Θέλω να πω για την αγάπη μου
Γι' αυτή θε' σιγανά να σας μιλήσω
Γι' αυτή που δεν γυρίζει πίσω
Θέλω να πω για την αγάπη μου
Έλεγα κάποτε θά 'ρθει να μ' εύρει
Σαν είμαι άρρωστη θα 'ρθει σιμά
Ωσάν τον θάνατο, παράνομη αγκαλιά
Έλεγα κάποτε θα 'ρθει να μ' εύρει
Κάθε που χάραζε μισοπερίμενα
Κάθε που νύχτωνε βαριά καρδιά
Σκυφτοί οι πόνοι μου σαν Εκκλησία
Κάθε που έφευγα θαρρείς και έμενα
Κάθε που ζύγωνα ψευτόχρυσα κλειδιά
Πικρή 'ν' η ζήλια σου, Μεροληψία
----
Τούτο το τρίστιχο δεν θε' να υπάρχει
Αν το Σονέτο μου ήταν σωστό
Κι αν Παναγιώτη δεν σε λέγανε
Τούτο το σώμα μου δεν πρέπει να 'χει
Τούτο το γράμμα κρυφά στο λαιμό
Μα ήταν τα "παρελθά" που κλαίγανε...
29 φεβρουαριου...ελπιζω να ειναι ξεχωριστη η μερα σου σημερα..ερχεται καθε 4 χρονια!!
ΑπάντησηΔιαγραφή..αγαπη να φερει :)
καλο βραδυ Ναταλια :)
Ηλία μου...
ΔιαγραφήΚι εγώ το ήλπιζα αλλά πού! Ξέρεις, κάθε μέρα είναι ξεχωριστή και, κυρίως, κάθε μέρα περιμένουμε - μερικοί από 'μας - να φέρει αγάπη! Το "κακό" είναι ότι το σπάνιο δεν είναι τελικά ό,τι συμβαίνει ανά τετραετία, αλλά ό,τι συμβαίνει ανά ζωή: Όπως οι μεγάλες αγάπες...
Ας είναι.
Καλό σου βράδυ και καλό ξημέρωμα
καλό μήνα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήDark13Sun...
ΔιαγραφήΚαλό μήνα και σε 'σένα, άντε, να μπει για τα καλά η άνοιξη :)
Τα ξαναλέμε, σε φιλώ
τουτι την φορα θελω να σου πω πως τα λογια σου ειναι σαν σονετο μπραβο
ΑπάντησηΔιαγραφήlove2love...
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ, πολύ για τον χρόνο σου :)
Σε φιλώ, καλή σου μέρα, τα ξαναλέμε