Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Ένας δεύτερος μικρός ασκός του Αιόλου...



Εψές ήτανε μια κρύα νύχτα του φθινοπώρου
Σαν όλες τις άλλες
Σκυμμένη πάνω από τα βιβλία μου μελετούσα
Και άκουγα τον άνεμο να φυσάει με δύναμη
Και να απειλεί τα παραθυρόφυλλα...

Εψές ήτανε μια νύχτα σαν όλες τις άλλες
Πού και πού έρχονταν στο νου μου
Κάποιες εικόνες, λόγια
Μα τα έδιωχνα γρήγορα μακριά
Όπως το μεγάλο σπουργίτι διώχνει με μια γρήγορη κίνηση
Απ'τη φωλιά του το ενήλικο πια μικρό του
Παρ' όλο που τόσο το αγαπάει...

Εψές θα ήτανε μια νύχτα σαν όλες τις άλλες
Αν δεν αποφάσιζαν να στήσουν το χορό τους
Γύρω απ'τη λάμπα μου
Όλα 'κείνα τα αντικείμενα που τόσο έχω αγαπήσει.
Κι είναι πολλά αυτά, μια βεντάλια, μια κορνίζα
Κι άλλα πολλά κι ακόμη περισσότερα
Μα πιο αγαπημένο μου είναι ένα κουτί...

Ένα απλό, ροζ κουτί είναι
Συνηθισμένο θα 'λεγε κανείς
Μα κρύβει μέσα του όλους τους θησαυρούς του κόσμου!
Είναι σαν να μπορεί τούτο εδώ το κουτί
Να κουβαλήσει μέσα του όλα τα όμορφα της γης
Μα κι όλες τις πίκρες του πλανήτη...

Αποφεύγω γι'αυτό να τ'ανοίγω
Όχι για τις αναμνήσεις! Σιγά τώρα...
Ένα κουτί τι να μας κάνει μπροστά στη θύελλα της θύμησης;
Ούτε γιατί φοβάμαι τις πίκρες που 'χει μέσα του
Ούτε για 'κείνα τα δάκρυα που δεν θα στεγνώσουν ποτέ στα γράμματα που περιέχει
Ούτε για την βουβή απουσία που δεν θα αποχωρήσει ποτέ από τις κάρτες του
Αλλά να, 'κείνο που φοβάμαι είναι οι χαρές που κουβαλάει μέσα του
Όλη η ευτυχία που κρύβεται στα χαρτιά του
Όλα τα όνειρα που χωράνε στα μικροαντικείμενα...

Θα 'ναι γι'αυτό αν τ'ανοίξω
Σαν ν'ανοίγω έναν ασκό του Αιόλου
Χρόνια μετά την καταστροφή που προκάλεσε
Θα 'ναι σαν να προκαλώ την δική μου πανωλεθρία!
Θα 'ναι σαν να 'χω στα χέρια μου ένα δεύτερο
- Ίσως ακόμη πιο δεινό -
Κουτί της Πανδώρας
Που έχει μεν βαθιά στον πάτο την ελπίδα
Μα από πάνω της τα κακά και τα μίση όλα του κόσμου...

Τι να την κάνεις λοιπόν την ελπίδα με τόση ασχήμια;
Θα 'ναι σαν να χορεύω μαζί με τη βεντάλια μου
Και την κορνίζα 'κείνη
Και το κουτί μου αγκαλιά!

Εψές ήταν μια κρύα νύχτα του φθινοπώρου
Σαν όλες τις άλλες
Γιατί έκανα για μια φορά το σωστό
Και έσβησα τη λάμπα:
Προτίμησα να μελετώ στα σκοτεινά
Παρά να χορεύουν γύρω απ'το φως της
Όλα 'κείνα τα αγαπημένα μου αντικείμενα...



4 σχόλια:

  1. ..καποιες φορες Ναταλια,
    καλύτερα η ψυχη στα σκοτεινα, για να μην τυραννιέται.
    οι αναμνησεις, να μην φωτιζονται, να μην "ξυπνουν"..

    καλημερα, καλο σαβ/κο να εχεις :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όπως τα λες Ηλία μου...

    Καλό Σαββατοκύριακο και σε 'σένα, να περνάς όμορφα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Stavi...

    Τι θες να πεις με τα "!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" καλέ;!

    ΑπάντησηΔιαγραφή