Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

Τα Απεγνωσμένα Όνειρα...


Εκείνη κάθε βράδυ τον ονειρεύεται
Τον βλέπει να στέκει άλλοτε αγριεμένος
Άλλοτε πάλι ατάραχος
Άλλοτε να της ζητά Συγγνώμη
Κι άλλοτε να την ειρωνεύεται:
Όπως έχει ζήσει μάλλον και στ' αλήθεια. 

Είναι θέσφατη, θα 'λεγε κανείς, η αγάπη της
Λόγια ειπωμένα απευθείας απ' τον Θεό
Κι ας λένε πως ο Έρωτας φόρεσε το σιδερένιο του πουκάμισο
Για να αποφύγει τα βέλη
Το δικό της το σώμα  ήταν πάντα γυμνό κι απροστάτευτο
Περίμενε εκείνον για να της τ' ολοκληρώσει.

Εκείνη κάθε βράδυ τον ονειρεύεται
Όνειρα ειρωνικά, απροσάρμοστα, ξενιτεμένα
Εκφράσεις απεγνωσμένης ελπίδας
Μα επιτέλους, πώς μπορεί η πίστη να 'ναι απελπισμένη;
Όπως μπορεί το Σ'αγαπώ να πει κι Αντίο!
Γι' αυτό, μάλλον, θα λένε, πως κάθε λέξη κρύβει μια έννοια ζοφερή.
    
Είναι αβρή, μα ταυτόχρονα άτεγκτη,θα 'λεγε κανείς, η αγάπη της
Λυσιτελής, όπως κάθε θυσία στο βωμό των Παθών 
Για να 'χει ένα όνομα κάθε αράδα από σκέψεις
Και να μπορεί να βγάλει μιλιά το αποστεωμένο παλιόχαρτο
Για να μπορεί να 'χει ο ύπνος ένα όνειρο να βασανίζει το μυαλό
Και το ξημέρωμα να 'χει ένα σαράκι να τρώει την καρδιά της.

Εκείνη κάθε βράδυ τον ονειρεύεται
Συνήθως ήταν μόνος του, μα τελευταία κουβαλά και παρέα
Μια παρέα που σίγουρα δεν θα 'θελε να δει
Όχι και στα ίδια της τα όνειρα!
Όπως και να 'χει, αυτός την πλησιάζει και την κοιτάζει στα μάτια βαθιά
Για να μην ακούει η πίστη στ' όνομα Απελπισία και να μην κλαίει τα μονοπάτια που της ποδοπάτησαν.    

Άλλοτε λοιπόν της μιλά κι άλλοτε στέκει σιωπηλός
Άλλοτε 'κείνη του φωνάζει πόσο την απογοήτευσε
-Αυτό λίγες φορές-
Κι άλλοτε κλαίει σιγανά και του ψιθυρίζει πόσο τον αγαπάει
-Αυτό τις περισσότερες-
Μα πάντα, πάντα, την κοιτάζει καθαρά και δεν σκύβει το βλέμμα.

Εκείνη κάθε βράδυ τον ονειρεύεται
Και πάντα ξυπνά ιδρωμένη όταν την έχει επισκεφθεί για να την ξαναπροδώσει
Ή κι όταν έχει φθάσει για να αγγίξει το σώμα της
Κι όσον καιρό κάνει να τον δει από κοντά
Τον αναπληρώνει στο κρεβάτι της! 
Κι έτσι ίσως και να της λείπει λιγότερο.

Μα... ίσως και περισότερο
Αφού τελικά κάθε όνειρο όσο λυτρωτικό,
Τόσο και βασανιστικό αποβαίνει σε κάθε τέλος του
Για να του επιβάλλει την αναχαίτιση, ή την προσωρινή αναβολή του,
Το πρωινό ξύπνημα με το τράνταγμα
Και να της θυμίσει όσα στ' αλήθεια ζει.

Εκείνη κάθε βράδυ τον ονειρεύεται
Κι ύστερα της λεν' πως τον έχει ξεχάσει
Ή την συμβουλεύουν να το επαναλαμβάνει η ίδια, μπας και το πιστέψει!
Μα τι ανόητοι που είναι οι άνθρωποι, Θεέ μου
Η πίστη η αισιόδοξη ενδέχεται να ξεχαστεί
Μα η απελπισμένη ποτέ της. 

 Βλέπετε, δεν τα καταδέχεται η λήθη τα απεγνωσμένα όνειρα... 

12 σχόλια:

  1. να ξεχασουμε ανθρωπους?? γινεται?
    οι πληγες δεν φευγουν, δεν ξεχνιουνται.
    τα ονειρα δεν σβηνουν.
    Πώς λοιπον να τους ξεχασουμε?

    καλημερα Ναταλια, καλο σαβ/κο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ηλία μου...

    Δεν γίνεται, δεν γίνεται να τους ξεχάσουμε... Ή έστω... να μην τους θυμόμαστε κάθε λεπτό, κάθε στιγμή, κάθε βράδυ... :/

    Καλό Σαββατοκύριακο και σε 'σένα, σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όποιος μπορεί και φορτίζει την ερημιά έχει ακόμα ανθρώπους μέσα του.
    Οδ.Ελυτης (απο τη Μαρία Νεφέλη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ονειρικός, όπως πάντα, ο Οδυσσέας Ελύτης, ακόμη και με στίχους ελαφρώς υπεραισιόδοξους για τα δικά μου "γραμμένα"... Πράγματι πάντως, καθένας από 'μας που ανάβουμε ένα φως, που αποκαλύπτουμε την ερημιά και τη γύμνια της, που τη "φορτίζουμε" με αισθήματα και αναμνήσεις και δάκρυα και όνειρα, κουβαλά κάτι, κάποιον άνθρωπο, ίσως τον άνθρωπό του... Ίσως για λίγο, ίσως για περισσότερο, ίσως και για πάντα...

      Καλό σου βράδυ και καλό ξημέρωμα

      Διαγραφή
  4. http://youtu.be/Itma4kl_G2M
    Νομιζω στο θέμα της μνήμης ταιριάζει και το παραπάνω τραγουδακι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ όμορφο το τραγουδάκι, ταιριάζει απόλυτα...

      "Δεν με ένοιαξε να χάσω, κι είπα θα σε ξεχάσω... Μα τις σκιές φοβάμαι κι ακόμα... Σε Θυμάμαι..."

      Καμιά φορά θυμόμαστε απλώς τα πάντα... Κι αν τ' απορρίψουμε σαν ζούμε, έρχονται 'κείνα τα βράδια στον ύπνο μας...

      Καλό σου βράδυ και καλό ξημέρωμα

      Διαγραφή
  5. Το θέμα όμως Ναταλάκι μου είναι πώς τους θυμόμαστε...αν κοιτάμε πίσω και το μόνο που έχουμε να θυμόμαστε από αυτούς είναι τα δάκρυα και ο πόνος που μας προκάλεσαν...και κάθε βράδυ κλαίμε σιωπηλά μέχρι τα δάκρυα να στερέψουν και να αποκοιμηθούμε έτσι για να λυτρωθούμε από τη θύμησή τους που σαν θηλιά πνίγει την ύπαρξή μας...αν οι πληγές όχι μόνο δεν χάνονται αλλά αντίθετα αιμορραγούν κάθε φορά που κάποια ανάμνηση εμφανιστεί σε κάποια γωνία του μυαλού μας...τότε μήπως η λήθη είναι μονόδρομος για να συνεχίσουμε;...δεν λέω πως είναι σωστό...και δεν με τιμά καθόλου που το λέω...αλλά αν μπορούσα θα έσβηνα κάθε δάκρυ, κάθε λυγμό.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το σχόλιό σου ομολογώ ήταν πολύ συγκινητικό... Παρ' όλα αυτά, καμιά φορά γυρίζοντας πίσω δεν είναι μόνο τα δάκρυα που θυμόμαστε... Είναι κι άλλα, τόσα μα τόσα άλλα που δεν ξεχνιούνται με τίποτα, κι άμα "κάνουμε" πως τα "ξεχνάμε" αμέσως έρχεται το βράδυ και μας "επιβάλλει" αν θες τη θύμηση και όλο το βάρος της ανακάλεσης... Και τελικά ποτέ, ποτέ δεν λυτρωνόμαστε απ' τη μνήμη, ποτέ δεν μας "επιτρέπεται" η ανάπαυλα, ποτέ δεν μας αφήνει το παρελθόν περιθώρια για αναλγησία ή έστω ανακούφιση... Όχι φυσικά πως αν θυμόμασταν μόνο τα "άσχημα" θα 'ταν αλλιώς... Πάλι στη θύμηση θα μπλεκόμασταν, πάλι θα στροβιλιζόμασταν στα μονοπάτια της σαν να 'μαστε μαριονέτες, κούκλες με σπασμένες καρδιές... Όσο για τη λήθη που 'ναι μονόδρομος, δεν έχω πια τη δύναμη να τ' αρνηθώ... Να μην το εξετάσω... Ίσως και να 'ναι έτσι. Ίσως και να 'ναι η μόνη που θα "σβήσει" κάθε δάκρυ, κάθε λυγμό... Μα δεν μας δίνεται καμιά φορά η επιλογή της... Βλέπεις, η λησμονιά και το "πάμε παρακάτω" δεν είναι επιλογές, προαιρέσεις... Αυτό είναι το πρόβλημα μαζί τους! Πως δεν έρχονται όταν τις θέλεις, κι ίσως έρχονται σαν πια δεν τις αναζητάς... Μα τότε μάλλον δεν τις χρειάζεσαι κι όλας... Ακόμη κι αν δεν μας τιμά, μακάρι να 'χα κι εγώ την "ευκαιρία" να την εξετάσω την περίπτωση του "μονοδρόμου" που αναφέρεις... Μα δεν την έχω, γιατί δεν έχω την επιλογή...

      Μακάρι να 'ταν στο χέρι μου, κι ορκίζομαι, θα την εφάρμοζα, έστω θα προσπαθούσα...

      Καλό σου βράδυ και καλό ξημέρωμα

      Διαγραφή
  6. ''Ξέρετε το πιο ωραίο για τις ραγισμένες καρδιές? ρώτησε η βιβλιοθηκάριος.Κούνησα αρνητικά το κεφάλι. Μπορούν να ραγίσουν πραγματικά μόνο μια φορά.Τα υπόλοιπα είναι γρατζουνιές.''
    Καρλος Ρουιθ Θαφόν-Το παιχνίδι του αγγέλου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ όμορφο, δεν το είχα διαβάσει ποτέ...
      Ίσως λοιπόν και να 'ναι πράγματι έτσι... Ίσως το "αποκούμπι" μας, το αντιστάθμισμα απέναντι σ' όλο το άλγος και το ράγισμα να 'ναι η μοναδικότητα του μικρού θανάτου της καρδιάς μας... Ίσως να 'ναι αυτή η παρηγοριά μας... Ίσως βέβαια να 'ναι και το μεγαλύτερό μας βάσανο...

      Καλό σου βράδυ και καλό ξημέρωμα

      Διαγραφή
  7. "Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον,
    είμαστε κιόλας νεκροί"
    ...............
    "Γιατί οι άνθρωποι, ζουν απ’ τη στιγμή
    που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων."
    Τάσος Λειβαδίτης.

    Καλησπέρα Ναταλία,
    ..κι' έτσι θα σου γράψω μια μικρή ιστορία, μη-αγάπης, μηδέ έρωτα:

    Επέμενε να μην του χαρίζει ποτέ λουλούδια. Ούτε στις γιορτές του, μα ούτε και στις επετείους των. Του χάριζε μονάχα δώρα, από την αγορά.
    Κι' όταν εκείνος την παρατήρησε σε μια επέτειό τους "γιατί δεν τούφερε τριαντάφυλλα" εκείνη τ' απεκρίθη.
    "Αν ήξερα ότι θα με ρωτούσες /από που τα μάζεψες/ θα σούφερνα τα πιο όμορφα λουλούδια"

    ..και όταν πια πήραν τον δρόμο της λησμονιάς, εκείνη κοίταξε την καρδιά της. Κι' εκείνη της γέλασε με κατανόηση, λέγοντάς της. "Αφού δεν με πρόδωσες, θάμαι πάντα κοντά σου".
    Κι'αγγαλιάστηκαν κλαίγοντας και από χαρά και από λύπη, μα η χαρά ήταν πιο μεγάλη και πιο γλυκειά.

    Καλή σου Νύχτα Ναταλία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θανάση μου...

    Πολύ όμορφοι οι στίχοι του Τάσου Λειβαδίτη... (Όπως και όλοι δηλαδή οι στίχοι του!). Και η ιστορία σου πολύ συγκινητική...

    Μακάρι αν δεν προδώσουμε ποτέ την καρδιά μας να μην μας αφήσει κι εκείνη ποτέ μοναχούς... Μακάρι να 'ναι μια μέρα η χαρά μας πιο μεγάλη και πιο γλυκιά από κάθε λύπη...

    Καλή σου μέρα και να 'χεις έναν όμορφο σαββατόβραδο

    ΑπάντησηΔιαγραφή