Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Η φτωχότερη μοίρα


Η αλήθεια είναι πως και για 'μας τους δυο
υπήρχε κάτι
Η προνόηση του Θεού άγγιξε λίγο και τα δικά μας φτερά
Μας ένωσε και 'μας μια μοίρα.

Μα ήταν μια μοίρα φτωχή
Επαιτούσε παράνομα 
-όπως παράνομη είναι κάθε επαιτεία-
για λίγα ψίχουλα και δυο σταγόνες έρωτα.

Φυσούσε κάποιες μέρες
και τα κουρέλια της τα έπαιρνε ο άνεμος
Ο άνεμος μιας νέας εποχής
που την τρόμαζε κομμάτι.

Ήταν η γνωστή ανεμοθύελλα της λήθης
Θηλυκό η ανεμοθύελλα, θηλυκό γένος κι η λήθη
ο χωρισμός μονάχα αρθρώνεται διαφορετικά
Έτσι, θα 'λεγε κάποιος, για πρωτοτυπία.

Κάνε μου σύνταξη στο "Έφυγες μια νύχτα μακριά μου"
Υποκείμενο: Εσύ
Πάντα εσύ! 
Ένα ρήμα αμετάβατο γελά και με σαρκάζει.

Για να επανέλθουμε όμως 
στην δική μας ιστορία
-γιατί θα είναι δύσκολο να το κάνουμε ξανά-
κάποια μοίρα, η φτωχότερη, μας ένωσε κι εμάς.

Άντεξε λίγα χρόνια
χωρίς τα προς το ζην και με σκαμπανεβάσματα
να ζητιανεύει στους δρόμους δίπλα σε βιαστικούς 
και σε ερωτευμένους.

Μα ύστερα έπιασαν τα κρύα
χάθηκε βλέπεις και απ' τους περαστικούς η ανθρωπιά
χάθηκε ακόμη κι από τους ερωτευμένους ο έρωτας
κι αρρώστησε βαριά από την πείνα και το κρύο.

Έκτοτε λίγο-πολύ τα ξέρεις κι εσύ
την βρήκαν κάποια νύχτα στα κουρέλια της
νεκρή - ίδια η φλόγα μας! 
Και την πετάξανε κάπου σε μια χωματερή.

Τέτοιες χωματερές είναι γνωστές και φημισμένες
Έχουν κι ονόματα: 
Φόβος, δάκρυα, απόγνωση υψωμένη στο τετράγωνο
Κάνε μου σύνταξη στο "Έφυγες μια νύχτα μακριά μου".

Το 'χουν άλλωστε και τα αρχικά του ονόματός σου
να Μου Λείπεις
Είσαι θα 'λεγα φτιαγμένος γι' αυτό
Από καταβολής του κόσμου ο βιαστικός κι εγώ η ερωτευμένη.

Και το χειρότερο πιστεύω είναι
πως το 'ξερα από την πρώτη στιγμή 
Γνώριζα από πάντα τις κινήσεις του άκαρδου θεϊκού χεριού
όταν έγραφε την ιστορία μας.

Μα ας είναι. Δεν το μετάνιωσα
Περνώ και ρίχνω ακόμη κέρματα στις μοίρες που μου ζητιανεύουν
Κι αν λείπει η φλόγα και δεν δύναμαι να τις ζεστάνω λίγο
γράφω γι'αυτές ποιήματα κι ευελπιστώ έτσι να ανταποδίδω.

Κι αν μοίρα όλων των αλλωνών 
είναι να πολεμάνε εμάς τους δύο, το συνήθισα
Άλλωστε, τις καλύτερες μέρες της ζωής μου τις πέρασα
παλεύοντας μαζί σου όλη την άβυσσο. 

2 σχόλια:

  1. Στο χω ξαναπεί. Μη σταματάς να γράφεις. Μέσα από τη γραφή, σιγά σιγά θα βρεις... τον εαυτό σου. Γιατί και στους άλλους αυτόν ψάχνουμε. Κι εγώ ας πούμε, σε διαβάζω συχνά γιατί μου θυμίζεις εμένα. Και στην ατυχία, και στη γραφή... Αλλά κάποτε θα δεις ότι μπορείς, και δεν είναι δύσκολο, να δεις και την άλλη όψη... της αγάπης, αυτής που θα γράψεις με το άλφα κεφαλαίο, και πάλι μόνο όταν εσύ θα το θελήσεις. Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. marronblogger...

      Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο και τα όμορφά σου λόγια...

      Δεν έχω σκοπό να σταματήσω να γράφω...Αυτό μπορώ να στο εγγυηθώ!

      Καλό σου βράδυ, να έχεις ένα όμορφο ξημέρωμα
      Σε φιλώ, τα λέμε σύντομα

      Διαγραφή