Οι χωρισμοί...

Τους χωρισμούς μου απόψε

Με μαυρόχρυση κλωστή κεντάω έναν-έναν

Τους μισώ τόσο που τελικά

Τους αγαπάω

Κομμάτια της ζωής μου

Μεγάλα κομμάτια

Δεν μπορώ να τους κάψω:

Αν απουσίαζαν

Πώς θα δικαιολογούσαν άλλες απουσίες;

Τους χωρισμούς μου απόψε

Με μαυρόχρυση κλωστή κεντάω έναν-έναν...

Πώς να σταματήσω τον χρόνο πριν απ' τον καθένα τους;

Δεν δύναμαι να το παλέψω

Και μετά το φινάλε

Η ζήλια

Της ζωής μου όλη η ζήλια

Συσσωρευμένη σ' εκείνες τις μέρες μετά 

Στο τέλος πάντα δεν στέκομαι και πολύ τυχερή

Της ζωής μου οι χωρισμοί χαμογελούν 

Όλο ειρωνεία

Πώς να σταματήσω τον χρόνο πριν απ' τον καθένα τους;

Καλοκαίρια που έρχονται και φεύγουν

Κι αφήνουν το στίγμα τους 

Στους κόκκινους διαδρόμους της καρδιάς μας

Μονοπάτια από αίμα χαράζουν ονόματα

Κι έρχονται οι χωρισμοί με τα ψεύτικα φιλιά τους

Που στάζουν προδοσία κι άδικο

Και μας προστάζουν να τα υπομείνουμε

Καλοκαίρια που έρχονται και φεύγουν...

Θυμούνται οι χωρισμοί μας κάθε μας στιγμή

Παρ' όλα αυτά δεν δείχνουνε να μας λυπούνται

Ξεριζώνοντας της ιστορία μας

Ξεπλένοντας καλά το πάθος

Ώσπου να χάσει το κόκκινο χρώμα του

Έρχονται και φεύγουν όποτε εκείνοι αποφασίσουν

Εκείνους είναι που κατηγορώ!

Αφού δεν βρίσκω κανέναν άλλον για να ρίξω ευθύνες

Εκείνοι είναι που μας κάνουνε κομμάτια

Θυμούνται οι χωρισμοί μας κάθε μας στιγμή...

Κι όταν μας βλέπουνε να κλαίμε

Εκείνοι γελάνε στα κρυφά

Όπως κάποιοι άλλοι που τους επέβαλαν

Όπως εσύ! 

Όταν μας βλέπουν να κλαίμε

Όπως κι εσύ

Έτσι κι εκείνοι γελάνε στα κρυφά...

Κι όταν αποφασίζουν να μιλήσουν

Ποτέ δεν απαντάνε στο "γιατί"

Μονάχα λένε λόγια ξένα 

Κι άγνωστα

Έτσι ρίχνουν στάχτη στα μάτια μας οι χωρισμοί μας

Έτσι μας λένε "ευχαριστώ" που τους δεχτήκαμε μ' αξιοπρέπεια

Όταν αποφασίζουν να μιλήσουν

Ποτέ δεν απαντάνε στο "γιατί"...

Κι εμείς τι κάνουμε για να μην έρθουν;

Όσες πόρτες κι αν κλείσουμε

Όσα παράθυρα κι αν σφραγίσουμε

Όσο ενδιαφέρον και να δείξουμε 

Όσες υποχωρήσεις και να κάνουμε 

Όσο χαμηλά και να πέσουμε

Όση αγάπη και να δώσουμε

Πάντα έρχονται στο τέλος 

Και χαζογελάνε με τη δυστυχία μας

Κι εμείς τι κάνουμε για να μην έρθουν;

Ερωτευόμαστε απ' την αρχή

Κι ελπίζουμε να μας ξεχάσουνε για πάντα...