Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Τ' αστέρια τα "άσχημα"...



Είσαι... Τι να 'σαι αυτή τη φορά;
Ας σε παρομοιάσουμε με ένα αστέρι.
-Αν και διαφέρετε στη λάμψη της ευαισθησίας, τέλος πάντων-
Είσαι λοιπόν ένα αστέρι. Μα όχι απ' τα καλά...

Ξέρετε, δεν υπάρχουν μόνο τα ήσυχα, ολοφώτεινα αστέρια.
Αυτά μονάχα ξέρουμε επειδή για 'κείνα μας μιλούν από μικρά παιδιά.
Μα υπάρχουν και τα άλλα, τ'αστέρια εκείνα που είναι σκοτεινότερα απ' όλη τη νύχτα και τα σύννεφα μαζί!
Εσύ λοιπόν είσαι ένα από 'κείνα τα ύπουλα, τα σκοτεινά αστέρια...

Και θα μου πείτε τώρα, δεν λάμπουν, δεν φωτίζουν αυτά τ'αστέρια;
Δεν φαίνονται στον βραδινό ουρανό;
Σίγουρα αυτό θα 'ταν το δίκαιο!
Όμως ποτέ το δίκαιο δεν είναι το πραγματικό...

Κάποτε ένα απ' τα όμορφα, τα φωτεινά αστέρια σ'ερωτεύτηκε.
Δεν είδε ότι ήσουν απ'την πλευρά των σκοτεινών και των ανάρμοστων;
Δεν το 'νοιαξε; Ποιος ξέρει;!
Το σίγουρο είναι ότι κάποτε παρέβλεψε την ασχήμια σου και σ'ερωτεύτηκε...

Κι ήταν διατεθημένο να σου δώσει όλο το φως που άντεχε να σηκώσει μέσα του.
Και παραπάνω, όσο μπορούσε παραπάνω!
Για να τα πάρεις όλα εσύ. Εσύ το φως, Εσύ τη λάμψη, Εσύ και τ' όνειρο.
Εσύ να φαίνεσαι απ'τη γη, κι εκείνο ας είναι μια αδιάκριτη τελεία...

Κι έκανε κι άλλα για 'σένα το αφανές πια μα πανέμορφο αστέρι.
Σε σήκωσε στις άκρες του και σε μετέφερε πιο κοντά στο φεγγάρι.
Προσπάθησε να σου δείξει το δρόμο προς το μεγάλο του φως,
Γιατί μέχρι τότε βρισκόσουν πολύ πολύ πολύ μακριά από 'κείνο...

Γι'αυτό και δεν σταμάτησε ν'ακούει "Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι".
Γιατί εσύ, αν και αστέρι, με το φεγγάρι σχέση καμία ως τότε.
Και απ' ό,τι φάνηκε και έκτοτε.
Δεν πα' να σ' έσυρε στο φως; Εσύ στο σκοτάδι έμαθες να ζεις...

Μαζί με όλα τα υπόλοιπα τα ύπουλα τ'αστέρια,
Που με τη σειρά τους τα ερωτεύτηκαν τα όμορφα και εκείνα έκλεψαν το φως τους.
Που τα μετέφεραν κοντά στο φεγγαρόφως,
Και γέμισε η πανσέληνος με άσχημους γύρω της αστερισμούς...

Κάποτε ένα απ'τα όμορφα, τα φωτεινά αστέρια σ'αγάπησε.
Και προτίμησε να μην το δει ξανά καμιά ψυχή από τη γη,
Για να φανείς εσύ και ν'αποκτήσεις φως και λάμψη.
Κάποτε ένα απ' αυτά τα μοναδικά κι αδικημένα αστέρια σ'αγάπησε...

Τώρα λοιπόν μάθατε πως δεν υπάρχουν μόνο τα καλά αστέρια.
Και σίγουρα θα καταλάβατε γιατί όταν κάνετε ευχές κανένα αστέρι δεν τις επληρώνει:
Γιατί εκείνα που φωτίζουν πια δεν είν' τα φωτεινά, τα όμορφα αστέρια.
Είναι τ'αστέρια που αγαπήθηκαν, τα σκοτεινά, τα απόμακρα...

Εκείνα βρίσκονται πια δίπλα στο μισοφέγγαρο και την κάθε πανσέληνο.
Εκείνα περικλύουν το σεληνόφως.
Εκείνα μπορείτε όλοι να διακρίνετε! Σ'εκείνα ανοίγετε την καρδιά σας.
Κι εκείνα δεν σας ακούνε, δεν σας υπολογίζουν, όπως δεν υπολόγιζαν τα όμορφα αστέρια που τ'αγάπησαν...

Κι αν αναρωτιέστε τι απέγιναν 'κείνα τα όμορφα, καλόκαρδα αστέρια,
Μην λυπηθείτε με το τέλος τους.
Δεν άντεξαν να ζουν χωρίς φως και μακριά απ'το φεγγάρι πια.
Δεν άντεξαν να μην αγαπιούνται και να μην τα διακρίνει καμιά ψυχή από τη γη...

Κι εχάθηκαν, σβήστηκαν μες στον ουρανό.
Και τώρα πια σίγουρα θα καταλαβαίνετε γιατί κάνουμε ευχές στ'αστέρια που πέφτουν.
Γιατί είν' εκείνα τα όμορφα, τα φωτεινά και άτυχα αστέρια.
Που τώρα έσβησαν και χάνονται στο σύμπαν...

Κι ίσως, πριν να χαθούν για πάντα, αν τους έχει μείνει καμιά δύναμη,
Να ακούσουν την ευχή μας. Ίσως κάτι να προλάβουν να εκπληρώσουν.
Κι αν πάλι δεν τα καταφέρουν, εμείς τα συγχωρούμε.
Ξέροντας πως αγάπησαν, και τώρα θα χαθούνε...

8 σχόλια:

  1. ...παλι τα καλα αστερια, αδικουνται και δεν βρισκουν το ταιρι τους..
    ..τα σκοτεινα αστερια, ειναι αδικο να "κλεβουν" το φως των αλλων..

    Ναταλια καλο ξημερωμα...με παρεα ζωντανα, φωτεινα αστρα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Leviathan...

    Σ'ευχαριστώ πολύ... Η απογοήτευση καμιά φορά είναι πηγή έμπνευσης βλέπεις ...

    Σε φιλώ, καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ηλία μου...

    Αυτό λέω κι εγώ...
    Πάντα οι "καλοί" δεν αδικούνται; :/

    Σ'ευχαριστώ πολύ, καλό ξημέρωμα και σε 'σένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ποιος όρισε πως ό,τι λάμπει είναι κι όμορφο? Κερδίζει σίγουρα με την πρώτη ματιά αλλά δεν σημαίνει πως η "ομορφιά" σε τράβηξε....
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ampelofilosofies...

    Άλλωστε όπως λέει και το γνωστό ρητό "ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός..!!"

    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εγώ ξέρω πως τα φωτεινά αστέρια δε χάνουν ποτέ το φως τους κοριτσάρα! μπορεί να πέφτει για λίγο η "μπαταρία" τους αλλά σύντομα ξανα φωτίζουν όλους γύρω τους. Γιατί η αγάπη και το φως είναι τα μόνα που όταν τα διαιρείς πολλαπλασιάζονται. Να ήδη έριξες μια ακτίνα πάνω μου !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Lyriel...

    Πόσο όμορφο το σχόλιό σου!!
    Καμιά φορά χάνω την πίστη μου, μα βαθιά μέσα μου μάλλον ξέρω πως είναι όπως τα λες...

    Εύχομαι μόνο να 'χεις δίκιο,
    Τα ξαναλέμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή