Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

Τα σημάδια της αγάπης μου



Κοιτάζω τώρα στα χέρια μου
τα μοναδικά σημάδια της αγάπης μου
- όχι αυτής που εξέτρεφα εγώ :
τα σημάδια αυτής είναι πολλά
και βρίσκονται αλλού :
σ' εκείνο το βαθύ κόκκινο όργανο
που με βοήθησε να ζήσω μέχρι σήμερα
κι εγώ αντί να είμαι ευγνώμων 
το γεμίζω πληγές, 
σ' εκείνα τα δάκρυα κάτω απ' το μαξιλάρι μου,
σ' εκείνες τις ταινίες που προβάλλονται αργά το βράδυ
στο ταβάνι, τον κινηματογράφο των αναμνήσεων,
σ' εκείνα τα βιβλία που με ανεξίτηλο έγραφα ονόματα 
που έμοιαζαν να ταιριάζουν κάποτε.

Τα σημάδια της αγάπης που κοιτάζω τώρα
- και εννοώ της αγάπης που κάποιος άλλος καλλιέργησε για 'μένα - 
βρίσκονται στα χέρια μου
και είναι βαθιές γρατζουνιές
που ποιος ξέρει πόσος καιρός θα περάσει για να σβήσουν. 

Μα δεν θα τις αφήσω να χαθούν
γιατί είναι τα μοναδικά σημάδια της αγάπης κάποιου απέναντί μου
χρόνια τώρα! 
Τόσος καιρός, τόσα λόγια,
τόση πάλη το κορμί μου
και το μόνο που απέμεινε να μου πιστοποιεί ένα αίσθημα για 'μένα 
αυτές οι γρατζουνιές στα χέρια μου. 

Και βλέποντας τα ανεξίτηλα αρχικά που 'γραφα στα τετράδιά μου
κατάλαβα πως τελικά ο κόσμος δυστυχώς 
είναι κάτι παραπάνω από όμορφα και άσχημα ονόματα. 
Και κατάλαβα πως ίσως τελικά 
δεν είναι όλοι για όλα
και μερικοί άνθρωποι, όσο κι αν αισθάνονται φτιαγμένοι για κάποια πράγματα,
ίσως τελικά να μην τα κάνουν ποτέ τους. 

Και οι γρατζουνιές μου μου 'μαθαν κι άλλα πολλά
πως ίσως τελικά με την αγάπη μας 
κάποιες φορές 
πληγώνουμε τον άλλον
άθελά μας;
υποσυνείδητα θελημένα;
Κανείς δεν ξέρει
και δεν έχει και σημασία τελικά
απλώς τον πληγώνουμε.

Και πως όταν κάποιος δεν είναι πρόθυμος να δεχτεί αυτή την αγάπη
ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα
δεν θα το κάνει. 
Και αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα αναρωτηθούμε :
γιατί τόση προσπάθεια όλα αυτά τα χρόνια;
για λίγες γρατζουνιές που κερδίσαμε στο τέλος;
Μας πέταξαν τέσσερα αργύρια 
- ούτε καν τριάκοντα - 
από εκκρεμότητες
και μας άφησαν να ζήσουμε παρέα με τα σημάδια μας. 

Και πάλι καλά που υπάρχουν κι αυτά
πάλι καλά που κοιτάζω τις γρατζουνιές στα χέρια μου
μονάχα έτσι έχω εμπιστοσύνη στ' ότι υπάρχω 
γιατί με τόση απόρριψη, καταλαβαίνετε,
αρχίζεις να αμφιβάλλεις. 

Και αμφιβάλλεις και για το πόσο τελικά αγάπησες
και κάθε μέρα που περνάει και ακόμη ζεις
είναι σαν να προσθέτει ένα ακόμη λιθαράκι
στο βουνό της αμφισβήτησης και της αμφιβολίας σου
για το πόσο δυνατά αισθήματα είχες τελικά
για το μέχρι πού θα έφτανες για εκείνον που έλεγες πως αγαπούσες. 

Κι εσύ
εσύ που διαβάζεις και αναρωτιέσαι 
τι στο καλό να 'χει αυτή που γράφει στο κεφάλι της
εσύ μέχρι πού θα 'φτανες για 'κείνον που αγάπησες; 
Γιατί εμένα
ακόμη και μετά απ' όλα αυτά
μου λένε πως δεν θα 'μουν δυνατή να κάνω και τίποτα (!)

Καταλαβαίνω τελικά
πως το χειρότερο δεν είναι η πρόθεσή σου να κάνεις τα πάντα
μα η έλλειψη υπόδειξης του τι από αυτά πρέπει να κάνεις τελικά :
μέχρι πόσο μακριά να φτάσεις
όταν κανείς δεν σου ζητάει να κάνεις ούτε βήμα; 
και πώς να δείξεις τα τρομακτικά σου αισθήματα
όταν όλοι θα προτιμούσαν να μην τ' αποκαλύψεις καν;

-- Κι όλοι πάντα μου έλεγαν
να βρω κάποιον να σε ξεχάσω.
Αυτό που ποτέ δεν κατάλαβαν
είναι πως δεν φταίω εγώ
απλώς ποτέ κανείς δεν βρήκε
Εμένα.  --

Και τελικά κανείς δεν ήρθε να με σώσει
μονάχα αυτές οι γρατζουνιές έκαναν μια φιλότιμη προσπάθεια
κι αν φαίνονται να με πόνεσαν
ήταν σωτήριες πληγές
που μου 'δωσαν λίγη αξία.

Και τώρα ακόμη που τα γράφω αυτά
και λυπάμαι κυρίως γιατί έχω ξεμείνει από αγάπη κι από έμπνευση
κοιτάζω στα χέρια μου τις γρατζονιές της αγάπης μου
και σκέφτομαι μήπως αυτό είναι τελικά που περίμενα στη ζωή μου :
ένα μικρό σημάδι, ακόμη και πληγή,
να μου δείξει πως κάποιος, με τον δικό του τρόπο,
μ' αγαπάει κι εμένα. 

Εσύ
μέχρι πού θα έφτανες
για εκείνον που αγάπησες; 
Εγώ 
σύμφωνα με όλους 
ακόμη και μετά από όλα όσα έγιναν
μάλλον δεν θα 'φτανα πολύ μακριά... 


14 σχόλια:

  1. Συγχαρητήρια. Είσαι υπέροχη, απλά. Δεν έχω κάτι άλλο να πω
    Καλό απόγευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τσαμπίκα - Αμαλία...

      Σε ευχαριστώ τόσο πολύ :)

      Καλό απόγευμα και σε 'σένα, τα λέμε σύντομα.

      Διαγραφή
  2. Η αγάπη μπορεί να μας φτάσει, πολύ μακριά, Ναταλία. Η αγάπη, εννοώ, η ρομαντική, που κάμει τα μάγουλα τρυφερά και η γλυκύτητα διαχέεται και ποτίζει ακόμη και τα άψυχα. Αυτό το είδος φροντίδας, αξίζει. Απλά οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πληγωμένοι, επειδή εκεί έξω υφίστανται ακόμη περισσότεροι άνθρωποι που πληγώνουν ακόμη και με το ναι, πόσο δε, με το όχι. Ειλικρινά στενοχωριέμαι να βλέπω γυναίκες, μόνες τους, δίχως στοργή. Αλλά εγώ είμαι ένας στο εκατομμύριο που νοιάζεται. Σου εύχομαι να έχεις έστω ένα φιλικό πρόσωπο, στην πόλη σου, που να μπορεί να σου μιλάει τρυφερά και να σου δίνει δύναμη. Η αισιοδοξία βρίσκεται στην καρδιά. Απλά χρειάζεται μια συνομιλία στο ίδιο μήκος, κύματος ((όποτε και εάν, θελήσεις, την διεύθυνση μου στο facebook, στην άφησα: αν είσαι γραμμένη, εκεί. Θα χαρώ να τα πούμε κάποια στιγμή. Η εμπιστοσύνη υπάρχει, ακόμη, εκεί έξω)) --Πριν μερικές ημέρες, που τάιζα με μια φίλη, τα περιστέρια, ήταν και ένας σπουργίτης που τάιζε στο στόμα, ένα μικρότερο, σπουργιτάκι. Κάπως έτσι είναι, η ανάγκη για ανθρωπιά και κατανόηση-- Καλό σου απόγευμα, και να χαμογελάς. Έτσι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεράσιμε...

      Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου...

      Θα προσπαθήσω :)

      Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα.

      Διαγραφή
  3. "Μα δεν θα τις αφήσω να χαθούν". Πολύ σωστό.Είμαστε όσα κουβαλάμε μέσα μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Astrosynnefo...

      Πολύ αληθινό το σχόλιό σου... Σ'ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου!

      Καλό απόγευμα, τα λέμε σύντομα.

      Διαγραφή
  4. Ναταλία μου την ερώτηση πιστεύω οτι την απάντησες μόνη σου..
    Το θέμα δεν είναι μέχρι που θα φτάναμε γ αυτόν που αγαπάμε,αλλά οτι κάνεις ποτέ δεν μας ζήτησε να του δείξουμε πόση αγάπη κουβαλάμε μεσα μας..
    Ειδικά ο ένας,ο λεγόμενος ανθρωπός μας-που τελικά μόνο τα σημάδια υπάρχουν για να μας θυμίζουν οτι δεν ήταν τελικά στην φαντασία μας όλο αυτό-δεν θέλησε ποτέ να πάρει έστω ενα κομμάτι απο οτι είχαμε να του δώσουμε..
    Και είναι στιγμές που εύχεσαι να ήταν ολα τελικά ένα παραμύθι..ένα κακοφτιαγμένο,μισοτελειώμενο παραμύθι που άκουσες να λέει κάποια ερωτεύμενη και πληγωμένη κοπέλα μετά απο χρόνια αγανάκτησης για τον χαμένο της έρωτα..
    Σε ευχαριστώ για ακόμη μια φορά που αποτύπωσες στο χαρτί με τόσο υπέροχο τρόπο όσα νιώθω..
    Καλή σου ημέρα..
    Ελεάννα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελεάννα μου, γλυκιά...

      Καμιά φορά αισθάνομαι ότι τα σχόλιά σου - αν όχι καλύτερα από αυτά που γράφω - έστω, τα συμπληρώνουν...

      Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα, τα λέμε σύντομα!

      Διαγραφή
  5. περασα να δω αν απαντησες στο προηγουμενο σχολιο και χαρηκα που εισαι καλα.Να εισαι αισιοδοξη και ολα θα φτιαξουν.Υπαρχουν ανθρωποι και ανρωπακια να θυμασαι.
    Αν εχεις facebook και θελεις στειλε μου jk koutbest και γραψε μου οτι εισαι η Ναταλια να τα λεμε.
    Σημασια δεν εχει που θα φταναμε εμεις αλλα ποσο μας πιστευε ο αλλος.Η αγαπη δεν χρειαζεται αποδειξεις.Δινει απο μονη της χωρις να περιμενει ανταλλάγματα.Οπότε μην στενοχωριεσαι γιατι απαντηση δεν θα βρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. JK O SKROYTZAKOS...

      "Σημασία δεν έχει πού θα φτάναμε εμείς, αλλά πόσο μας πίστευε ο άλλος." : πόσο μου άρεσαν τα λόγια σου!

      Να 'σαι καλά, σε ευχαριστώ πολύ!
      Καλό Σαββατοκύριακο, τα λέμε σύντομα.

      Διαγραφή
  6. Καλημέρα Ναταλία, χαίρομαι που ανοίξαμε έναν δίαυλο επικοινωνίας και πιστεύω να τα λέμε συχνά!
    Ενδιαφέρον το θέμα σου και πιστεύω πως σημασία έχει να καταλάβει ο άλλος την "μετάγγιση" αγάπης κι αφοσίωσης που του χαρίζεται, αλλιώς ... πιο καλή η μοναξιά, νομίζω. Φιλιά και να σε αγαπάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. katerina koko...

      Καλημέρα και σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου!

      Πολύ σωστά τα λες αυτό έχει σημασία...

      Φιλιά πολλά και σε 'σένα, θα τα πούμε σύντομα! Καλή σου μέρα...

      Διαγραφή
  7. Η ζωή είναι όμορφη και η αγάπη, έρχεται, όταν έχεις πραγματικά αδειάσει, μέσα σου, από κάθε τι που δεν χρειαζόταν. Ευγνωμονώ που η αγάπη ήρθε σ' εμένα με τον πιο ουσιαστικά τρυφερό, και ψυχικά, καθοριστικό, τρόπο. Το ίδιο εύχομαι και σε όσους το έχουν ανάγκη. Να είστε όλοι, καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεράσιμε...

      Είσαι πολύ τυχερός...

      Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και την ευχή σου! Μακάρι να 'ρθει σύντομα αυτή η εσωτερική "κάθαρση", για να 'ρθει, κάποτε, και η αγάπη...

      Να 'σαι καλά!

      Διαγραφή