Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Ένα μικρό πουγκί φυλαγμένα στραγάλια...



Κοίταξέ με.
Είναι τα μάτια μου θολά και κουρασμένα
Το κεφάλι μου βαρύ, τα χέρια ματωμένα.
Θα το 'χει η μοίρα μου πριν κάποια μέρα φύγω
Ν'αγαπώ πολύ και ν'αγαπιέμαι λίγο.
Δεν φταις εσύ, ούτε κι ο κόσμος,
Φταίει που λείπει απ'το φιλί σου ο δυόσμος...

Και κάνε υπομονή για 'μένα αν με θες.
Χαμογέλα μου σαν με δεις να συννεφιάζω
Κράτα με, κι ας νομίζεις πως βουλιάζω.
Το 'χει, θα δεις, εμένα το πεπρωμένο μου
Να μένω πάντα με τ'απωθημένο μου.
Δεν φταίει η φωνή Του,
Η δική μου φταίει που φωνάζει το κορμί Του.

Και γείρε το κορμί σου σαν κοιμάμαι απαλά δίπλα μου.
Απαλά, σχεδόν σαν το κίτρινο πάπλωμα
Σαν του αηδονιού το εύηχο μάλωμα.
Εξόφλησέ μου μια εξιλέωση
Είναι μακριά ακόμη η θέωση.
Το 'χει τ'αστέρι μου εμένα
Να ονειρεύομαι τα αλλοτινά και ξένα...

......................................................................

Μην κοιτάζεις λοιπόν τι λεν' τα μάτια μου.
Έχω στην τσέπη που θαρρείς για άδεια
Ένα μικρό πουγκί φυλαγμένα στραγάλια.
Μη μου θυμώνεις που τα 'χω για 'Κείνον
Μη μου ζηλέψεις, είναι άλλο μ' Εκείνον.
Και πρόσεξε, μην μου τα κλέψεις, δεν θα σ'το συγχωρήσω
Μη μου φοβάσαι, εγώ δεν θα σ'αφήσω... 

2 σχόλια:

  1. ...αγαπω πολυ και αγαπιέμαι λιγο...
    ελπιζω να ισορροπήσουν...

    Ναταλια να 'σαι καλα :)
    καλο βραδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ηλία μου...

    Σ'ευχαριστώ πολύ... Καλό βράδυ και σε 'σένα, καλό σου ξημέρωμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή