Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Γκρεμίζοντας τα κάστρα Σου...



Σε κοίταζα από πάντα να χτίζεις καμιά φορά καστράκια στην άμμο
Μα τα διέλυες μοναχός Σου, δεν περίμενες την θάλασσα
"Αν είναι να μου καταστρέψει κάποιος άλλος ό,τι κατάφερα"
Έλεγες, "Καλύτερα να το διαλύσω Μόνος Μου"
Κι έμενες έτσι πάντα μόνος σου με την υγρή άμμο
Και τις θύμησες από χιλιάδες μικρά κάστρα που ποτέ σου δεν προστάτεψες.

Δεν τα πρόσεχες τα κάστρα Σου
Κι ας ήταν καμιά φορά η μόνη συντροφιά Σου
Δεν Σ' ένοιαζε. Έλεγες πως θα φτιάξεις άλλα
Έβλεπες για εχθρό Σου ακόμη και την θάλασσα!
Γιατί ήταν τάχα έτοιμη να σου τα καταστρέψει
Μόνος Σου όμως όλα τα κατέστρεφες! Κανένας άλλος...

Κάποτε βρέθηκε ένα κουκουνάρι να τολμήσει να Σου πει
Πως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να προστατέψεις τα κάστρα Σου
Από το να τα καταστρέφεις πριν καν προλάβεις να τ'αγαπήσεις!
Μα εσύ το παραπέταξες στο βυθό της θάλασσας
-'Κείνης της θάλασσας που είχες για εχθρό Σου-
Έκλεισες τα αυτιά σου κι άκουγες μόνο Εσένα, ούτε καν τα καστράκια Σου.

Κι έτσι, δεν έμαθες ποτέ σου τελικά
Πως θα μπορούσες να χτίσεις κάτι αιώνιο και δυνατό
Δεν έμαθες ποτέ σου πως η θάλασσα τα αγαπάει τα μικρά καστράκια,
Αρκεί να χτίζονται με προσοχή κι υπομονή
Και κάποια μέρα σταμάτησες να χτίζεις πια καστράκια
Βαρέθηκες να γκρεμίζεις μόνος σου και να βλέπεις την άμμο.

Βλέπεις, έτσι γίνεται με όσους φοβούνται τη θάλασσα
Μένουν  στο τέλος μόνοι τους μίλια μακριά απ'την παραλία
Να προσπαθούν βαθιά στις μνήμες του μυαλού τους
Ν'αναζητήσουν 'κείνα τ'απομεινάρια άμμου,
'Κείνα τα μικρά, κατεστραμμένα πια, τετράγωνα καστράκια τους
Χωρίς ποτέ τους να καταφέρνουν να χτίσουν τίποτ' άλλο...

8 σχόλια:

  1. Καλησπέρα Ναταλία:)Αν δεν τολμάς και μένεις μια ζωή να φοβάσαι ένα είναι το σίγουρο...Δεν θα καταφέρεις πολλά...Να τολμάμε και συγχρόνως να εκτιμάμε...Να εκτιμάμε όσα μας έχουν δωθεί και να τολμάμε να αποκτήσουμε όλα εκείνα που θέλουμε...!
    Καλή συνέχεια Ναταλάκι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. LogiaKaiSiopes...

    Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ! Δυστυχώς μερικοί άνθρωποι ζούνε μια ζωή βλέποντας "απειλές" για τα καστράκια τους! Κρίμα...

    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κάστρα στην άμμο για πάντα!
    άμα δούμε πόσες απ τις νεογέννητες θαλάσσιες χελωνίτσες επιβιώνουν, αναρωτιόμαστε, άραγε αξίζει τον κόπο;
    Αλλ' αυτό είν΄η ζωή.
    κάστρα στην άμμο για πάντα!
    σε φιλώ.
    για το κουκουνάρι, αχ, είχα ένα ξεχαρβαλωμένο ποδήλατο, συνιδιοκτησία με τη Μελένια, και τώρα πάει, κουκουνάρι το λέγαν και τ' αγαπούσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ..δεν εκτιμουν το "κουκουναρακι" οσο πρεπει...

    και για μας το λεω...
    καλημερα Ναταλια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Summertime Blues...

    Πολύ πολύ πολύ γλυκά τα λόγια σου <3

    Σ'ευχαριστώ πολύ, σε φιλώ, τα λέμε σύντομα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ηλία μου...

    Καλή σου μέρα και εσένα!
    Εννοείς ότι δεν εκτιμούμε ούτε εμείς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ναταλάκι θα σου πω το εξής σκληρό αλλά αληθινό. Υπάρχουν άνθρωποι που γκρεμίζουν τα κάστρα τους πριν τα βρει η θάλασσα για να προλάβουν να μην δείξουν την ανικανότητα τους... να τα σώσουν! Άσε που απλά δεν έμαθαν ποτέ τι σημαίνει "κάστρο" άρα πως να ξέρουν να το εκτιμούν.
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ampelofilosofies...

    Ακριβώς!! Πολύ σωστά τα λόγια σου..! Έτσι είναι, όποιος δεν μπορεί τίποτα να εκτιμήσει και να προστατέψει, απλά το διαλύει... Με μία κίνηση. Και μένει ύστερα με διαλυμένους κόκους από άμμο...

    Καλημέρα σου και να περνάς όμορφα

    ΑπάντησηΔιαγραφή