Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

"Πρόσθεσις"

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω.
Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω —
που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ)
που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί
απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό
δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί.

                                                                  Από τα Ανέκδοτα ποιήματα του Καβάφη "Η πρόσθεσις".

6 σχόλια:

  1. αυτοεκτίμηση
    και σεβασμός
    και αποδοχή
    κι αγάπη

    χαρά μικρή
    που περισσεύεις...

    -εξαιρετική ανάρτηση

    καλησπέρα Ναταλία μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα..
    Ευχαριστώ πολύ, αυτοεκτίμηση σίγουρα, αλλά για αποδοχή δεν ξέρω πάντα.. :/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. είναι πολύ όμοια αυτά τα δυο Ναταλάκι μου..
    η διαφορά είναι πως η αποδοχή δεν έχει μπροστά της συνθετικό.. δεν υπάρχει αυτοαποδοχή :)
    η αποδοχή του εαυτού πασχίζει να εδραιωθεί μέσα από το 'άλλο'.. δεν της πάει και πολύ η μοναξιά, αυτό είναι όλο..
    γι αυτό είπα
    πως είναι μικρή η χαρά
    πως περισσεύει καμιά φορά..
    καμιά φορά όμως..
    όχι στην δική σου περίπτωση..
    σίγουρα όχι!
    επόμενη ανάρτηση;; :)))
    φιλιά!
    και καλημέρα σου! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλό σας μήνα.. Έλλειψα για λίγο αλλά να 'μαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή