Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Μια μακρινή, μικροσκοπική κουκκίδα...




Σκύβω το κεφάλι μου - στα πολύ χαμηλά - και σ'αντικρίζω. Μια μακρινή, μικροσκοπική κουκκίδα είσαι. Μια τόση δα τελεία ανάμεσα στις χιλιάδες πανομοιότυπες φωτεινές επιγραφές της ανοησίας των ανθρώπων. Μια κουκκίδα είσαι κι εσύ. Ίδια κι απαράλλαχτη! Τυλιγμένη στον καπνό. Ίσα που φαίνεσαι στο πλήθος, ίσα που σε διακρίνω. Με κάνεις να νιώθω το ίδιο μ' όλες τις άλλες: Την ίδια απέχθεια, σχεδόν αηδία. Σιχαίνομαι τα φώτα της ανοησίας σου. Οι μακρινές τελίτσες μ' αηδιάζουν. Δεν πα' να μη μ'αγάπησες ποτέ; Μια κουκκίδα είσαι, τίποτε άλλο. Κι ούτε που σε θωρώ καλά-καλά, ανάγω τη μορφή σου στο μηδέν κι ύστερα τίποτα. Μια τελεία, ένα σημείο ανύπαρκτο στην απεραντοσύνη του σύμπαντος. Αυτό σημαίνεις. Δεν θυμάμαι καν αν κάποτε σήμαινες κάτι άλλο... Ξέχασα. Σε ξέχασα. Πως μπορείς να συγχωρήσεις κάποιον, όταν δεν σου ζητάει ποτέ "συγγνώμη"; Δεν μπορείς. Απλά ξεχνάς ότι υπάρχει. Οι "λίγοι" άνθρωποι γι'αυτό είναι άλλωστε. Για να τους ξεχνάμε. Για να τους μπουκώνουμε στα όνειρά μας με το ψωμάκι απ' το προφιτερόλ και να φεύγουμε μακριά τους. Οι "λίγοι" άνθρωποι είναι για να κάνουν όνειρα που θα μείνουν όνειρα. Κρίμα! Οι λίγοι άνθρωποι είναι κουκκίδες στην ιστορία της ζωής μας. Κουκκίδες που σιγά-σιγά σβήνουν...


....................................................................................................................................................................


Σηκώνω το κεφάλι μου - στα πολύ ψηλά - και δεν θυμάμαι καν τον προηγούμενο Οκτώβρη. Ούτε την άσχημη κουκκίδα σου. Όχι, δεν την παράτησα! Εγώ θα την κοιτούσα, συνήθισα να 'χω απέναντί μου τ' άσχημα..! Αλλά βλέπεις εκείνη έσβησε... Τι να 'κανα, προθέσεις είχα, στην επιλογή υστερούσα. Βλέπεις, τα "άσχημα" επιλογές δεν δίνουν! Ούτε οι κουκκίδες της ανοησίας μερικών... Άρα, εμένα μια φορά  δεν ήταν στο χέρι μου... Κάτι πήγε να μου θυμήσει η φράση, αλλά είναι τόσο μακρινό όσο το πρώτο μου περπάτημα... Είναι τόσο μακρινό, όσο η κουκκίδα της καρδιάς που ποτέ δεν είχες, πριν σβήσει τελείως ακόμη κι απ'την φαντασία μου...


*Λόγια που σίγουρα δεν εννοώ, μα και δεν θα 'θελα να εννοήσω.
Απλά μια άσχημη νύχτα...*

18 σχόλια:

  1. Ηλία μου...

    Να 'σαι κι εσύ καλά :)
    Πάντα με τις καλοσυνάτες ευχές σου :)

    Φιλιά, καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μην περιμενεις συγνώμες.......μην περιμένεις τίποτα από άνθρωπους μικρούς. Να περιμένεις μόνο από 'σένα και να κοιτάς πάντα ψηλά, εκεί μόνο βρίσκεις αστέρια!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ampelofilosofies...

    Δεν περιμένω πια! Η αλήθεια είναι κάποτε έπεσα στην παγίδα και περίμενα, ήλπιζα, πίστευα αν θες πως υπάρχει μια στάλα εκτίμησης και ανάγκης για κάποια μορφή... εξιλέωσης. Μα κάποια άτομα ποτέ δεν θα ζητήσουν να τα συγχωρήσεις, ακόμη κι αν είσαι έτοιμος να το κάνεις, ή το 'χεις κάνει ήδη μέσα σου, ένα βράδυ που 'κλαιγες και έβρεχε... Ίσως και να μην πιστεύουν πως έκαναν κάτι "λάθος" ή άδικο, ποιος ξέρει; Το αποτέλεσμα απ' τους "μικρούς" αυτούς ανθρώπους είναι το ίδιο: Βρίσκονται χαμηλά, κάπου κάτω-κάτω, εκεί που δύσκολα πια μπορείς να διακρίνεις, και σίγουρα πολύ πολύ μακριά από τ'αστέρια...!!

    Σε φιλώ, καλό σου βράδυ και σ'ευχαριστώ πολύ
    Τα λέμε σύντομα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. χαιρομαι που βλεπεις απλα κουκιδες πια..¨))εισαι σε καλο δρομο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. alma...

    Είπα καλέ, δεν τα εννοώ τα λόγια...
    Μπα, στον ίδιο δρόμο είμαι ακόμη..!!

    Σε φιλώ, καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χμ...Με τις σκέψεις και τα λόγια, ίσως να φτάσεις στο στόχο που θες :)
    Τα λέμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Creepy Dreamer...

    Χμ, η αλήθεια είναι ο στόχος μου δεν είναι να βλέπω μικροσκοπικές και μακρινές τελείες... Αν είναι να προσπαθούμε να σιχαθούμε για να λυτρωθούμε... σωθήκαμε!!

    Όχι ότι έχω βρει όμως τελικά ποιος είναι αυτός ο στόχος μου...

    Καλό σου βράδυ, τα λέμε σύντομα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. .. εξιλέωση... δικαίωση..λεξεις που τις λεω καθε βράδυ πριν κοιμηθω..λεω καποτε θα ερθουν..αλλά περνάει η μερα..και πάλι δεν γίνεται τιποτα..και παλι "χανομαι" στα δικα μου στιχάκια

    καλο ξημέρωμα Ναταλια :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ηλία Μου...

    Εγώ να δεις!
    Κάτι σαν τη δική μας... "προσευχή"...
    Μπορεί και ο Θεός να μη μας ακούσει...
    Μπορεί όμως και κάτι, κάποιος να μας δικαιώσει τελικά...

    Υ.Γ. Ίσως αυτή η μέρα να 'ναι αύριο... Ίσως και όχι... Αλλά κάποια στιγμή θα 'ρθει σίγουρα κι αυτό το "αύριο"... Υπομονή και πίστη Ηλία μου... Υπομονή και πίστη...

    Καλό σου ξημέρωμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ναταλια μου διαβασα πρωτα το τελος,οτι δεν τα εννοεις και καθησυχασα.
    Οι μικρες κουκιδες αντιστιχους στους "λιγους ανθρωπους".
    Η φραση "λιγος ανθρωπος" πολυ μου αρεσε.

    Σε φιλω γλυκα!
    Και επανηλθα και στο μπλογκ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. koukouroukouprigkipissa...

    Μπαίνω αμέσως να σε διαβάσω!! ;)

    Δεν χάνω καιρό, σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Λίγοι πραγματικά οι άνθρωποι που σαν κουκίδες που περνούν απο την ζώη μας,παιχνιδίζοντας γία λίγο το μυαλό μας,και μετά σαν φυσήξει το πρώτο αεράκι φεύγουν..Μα πολύ λιγότεροι αυτοί που κατοικούν στην καρδιά μας..Καλό σου βράδυ κι ευχαριστώ για την φιλοξενία σου εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΝOSTOS...

    Καλησπέρα και σ'ευχαριστώ πολύ :)
    Εγώ θα 'λεγα πως είναι λίγοι οι άνθρωποι που... τελικά μας αγαπάνε..!!

    Σε φιλώ, καλό σου βράδυ, τα λέμε σύντομα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. http://www.youtube.com/watch?v=nN6VR92V70M&ob=av2e..♥

    I'd tell you i miss you but i don't know how..
    I've never heard silence quite this loud..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ..καλη βδομαδα Ναταλια..καλο μηνα να εχεις! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Lonely...

    "And I'm dying to know: Is it killing you like it's killing me..? ♥ "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ηλία μου...

    Καλή εβδομάδα και καλό μήνα και σε 'σένα!

    Σε φιλώ, θα τα πούμε σύντομα

    ΑπάντησηΔιαγραφή