Νηστεία, έρωτας και προσευχή.

Το Πάσχα ήταν ανέκαθεν η αγαπημένη μου "γιορτή"... Ξέρω ότι για τους περισσότερους είναι τα Χριστούγεννα, και ίσως να ήταν και για μένα, αν δεν τα είχα συνδέσει με χάλια ψυχολογική κατάσταση και άσχημες περιόδους της ζωής μου. Αντίθετα, το Πάσχα είναι... Δεν ξέρω, Πάσχα!! Κόκκινα αυγά, ήλιος, καλός καιρός και μικρές "αμαρτίες"... Τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον!! Μετράει βέβαια ότι κάθε Πάσχα πέφτει μέσα σε "καλή" περίοδο για μένα... Όσον αφορά στην ψυχολογία και τη διάθεση τουλάχιστον!!

Το "θέμα" με το φετινό Πάσχα είναι ότι μου θυμίζει το περσινό! Και δεν λέω, παρουσιάζει και αυτό ενδιαφέρον, αλλά εμένα γιατί το μυαλό μου συνέχεια πηγαίνει στο περσινό?? Ίσως γιατί ήμουν ευτυχισμένη, ίσως γιατί είναι ωραίο να κάνεις μικρές "αμαρτίες" σε μέρες που δεν πρέπει, ίσως γιατί εύχομαι και φέτος να ήμουν τόσο ευτυχισμένη. Πάντως, τώρα τελευταία θυμάμαι την κάθε μέρα της περσινής Μεγάλης Εβδομάδας, την κάθε στιγμή, το κάθε βήμα για να περάσει κανείς από την "αθωότητα" στην "αμαρτία"...!

Νηστεία, έρωτας και προσευχή λοιπόν... Το πρώτο είναι σύνηθες τέτοιες μέρες... Οι άνθρωποι λένε ότι νηστεύουν γιατί πιστεύουν και το συνηθίζουν αυτές τις μέρες... Εγώ βέβαια από μικρή πίστευα ότι το κάνουν για να αναζητήσουν τελευταία στιγμή μια "εξιλέωση", αλλά το βρίσκω κάπως άδικο να το πιστεύω, κι έτσι δεν το λέω δυνατά ποτέ... Το δεύτερο, ο έρωτας, δυστυχώς δεν είναι ιδιαίτερα σύνηθες, ειδικά στη δική μου ζωή. Κι όμως, πιστεύω αλήθεια πως όσο περισσότερο περιμένεις για κάτι, τόσο πιο "τέλειο" θα είναι όταν τελικά έρθει!! Και το νιώθω αυτό τις τελευταίες μέρες, ακόμη κι αν είμαι κάπως μπερδεμένη και δεν έχω εξακριβώσει τι ακριβώς νιώθω και για πόσο θα το νιώθω... Και η προσευχή...?? Οι άνθρωποι προσευχόμαστε συνήθως στις δύσκολες στιγμές που όλοι κάποτε περνάμε... Δεν λέω, μερικοί προσεύχονται και στα καλά και στα κακά, αλλά οι περισσότεροι το κάνουμε όταν απλώς δεν έχουμε άλλη επιλογή... Όταν μας γονατίζει η ζωή, και δεν έχουμε πού να στραφούμε... Και όλοι, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, έχουμε την ανάγκη κάπου να πιστέψουμε... Είμαστε άνθρωποι και είμαστε έτσι φτιαγμένοι, καλώς ή κακώς.

Νηστεία, έρωτας και προσευχή... Το περσινό Πάσχα τα είχε όλα!! Γι'αυτό τελικά συνέχεια το σκέφτομαι!! Και ξέρετε τι έχω συμπεράνει μετά από τόσες σκέψεις?? Μερικές φορές κάποια πράγματα πονάνε τόσο, που προτιμούμε απλώς να τα αγνοήσουμε... Δεν μιλάμε για αυτά, δεν παραδεχόμαστε πως τα σκεφτόμαστε, κάνουμε άλλα που ίσως να είναι "λάθη", μα μας κάνουν να ξεχνιόμαστε, και ίσως μέσα σε όλα αυτά να αδικήσουμε κάποιους άλλους, ίσως να επιδεινώσουμε την κατάσταση, ίσως να την καλυτερεύσουμε, μα πάντα θυμόμαστε ότι όσο και να τα αγνοούμε, αυτά υπάρχουν και είναι ακόμη εκεί... Όχι πως είναι το σωστό, τίποτα δεν περνάει αν απλώς το αγνοήσουμε, μα ακόμη και μετά από όλα αυτά, δεν έχω βρει μια άλλη λύση, μια καλύτερη επιλογή, ένα "κάτι" που θα ήταν το "σωστό"...

Το να χάνεις την πίστη σου και να προσπαθείς σκληρά να την ξαναβρεις, όσο θυμωμένος και να είσαι με όλους και ίσως και με τον εαυτό σου, το να ξεχνάς μερικά πράγματα χωρίς να το θέλεις, το να κοιτάς μπροστά αλλά να κουράζεσαι καμιά φορά και να κάνεις μικρά ταξίδια στο παρελθόν, το να κάνεις τον αγώνα σου κόντρα σε όλους όσους σε θέλουν δυστυχισμένο, το να στρέφεσαι καμιά φορά στον ουρανό απορώντας αν τα βλέπει κανείς άλλος όλα αυτά που συμβαίνουν, το να κάνεις "αμαρτίες" κάποια ζεστά πρωινά - άραγε οι αμαρτίες απαγορεύονται ακόμη κι όταν σε κάνουν ευτυχισμένο??! -, το να θυμάσαι, το να θυμάσαι, ΤΟ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ... Αυτό είναι το Πάσχα, κι αυτή είναι η ΖΩΗ!!  Ωραία ή δύσκολη, άδικη ή μικρή, αυτή είναι και δεν θυμάμαι να μας ρώτησε κανείς!! Οπότε, ο καθένας ζει όπως νομίζει πως είναι το σωστό και κάτι θα υπάρξει για όλους μας... Χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα πάρει ο καθένας ό,τι αξίζει...

Το να στέκεσαι με τη λαμπάδα και ένα γαλάζιο φόρεμα περιμένοντας το φως, αυτό είναι το Πάσχα!! Και κανείς δεν σου λέει πως η ευτυχία που νιώθεις δεν θα τελειώσει την επόμενη στιγμή, ή την επόμενη μέρα, ή μετά από λίγους μήνες... Και κανείς δεν σου λέει πως λέει αλήθεια ότι σ'αγαπάει, ή πως μπορείς να νιώσεις ασφάλεια και να μην φοβάσαι, ή πως όλα θα πάνε καλά... Αυτό που κάνεις απλά είναι να πιστεύεις... Τον πιστεύεις, όχι μόνο γιατί το έχεις ανάγκη ή γιατί σου το δείχνει, αλλά απλά γιατί τον πιστεύεις. Και μέχρι ένα σημείο επιλέγεις, μετά παύεις να επιλέγεις γιατί αρχίζεις να νιώθεις, αγαπάς, τρως καμιά φορά τα μούτρα σου, νιώθεις η πιο ευτυχισμένη κοπέλα στον κόσμο, νιώθεις η πιο δυστυχισμένη κοπέλα στον κόσμο, ζηλεύεις, γελάς με την καρδιά σου, φαντάζεσαι και ελπίζεις, απελπίζεσαι, ζεις τις στιγμές, καμιά φορά τις βλέπεις απλώς να περνάνε, θυμάσαι και χαίρεσαι που έχεις τόσο ξεχωριστές αναμνήσεις, θυμώνεις που είναι πια μόνο αναμνήσεις, έρχεται ξανά η χαρά, έρχεται ξανά η λύπη, έρχεται ο έρωτας, έρχεται το πάθος, μα αυτό δεν σημαίνει πως ξεχνάς, και δεν θα 'θελες κι όλας να ξεχάσεις!! Απλά προσπαθείς να κάνεις τη ζωή σου... Και η ζωή είναι αυτό που συμβαίνει, όσο απελπιστικό κι αν είναι αυτό καμιά φορά. Και είναι κρίμα να την χάνεις, αλήθεια!!

Ακόμη λοιπόν κι αν δεν νηστεύετε, δεν είστε ερωτευμένοι, ή ακόμη κι αν δεν προσεύχεστε, το Πάσχα έχει φτάσει (όχι που θα σας περίμενε..!!). Γι'αυτό περάστε όσο καλύτερα μπορείτε, και προς Θεού, ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΝΑ ΘΥΜΟΣΑΣΤΕ... Δεν είναι κακό!!