Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Το "Για Πάντα"... είναι πολύς καιρός...



Σε περίμενα.
Αλήθεια σε περίμενα...
Για καιρό, για μήνες. Μήνες εννιά, σχεδόν δέκα...
Σε περίμενα.
Κι αν "ερωτεύτηκα" καμιά φορά, όλα εφήμερα ήτανε...
Άλλοι ερωτεύτηκαν στ' αλήθεια...
Εγώ -στ'αλήθεια - σε περίμενα.
Έλεγα δεν μπορεί, θα γυρίσει...
Θα γυρίσει στο κοριτσάκι του, την πριγκίπισσά του,
Θα γυρίσει πίσω...
Έλεγα κι άλλες φορές έφυγε, θα ξανάρθει,
Θα γυρίσει...
Κάθε χρόνο τα ίδια δεν έχουμε;
Αφού Μ'αγαπάει!
Αφού το είχα νιώσει Κάποτε!
Θα γυρίσει...

"Για Πάντα".
Θα Μείνω Για Πάντα Μόνη Μου!
Μα το "Για Πάντα" είναι πολύς καιρός...
Κι εγώ είμαι πολύ αδύναμη για να τ'αντέξω...
Το παραδέχομαι.
Μα πριν έρθει η αιωνιότητα να μας πλακώσει,
Πριν πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας,
Εγώ για πολύ σε περίμενα..
Πίσω από τον μεγάλο - πελώριο δηλαδή - τοίχο που έχτισες
Για να με διώξεις απ'τη ζωή σου,
Αν ποτέ κοιτούσες ήμουν στημένη...
Όρθια. Ακλόνητη. Σχεδόν γελοία.
Σίγουρα γελοία.

Αρρώστησα. Έφτασα στο Θάνατο.
Τον κοίταξα στα μάτια.
Κι ήταν περίεργο: Μου χαλογελούσε...
Κι εγώ του χαμογέλασα.
Κι ύστερα - μάλλον το εκτίμησε - με άφησε να φύγω...
Μου ψιθύρισε - λες κι ήτανε εσύ - "Να Προσέχεις".
Κι ύστερα έφυγε...
Μοιάζετε που λες μ' Εκείνον!
Κι οι δυο ήρθατε για μένα,
Με κοιτάξατε στα μάτια,
Μου χαμογελάσατε,
Μου είπατε "Να προσέχεις"
Κι ύστερα φύγατε...!
Μοιάζετε μ' Εκείνον...
Κρύβετε το ίδιο μυστήριο,
Μου εμπνέετε την ίδια ανασφάλεια,
Καπνίζετε τα ίδια τσιγάρα...
Το ένα πίσω απ' τ' άλλο,
Το ένα πίσω απ' τ' άλλο,
-Γιατί το ένα πίσω απ' τ' άλλο; -
-Γιατί το κάνεις αυτό...; -

Και καμιά φορά εύχομαι...
Μακάρι να 'μενε Εκείνος,
Μα να 'μενες για λίγο ακόμη κι Εσύ.
Αλλά ξέρεις κάτι;
Και οι δύο φύγατε!
Και μ'αφήσατε ήσυχη να συνεχίσω...
Και καπνίσατε τα τσιγάρα σας,
Και είπατε τα λόγια σας...
Και τώρα;
Δεν θα υπάρξει τίποτα άλλο για μας...
Και όχι. Δεν είμαστε δυο ψυχές που είναι φτιαγμένες για να 'ναι μαζί.
Ούτε σε σχέση, ούτε σε τίποτα.
Μια χαρά ολοκληρωτικά τελειώσαμε!
Γιατί γράφεις πράγματα που δεν εννοείς.;;
Γιατί λες πράγματα που δεν θα στα συγχωρήσω.;;!

Και τώρα, Αντίο.
Λυπάμαι πολύ. Πονάω πολύ.
Μα κουράστηκα να χάνω ανθρώπους που ίσως αγαπήσω
Γιατί θέλω να θυμάμαι εκείνον που Αγάπησα.
Και κουράστηκα να σε δικαιολογώ που φέρθηκες απαίσια,
Και κουράστηκα να παρακολουθώ την ευτυχία σου,
Και κουράστηκα να Σ'αγαπάω,
Και κουράστηκα να Σ'αγαπάω σου λέω!
Και κουράστηκα να είμαι Μόνη Μου...
Σε Περίμενα. Είσαι ο Άνθρωπός Μου.  Σ'αγαπάω.
Μα το "Για Πάντα" είναι πολύς καιρός αγάπη μου...
Είναι πολύς καιρός...






14 σχόλια:

  1. ..και πώς αντεχεται τοσος καιρος??
    ..ποσο υπομονη, να κανει μια ψυχη??


    καλο βραδυ Ναταλια...να ειναι λυτρωτικο! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ηλία Μου, που πάντα αφιερώνεις χρόνο για τις αναρτήσεις μας!...

    Δεν αντέχεται... Κι η μεγαλύτερη αγάπη, κουράζεται κάποια στιγμή να πονάει.

    Καλό σου βράδυ, κι εσένα το ίδιο και όμορφο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "το πολυ και το παντα ειναι πολυς καιρος" Τενεσι Ουιλιαμς!

    πολυ ομορφο :)

    καλο σου βραδυ

    σε φιλω γλυκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. koukouroukouprigkipissa...

    Μμμ βαθυστόχαστο το νόημα του αποφθέγματος και πολύ ... ταιριαστό ;)

    Σε φιλώ, καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δυστυχώς ή ευτυχώς το "για πάντα" δεν υπάρχει σε καμμία άλλη μορφή της ζωής παρά μόνο στα λόγια των ανθρώπων. Παθών και μαθών αλλά μια φορά μαθών για πάντα μαθών (κι ας μην ισχύει ποτέ αυτό ) Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γειά σου Ναταλία.Δεν ξέρω όταν αγαπάμε & είμαστε ερωτευμένοι γευόμαστε και ζούμε ένα μεγάλο μυστήριο,περνάμε σ'άλλες διαστάσεις(όπου όλα σχετίζονται με το αγαπημένο μας πρόσωπο) δεν ξέρω αποκτάμε κάποια μορφή αθανασία..Και τότε πρόθυμα θα περιμένουμε σαν σύγχρονες Πηνελόπες,πρόθυμα θα πονάμε και θα ματώνουμε και εκεί που φτάνει το τέλος γίνεται κάτι και σηκωνόμαστε πάλι..Το κρίμα είναι να αδρανοποιούμαστε και να μην ζούμε,να λιώνουμε σιγά-σιγά σαν το μοναχικό κερί του τραπεζιού ενός "εξόριστου" ονειροπόλου.Το για πάντα είναι όντως πολύ,αλλά όταν πάλι δούμε τα ματάκια του αγαπημένου-η μας όλα χάνονται,σβήνονται όλα περνάνε ξαναγεννιόμαστε. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ-ΦΙΛΕΣ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΕΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ Ο ΝΕΟΣ ΜΗΝΑΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΟΛΟΥΣ ΚΑΛΑ ΣΤΗ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑ!!!!

    ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ.ΤΟ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΛΕΞΗ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. moutro...

    Πραγματικά μόνο σ'αυτήν την μορφή το συναντά κανείς!! Καλά τα λες...

    Σε φιλώ, καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πέλαγος των Ονείρων...

    Καλά τα λες... Πράγματι, μερικές φορές νιώθουμε ότι μπορούμε απλά για εκείνον-η να θυμόμαστε για πάντα, να μείνουμε για πάντα, να αγαπάμε για πάντα... Τι γίνεται όμως με τη μοναξιά..; Μπορούμε να μείνουμε μόνοι... για πάντα; Βλέπεις, είμαστε άνθρωποι, δεν το αντέχει η καρδιά μας...

    Σε φιλώ, καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS...

    Γεια και σε 'σένα! Σ'ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου, να περνάς όμορφα! :)

    Σε φιλώ, καλό σου ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ...καλο μηνα Ναταλια..πολλα χαμογελα να φερει και ομορφες στιγμες! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ηλία μου...

    Καλό μήνα και σε 'σένα :)
    Να περνάς πανέμορφα!

    Φιλιά, τα ξαναλέμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. πες μου πως το εκανες...πως καταφερες να κουραστεις...θα ηταν λυτρωτικο για σενα ..αλλα πες μου πως...
    εγω προσπαθω αλλα δεν τα καταφερνω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. alma...

    Μ'αρέσει πάρα πάρα πάρα πολύ το σχόλιό σου... Γιατί ξέρω πως κι εγώ κάποτε αυτό θα αναρωτιόμουν... Αυτό θα σχολίαζα! Λοιπόν... πως ε; Κοίτα να δεις... υπάρχουν στη ζωή μας άνθρωποι που αν μας ρωτούσε κανείς αν μας έκαναν μεγαλύτερο καλό ή κακό,θα απαντούσαμε δίχως δεύτερη σκέψη: ΚΑΚΟ, ΚΑΚΟ, ΚΑΚΟ! Και όταν κάποιον διαπιστώνεις πως τον αγαπάς περισσότερο κι απ'τη ζωή σου, είναι σίγουρα πλέον αργά, πολύ αργά να τον μισήσεις... Και ξέρεις τι συμπεραίνεις; Ναι, τον αγαπάς. Πάντα θα τον αγαπάς. Θα σου λείπει μέχρι να πάψεις να υπάρχεις. Αλλά τελικά... όταν είχες αλήθεια ένα πρόβλημα κανείς δεν ήταν εκεί... Εκείνα τα ατελείωτα βράδια που δεν άντεχες να υπάρχεις, ένα τηλέφωνο δεν σου 'κανε... Κι έτσι τι κάνεις; Τι σου μένει αλήθεια να κάνεις;

    Έλεγα πως αγάπη είναι να συγχωρείς τα ασυγχώρητα... Τελευταία αρχίζω στ'αλήθεια να αμφιβάλλω...

    Σε φιλώ, σου εύχομαι να τα καταφέρεις σύντομα

    ΑπάντησηΔιαγραφή