Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

Mια Πηνελόπη που μετρά...



Mετρώ καμιά φορά τις ώρες και τα «μακάρι» μου
Μετρώ καμιά φορά ένα-ένα τα σκαλοπάτια σαν ανεβαίνω σπίτι
Άσπρα σκαλοπάτια, τόση σκόνη και άμμος κι αυτά παραμένουν άσπρα
Μετρώ τα πουλιά, τα κύματα, τα χρόνια
Μετρώ τα βράδια τα ζευγάρια στο δρόμο
Μετρώ τα χέρια που κρατάν το ένα τ’ άλλο
Μετρώ, ξαναμετρώ και λιγότερα δεν γίνονται
Και μετρώ καμιά φορά τα λάθη μας
Μα να μετρώ τα δικά σου λάθη είναι σαν να μετρώ τ’ αστέρια
Κάποια στιγμή τα χάνω με το μέτρημα... 


Τι σκεφτόμουν, πίστευα θα γύριζες; Δεν ξέρω
Μάλλον μου έλειπες περισσότερο απ’ όσο μπορούσα να αντέξω
Κι είναι τα «κρίμα» μου περισσότερα απ’ τα «Σ’ αγαπώ» σου
Όπως και να το κάνουμε.


Κι έτσι μένω κι εγώ να μετρώ
Μια Πηνελόπη που όλο υφαίνει και ξηλώνει
Μια Πηνελόπη που άλλον δεν ήξερε ν’ αγαπήσει
Για τον Οδυσσέα «της» πολλά είχαν όλοι να πουν
Πως ταξίδεψε λέει και ποτέ του δεν ξέχασε την Ιθάκη του
Πως ούτε τους Κύκλωπες, ούτε τα άγρια κύματα ποτέ του δεν φοβήθηκε
Κανείς όμως, κανείς ποτέ δεν μίλησε για τούτες που μαζί τους πλάγιασε
Για τούτες που σαν ήτανε μαζί τους, και Ιθάκη ξέχασε και Πηνελόπη κι όλα!
Για τούτες που μπορεί να μην αγάπησε, μα αν ήτανε να τις αγαπήσει όπως την Πηνελόπη «του», καλύτερα!
Για τούτες, ξέρετε, που τάχα τον εθέλανε, τη στιγμή που η Πηνελόπη δάκρυζε και ξήλωνε...


Αυτά κι άλλα πολλά μετρώ
Κι ύστερα με παίρνει ο ύπνος
Γιατί αν μείνω ξύπνια θα μετρήσω κι άλλα
Που πονάνε πιο πολύ.


Όχι τίποτα ιδιαίτερο, ξέρετε
Για ‘κείνους που δεν δώσαν σημασία σ’ ανθρώπους που πραγματικά τους αγάπησαν
Κι έτρεχαν να ζήσουν κάτι καινούριο
Γι’ αυτούς που τάχα δεν ήθελαν να ‘χουν «άλλα» στο μυαλό τους
Κι όμως απέκτησαν καινούρια και μάλιστα ωραιότερα!
Γι’ αυτούς που - τι νόμιζαν; 
Μάλλον πως θα τους αγαπούσαν πολλές στη ζωή τους
Μάλλον πως θα υπήρχαν πολλές να νοιάζονται
Γι’ αυτούς που θα το μετανιώσουν μια μέρα
Μα θα ‘ν’ αλήθεια αργά...


Τι σκεφτόσουν, πίστευες θα γύριζε; Δεν ξέρω
Δεν θα γυρίσει, λυπάμαι καμάρι μου
Κι είναι καλό από μια άποψη να βλέπεις πώς είναι να πονάς
Μα απ’ όλες τις άλλες απόψεις, ένα πράγμα είναι: Άδικο. 


Τώρα μετρώ, που λες, έτσι όπως γίναμε
Τα λόγια που ‘πες και με μαχαίρωσαν
Κι αν είναι μέχρι εκεί να φτάσω το βράδυ
Ε, μετά δεν κοιμάμαι με τίποτα!
Εγώ, καμάρι μου, ίσως μείνω πάντα μια Πηνελόπη που μετρά και ξηλώνει αναμνήσεις
Μα εσύ Οδυσσέας δεν θα γενείς ποτέ
Μ’ ακούς; Ποτέ!
Γιατί ούτε Ιθάκη έχεις εσύ, ούτε και στόχο
Μονάχα μιλάς... Για όνειρα μιλάς. Μιλάς
Γιατί όνειρα δεν έμαθες ποτέ σου να κάνεις. 



6 σχόλια:

  1. δυστυχως για μερικούς ανθρώπους, δεν εχει νοημα να μετράμε..οσο και να μετράμε, τα λαθη τους πληθαίνουν, αυξανονται..
    οσο και να μετράμε, τα αισθήματα τους, είναι ελάχιστα, δεν μεγαλώνουν..
    οσο και να μετράμε, οπως είπες..δεν θα βρουν ποτέ τα "σημαδια" ν' αράξουν σε λιμάνι..θα "θαλασσοδέρνονται"

    καλη βδομάδα Ναταλία!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Hλία μου...

    Όπως τα λες ακριβώς είναι...
    Όσο και να μετράμε, τίποτα δεν πρόκειται ν' αλλάξει.
    Εκείνοι θα "θαλασσοδέρνονται", κι εμείς... δεν θα κοιμόμαστε τα βράδια...

    Φιλιά πολλά, καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναταλάκι μου!Καλησπέρα!!

    Ήταν πολύ όμορφο αυτό που διάβασα. Το μέτρημα πονάει πράγματι. Σήμερα υπάρχουν πολλές Πηνελόπες, Οδυσσέα όμως δεν έχω δει κανένα..

    "Αυτά κι άλλα πολλά μετρώ...
    Κι ύστερα με παίρνει ο ύπνος,
    Γιατί αν μείνω ξύπνια θα μετρήσω κι άλλα,
    Που πονάνε πιο πολύ."

    Αυτές οι γραμμές είναι τοοοόσο αληθινές!

    κουκουροφιλάκια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. koukouroukouprigkipissa...

    Καλησπέρα και σε 'σένα :)
    Τις βρίσκεις αληθινές ε..;
    Ίσως γιατί είναι ακριβώς ό,τι νιώθω...

    Φιλιά και σε 'σένα, καλά να περνάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μου λες κουράστηκες δε θες να περιμένεις
    είκοσι χρόνια το ίδιο φόρεμα να υφαίνεις...
    Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι
    κι όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη

    Κι όσα δεν έγιναν μην τρέχεις να προλάβεις
    αφού δεν μπόρεσες ποτέ να καταλάβεις
    πως ήσουν πάντα απ' την αρχή μέχρι το τέλος
    εσύ η ασπίδα μου το τόξο και το βέλος


    Ειλικρινά σου εύχομαι να βρεθεί ο Οδυσσέας σου και να μείνει κοντά σου για πάντα!!οι παραπάνω στίχοι είναι απ'το κομμάτι "Πηνελόπη" του Μιλτιάδη Πασχαλίδη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πέλαγος των Ονείρων...

    Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ! Το κομμάτι του Πασχαλίδη πανέμορφο, δεν το είχα ξανακούσει :)

    Να 'σαι καλά, τα λέμε σύντομα

    ΑπάντησηΔιαγραφή