Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013

Μάλλον περίσσευα



Μάλλον περίσσευα.
Η αγάπη μου σαν φαγητό σε τραπέζι χριστουγεννιάτικο
σαν ευλαβής ιεραποστολή σε νήσους ξεχασμένες κι έρημες
σαν ένα χέρι που δεν ζήτησε κανένας να κρατήσει
σαν μια βοήθεια σε κάποιον που ποτέ δεν την χρειάστηκε
σαν ένας έρωτας σε κάποιον που είναι ήδη ερωτευμένος.
Έτσι κι εγώ μάλλον περίσσευα.

Ήθελα να σε δω.
Ήθελα να 'σαι 'δω.

Κι είναι φορές που σε θυμώνει
η υπομονή που έδειξες
και η αλλαγή στους φθόγγους χάριν εντυπωσιασμού
ή μια ηλίθια συγχώρεση
που απορείς κι εσύ ο ίδιος
γιατί στο καλό την έδωσες έτσι αβίαστα,
ψύχραιμα, ταπεινά.

Κι ήθελα να 'ξερα:
Τι άκουγα όλα εκείνα τα μεσημέρια 
που ξάπλωνα στην αγκαλιά σου;
Αφού είσαι άκαρδος
σαν πέτρα 
σαν χώμα άγονο. 

Τι ήταν όλοι εκείνοι οι ήχοι της ανακούφισης;
Εκείνα τα γρήγορα τικ-τακ της ευτυχίας;
Όλα σαν κι εσένα ήταν τελικά;
Ψεύτικα;

Μάλλον περίσσευα. 
Και μάλλον με μερικούς ανθρώπους στη ζωή μας
είναι γραφτό να καταλήξουμε
όπως ακριβώς αρχίσαμε:
Δυο Ξένοι. 
Και δυο ξένοι περισσεύουν ο ένας
στη ζωή του άλλου.
Πάντα περισσεύουν.

Γιατί αυτό είναι, βλέπεις, το κακό με τον έρωτα:
Δεν κρατάει και πολύ...
Αυτό, λοιπόν,  που ελπίζουμε δεν είναι να παραμείνει
εκείνο το φτερούγισμα των πρώτων καιρών:
αν ευχόμαστε κάτι,
αν μπορούμε σε κάτι να εναποθέτουμε τις μελλοθάνατες ελπίδες μας
είναι στην ανάμνησή του.
Για να μπορούμε έτσι να λέμε
πως ακόμη νιώθουμε.

Μα όταν δεν υπάρχει πια ούτε κι εκείνη,
ούτε η ανάμνηση απ' το πώς έκανες κάποτε τον άλλον να αισθάνεται,
τότε είναι που μάλλον περισσεύεις.

Τίποτα δεν ήταν διαφορετικό και με τη δική μας σχέση.
Νόμιζα πως ήταν μοναδική, αλλά έκανα λάθος.
Όλα ίδια είναι, ίδια με τόσες και τόσες άλλες ιστορίες
που ανά τους αιώνες επαναλαμβάνονται
και κουράζουν τον Θεό:
ίδιοι κανόνες, ίδια η εξέλιξη...
Κι έτσι και η δική μας σχέση είναι υπό τον έλεγχο εκείνου
που είναι και κάθε άλλη σχέση:
εκείνου που ενδιαφέρεται λιγότερο. 

Μάλλον, λοιπόν, περίσσευα.
Κι αν θέλεις να τ' ακούσεις
εσύ είσαι ο νικητής της ιστορίας μας.
Τράβα τώρα να χαρείς τη νίκη σου.

Κι εγώ;
Εγώ θα φύγω χωρίς λέξη παραπάνω...
Ήδη ξεστόμισα πολλά.
Όσο πιο προσεχτικά μπορούσα - όπως πάντα προσεχτικά σου μιλάω εγώ.
Συγχωρεμένος - όπως πάντα συγχωρεμένος εσύ.
Όπως κάθε φορά...
Εγώ;
Εγώ μάλλον περίσσευα.
Να 'σαι καλά που το κατέστησες σαφές.
Θέλω μονάχα - όπως πάντα - για 'σένα το καλύτερο.
Κι υπόσχομαι να κάνω για 'σένα το καλύτερο:
Να λείπω.


(Καλύτερα να λείπεις, παρά να περισσεύεις.)


10 σχόλια:

  1. Εσύ είσαι ο νικητής της ιστορίας μας..

    Και εμείς τελικά βγήκαμε οι χαμένες..
    Αλλά πόσο χαμένος να βγεις Ναταλία νου;
    Πόσο χαμένη να βγεις από μια ιστορία που σε έμαθε να αγαπάς,από έναν άνθρωπο που σου έμαθε να δίνεσαι,από δύο χέρια που σου έμαθαν να αγκαλιαζεις;
    Ας είναι..βγήκα εγώ χαμένη..
    Ας είσαι τουλάχιστον εσύ ο νικητής..

    Υπέροχο κούκλα μου,όπως πάντα..
    Με έκανε να σκεφτώ πολλά...
    Ελεαννα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελεάννα μου...

      Κι εγώ έτσι έλεγα: Δεν πειράζει που έχασα, τουλάχιστον κέρδισες εσύ...

      Το θέμα ήταν, βέβαια, να μην είμαστε "αντίπαλοι"... Το θέμα ήταν να κερδίζαμε κι οι δυο...

      Να 'σαι καλά και πάλι, σ' ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου, γλυκιά μου... Τα λέμε σύντομα, καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. χαμένη σε ένα ατέρμονο όνειρο...

      Σ'ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου :)

      Τα λέμε, γλυκιά μου! Σε φιλώ, καλό ξημέρωμα.

      Διαγραφή
  3. Ναταλία, πολύ χάρηκα βλέποντας πως παρακολουθείς τη "φιλαναγνωσία" μου... Όμως εδώ και 20 λεπτά που διαβάζω και ξαναδιαβάζω το "Μάλλον περίσσευα", κατασυγκινήθηκα!.. Πολύ το χάρηκα! Ευαισθησία, τρυφερότητα, ωριμότητα στα ποιητικά λογάκια σου... Σε φαντάστηκα σε σκηνή θεάτρου... μονόλογος... ίσως να το έχεις κάνει κιόλας...
    Άριστη και η επιλογή στίχων στη διπλανή στήλη...
    Σε άλλη μου επίσκεψη θα δω περισσότερα...
    Γιατί όμως δε βάζεις "ετικέτες";
    Από πότε βλέπεις τη "φιλαναγνωσία" μου;
    στην οποία όπως βλέπεις, σπάνια κάνω αναρτήσεις, αφού ..."έμπλεξα" εδώ και 2 χρόνια δραστήρια στο f/b... Έχεις f/b για να σε κάνω μέλος της σελίδας Ποίησης που έχω δημιουργήσει εκεί; ή μήπως είμαστε f/bφίλες;; (με τα ονόματα δεν τα πάω και πολύ καλά... μόνο αν έχω μιλήσει με κάποιον, θυμούμαι και το όνομα :) )
    Μέρα Ποίησης σήμερα... θα "πάρω" το "Μάλλον περίσσευα" και θα το αναρτήσω εκεί στο f/b... το f/b είναι πιο εύχρηστο/άμεσο...
    Είμαστε και της ίδιας Σχολής... κι αυτό με συγκίνησε... φιλολογία στο Αριστοτέλειο τελείωσα κι εγώ...
    Να είσαι καλά, θα τα λέμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλη μου, Ιωάννα...

      Χαίρομαι και εγώ που επισκέφτηκες το blog μου! Εξίσου ενδιαφέρουσα και η δική σου "φιλαναγνωσία"... Ένας λόγος παραπάνω να σε παρακολουθώ, αφού είμαστε και συνάδελφοι :)

      Σε έκανα φίλη στο facebook, μπορείς να με προσκαλέσεις στην σελίδα σου για την Ποίηση!

      Να 'σαι καλά κι εσύ, θα τα ξαναπούμε σύντομα σίγουρα! Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και τα όμορφά σου λόγια!

      Διαγραφή
  4. Σπάνια κάνω σχόλια. Αλλά αυτό που διάβασα ήταν πραγματικά ωραίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Blur...

      Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και για το σχόλιό σου, που δεν συνηθίζεις να κάνεις :)

      Με τιμάς! Καλό σου απόγευμα και καλό τριήμερο!

      Διαγραφή
  5. Πολύ όμορφο...Μου φαίνεται καταπληκτικό πως γράφεις τόσο ωραία,μπράβοοο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Fleur...

      Σε ευχαριστώ πραγματικά πάρα πολύ!
      Τιμή μου :)

      Να έχεις μια όμορφη Κυριακή, τα λέμε σύντομα!

      Διαγραφή