Παρηχήσεις και σχήματα οξύμωρα

Του κόσμου τα οξύμωρα δεν είναι παρά μια περίσσεια γλυκύτητα

Σαν Ζάλη, σαν Ζαχαρωτό, σαν Ζευγάρι!

Σαν μια παρήχηση του "ζ", 

ΑξιοΖήλευτη! 

Σε Θέλω κι εκτείνω και το "θ" αν θέλω

Γιατί όλη η αγάπη αυτό είναι!

Μια εκτεταμένη παρήχηση ενός βαθέως καημού

Ενός "αχ" 

Όπως ο Άνεμος, η Ανάσα, η Αγάπη

Όπως το τράβηγμα ενός "α" 

Απρόσμενο!

Ποιος στίχος μου τώρα να σε χωρά;

Χωρά, Χωρά...

Δεν έχει κι από "χ" πολλές λέξεις 

Να σ'εντυπωσιάσω!

Λ, Π, Ι

Τόσα γράμματα όλο και κάτι σκέφτομαι

Λεμόνια

Πεισματάρικα 

Ισχυρά!

Ανοησίες γράφω και στις στέλνω

Γιατί με τις "ανοησίες" για χρυσοκίτρινα Λεμόνια

Εμείς γελάμε όσο ποτέ! 

Χθες!

Χειμώνας, Χιόνι, Χαραυγή! 

Τρέχουν οι λέξεις, τρέχουν τα χρόνια

Χρόνια!

Του κόσμου τα οξύμωρα δεν είναι παρά ένας Χρόνος

Γεμάτος Χαχανητά και παρηΧήσεις!

Κοίτα που βρίσκει τελικά κανείς λέξεις από "χ"...

Οξύμωρα!

Σαν του "ξ" λέξεις δεν μπορώ να βγάλω

Θα σας μιλήσω με παραδείγματα:

Σαν κάποιος σ'αγαπάει, μα τ'αρέσει χώρια σου

Οξύμωρο είναι!

Σαν κάποιος σε προσέχει, μα αν δεν πεθαίνεις δεν παίρνει ούτε τηλέφωνο

Οξύμωρο είναι!

Σαν κάποιος είναι για πράγματα μεγάλα, μα - για δες! - πάντα εκεί κάτω ήτανε

Οξύμωρο είναι!

Σαν κάποιος τυχαία πέφτει πάνω σου στο δρόμο, μα σε περίμενε ένα δίωρο μες στη βροχή

Οξύμωρο Είναι!

Και τώρα θα μου πείτε, από πού κι ως πού γλυκά όλα αυτά τα οξύμωρα;

Μα, δυο σειρές πιο πάνω αν ξαναδιαβάσετε, θα σας λυθεί η απορία...!