει πραγματοποιηθεί
Ίσως τελικά κανένα παιδάκι να μην τρέχει στον κήπο μου
Και κανένας δρόμος να μην ανοιχθεί για τη φυγή σου
Όμως εκείνη την στιγμή, εκείνη την μέρα,
Εμείς θα νιώσουμε την ευτυχία που τόσο αξίζαμε
Εμείς θα πάρουμε την αγάπη που τόσο διεκδικήσαμε
Εμείς θα δώσουμε την αγάπη που για χρόνια κανείς δεν θέλησε να δεχθεί
Εμείς θα ζήσουμε το όνειρο που ίσως ποτέ δεν φανταστήκαμε,
Μα αυτό μας έστειλε η ζωή, και είναι ίσως το μεγαλύτερο θαύμα
Μετά από τόση ταλαιπωρία κι αγώνα και πίστη και επιμονή...
Εμείς θα πεθάνουμε ήρεμοι και πάνω απ' όλα ευτυχισμένοι
Στ' ορκίζομαι!
Εμείς θα κλείσουμε τα μάτια μας γεμάτοι σιγουριά και αγαλλίαση
Εμείς θα συναντηθούμε και θα μιλήσουμε πριν το τέλος,
Για να μπορούμε ύστερα ήσυχοι πια και ευτυχισμένοι,
Όπως σίγουρα τ' αξίζουμε,
Να ζήσουμε και να πεθάνουμε για να αναστηθούμε ξανά και να ξαναπεθάνουμε...

Κι όμως, ξέρω, μια μέρα
Θα κοιταχτούμε και θα χαμογελάσουμε
Δώσει δεν δώσει ο Θεός,
Εγώ θα θυμάμαι και θα ψάξω να βρω το μονοπάτι για την πόρτα του σπιτιού σου...
Αλλιώς, θα μάθει απλά κάποια μέρα,
Ο ένας για την κηδεία του άλλου,
Και μ' έναν αναστεναγμό θα συνεχίσει τη μικρή κι ανάρμοστη ζωή του
Για να πεθάνει λίγο αργότερα κι ο ίδιος
Κάποιο βράδυ στο κρύο κρεβάτι του
Μοναχός και λίαν περίλυπος
Σκορπίζοντας ένα τσουβάλι από πίκρες και ανολοκλήρωτα παράπονα
Της τόσο βλοσυρής και αποκρουστικής ζωής
Που συνεχώς ορίζεται απ' την απουσία και την τόσο ισχυρή δύναμη
Απ' αυτό το "κάτι" που δεν σταματά να λείπει
Και μας πειθαναγκάζει να ζήσουμε και να πεθάνουμε μόνο για να αναστηθούμε ξανά και να ξαναπεθάνουμε... 

8 σχόλια:

  1. ο θάνατος δεν χωρίζει ποτέ τις ψυχές που αγαπιούνται....!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ..ναι Ναταλια, καποια μερα, μονο τη θαλασσα θα κοιτατε..ευτυχισμενοι..ολα αυτα, που σημερα, μας "πλακωνουν" τη ψυχη, θα ειναι τοσο μακρινα :)

    καλημερα σου ευχομαι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εύα μου...

    Ο θάνατος όχι, η ζωή μόνο καμιά φορά...

    Φιλιά, καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ηλία μου...

    Όλα αυτά που μας "πλακώνουν" θα φύγουν μακριά κι όλα αυτά που αγαπάμε θα έρθουν πάλι πλάι μας...

    Καλό σου μεσημέρι, τα λέμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. http://www.youtube.com/watch?v=RDRwqTNLGDs&ob=av2n

    When was the last time you thought of me..?
    Oh have you completely erased me from your memory..

    ~ When will I see you again....?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Lonely...

    "And I hope that you find the missing piece... to bring you back to me..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Tiger Lily...

    Σ'ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου :)

    Καλό σου βράδυ και καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή