Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Δεν γύρισες ποτέ


Τόσες φορές έχω ονειρευτεί πως γύρισες
που στο τέλος θα γυρίσεις
κι εγώ αντί να τρέξω να σ'αγκαλιάσω
μ' ένα μεγάλο "συγγνώμη" που ακόμη δεν σε ξεπέρασα,
θα μείνω από μια επιφυλακτική απόσταση να σε κοιτάζω
σίγουρη πως τα μάτια μου απλά βλέπουν αυτό που λαχταρούν
και όχι την αλήθεια. 

Θα κάψω μια νύχτα τη Θεσσαλονίκη
κι από τις φλόγες θα αναδυθεί όλος τούτος ο έρωτας
μ' έναν Θερμαϊκό άγριο και θυμωμένο
που του πήραν κάποια νύχτα το φεγγάρι του,
την μαγική Πανσέληνο ενός μακρινού Αυγούστου, 
και το φορέσαν στα μαλλιά κάποιας μέλλουσας χωρισμένης
μεγάλης Άρκτου.

Κι η αλήθεια είναι πως πρέπει κάποια μέρα
να πάψω ν' αγαπάω και να ζήσω
γιατί κάθε ρομαντικός έχει από πίσω του μια θεωρία
"Και τελικά ο ποιητής αυτοκτόνησε
και θριάμβευσε ο κύριος νομάρχης"
κι ολόκληρος ο έρωτας 
κι η πάλη για να αγαπηθείς
μία παρτίδα τάβλι που δεν τέλειωσε ποτέ
και μία βόλτα πλάι στη θάλασσα 
που ακόμη τη θυμάσαι.

-Γιατί κι οι καλοκαιρινοί έρωτες
δεν είναι παρά οι φθινοπωρινές μελαγχολίες
του μέλλοντος...-

Μα είναι φαίνεται δύσκολο να πεθάνει κανείς
με τόσο παρελθόν να τον κοιτάζει αγριεμένο
και τόση στίξη στη ζωή του
μ' όλες της τις περιττές υποδιαστολές
και τις αναθεματισμένες 
μισητές
τελείες.

Κι ας μου κομμάτιασες μια νύχτα την καρδιά
κι ας μην σου απαντώ στα ψεύτικα "τι κάνεις;"
η πολυτέλεια του ν' αγαπάς δεν χάνει την αξία της 
κι ολόκληρος απόψε ο κόσμος ένα Εσύ
που θυμήθηκε επιτέλους
πως κι εγώ στην ίδια γη
στην ίδια πόλη
στην ίδια συνοικία
υπάρχω.

-Είμαι η μεγάλη αγάπη σου,
θυμάσαι;-

Και σε περίπτωση που σου διαφεύγει
είμαι εγώ, η ίδια
που σου 'λεγε πως θέλει να σε παντρευτεί
κι εσύ γελούσες και σκάρωνες κόλπα
για ν'αλλάξεις θέμα.

Κι αν καμιά φορά τα κατάφερνες
και προς στιγμήν αλλάζαμε συζήτηση 
μη θαρρείς πως το ξεχνούσα
απλώς σ'αγαπούσα πολύ για να σε πιέζω 
να με μπάσεις σε μια ζωή 
που δεν το επιθυμούσες να 'μαι.

Και τελικά
δεν γύρισες ποτέ...
Μονάχα ο πρασινωπός ουρανός των ματιών σου
μ' ακολουθούσε πάντα
μια ζωή σιωπηλός
κρυστάλλινος
αλλόκοτος
απρόβλεπτος
και τόσο λατρεμένος. 

Δεν με πειράζει...
Όλες οι αγάπες αξίζουν ένα χαρούμενο τέλος
απλώς μερικές στέκονται λιγάκι περισσότερο
άτυχες...
Ήθελα μόνο να σου πω
πως σε περίπτωση που σου διαφεύγει
δεν έχω μόνο έρωτα
και άπειρη παραφροσύνη με ονόματα
κι ορθογραφία
έχω και γειτονιά
έχω και σπίτι
έχω και τηλέφωνο
και μπορείς ακόμη
χωρίς την παραμικρή πρακτική δυσκολία 
όποτε το θελήσεις
να με βρεις... 

8 σχόλια:

  1. Είναι φορές που ο ήλιος έχει δύσει απ' το πρωί και το μικρό παιδί μέσα σου φοβάται να περιμένει το σούρουπο,… μα πόσο σκοτεινότερο μπορεί κι αυτό να είναι; καλημέρα μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. λίγο πριν ξημερώσει...

      Καλημέρα και σε 'σένα!

      Πόσο όμορφα τα λόγια σου, πράγματι, μερικές φορές απλώς τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο σκοτεινό, τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερο... Ή τουλάχιστον έτσι αισθανόμαστε...

      Τα ξαναλέμε σύντομα.

      Διαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. Butterfly...

      Σ'ευχαριστώ πολύ, πολύ για τον χρόνο σου!!

      Καλή σου μέρα.

      Διαγραφή
  3. Υπέροχο..
    Όντως μετά από τόσο καιρό που θα χω να σε δω..τοσα βράδια που θα εχω κλάψει για σένα..τόση αγάπη που θα έχει μείνει μιση γιατί εσυ αποφάσισες οτι ποτέ δεν ήμουν αρκετή για σένα..
    Αν αποφασίσεις να γυρίσεις δεν θα το πιστέψω είμαι σίγουρη..
    Θα νομίζω οτι είναι ένα όνειρο που βλέπω κάποια βράδια και ξυπνάω το πρωί χαμογελώντας,αν και ολα εχουν σβήσει..
    Καλημέρα Ναταλία μου..
    Ελεαννα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελεάννα μου...

      Γι'αυτά τα όνειρα ζούμε τελικά... Γι'αυτές τις μικρές ελπίδες κάποιας επιστροφής, αν και μάταιες...

      Σε φιλώ.

      Διαγραφή
  4. Τέτοια μελαγχολία μόνο εσύ μου δημιουργείς τα βράδια, Ναταλία, με τα ωραία σου ποιήματα... <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ, μελαγχολική μου Νικολέτα... <3

      Καλή σου μέρα!

      Διαγραφή