Όταν. . .

Όταν
θα νιώθεις μόνος σου
σε έναν κόσμο αδιάβαστο
στο κεφάλαιο της αγάπης
και θα γυρίζεις το κλειδί στην πόρτα
τέσσερις φορές κάθε που σχολάς κουρασμένος...

Όταν
θα μοιράζεσαι κάθε χαρά σου
με ένα άδειο δωμάτιο
και τέσσερις καφετί τοίχους
και θα πηγαίνεις βόλτες
στο κενό από ζωή διαμέρισμά σου...

Όταν
θα ψάχνεις ένα χαμόγελο
δυο μάτια - όποιο χρώμα ας είναι
για να σου αποδείξουν πως ζεις
κι υπάρχεις μέσα στον παραλογισμό
αυτού του κατά τ' άλλα λογικού κόσμου...

Όταν
τα βράδια θα πλαγιάζεις μόνος σου
και θα αναζητάς ενστικτωδώς
δύο πόδια να ακουμπήσεις απαλά τα δικά σου
και ένα πρόσωπο να πλησιάσεις
και να νιώθεις την ανάσα του...

Όταν
θα ονειρεύεσαι κακούς
και δράκους και κλέφτες
γιατί μόνο εφιάλτες βλέπουν
όσοι κοιμούνται μονάχοι τους
κάθε, μα κάθε βράδυ...

Όταν
θα διαβάζεις για την αγάπη
μόνο στα βιβλία σου
μόνο σε ιστορίες για έρωτες άδοξους
και μάτια όλο δάκρυα
και Θεούς προστάτες...

Όταν
θα σου λείπω
θα σου λείπουν οι μέρες
που έζησες μαζί μου πριν από χρόνια
θα σου λείπουν τα απογεύματα
που αλλάζαμε τον κόσμο...

Όταν
θα εύχεσαι να μπορούσες να με ξαναδείς
να σχεδιάζαμε και πάλι τη ζωή που θα ζούσαμε
τα παιδιά που θα κάναμε
τα ονόματα που θα τους δίναμε
τις αξίες που θα τους μαθαίναμε...

Όταν
θα προσεύχεσαι σκυμμένος στα γόνατά σου
για τα ίδια αυτά τα γόνατα
για 'σένα
ίσως και γι' αυτούς που αγαπάς
να 'ναι όλοι τους καλά...

Όταν
θα κλαις
χωρίς λόγο - έτσι, γιατί οι άνθρωποι
είναι φορές που κλαίνε
και θα ζητάς ένα μαντήλι
κι έναν ώμο να γείρεις...

Όταν
οι φίλοι σου θα ερωτεύονται
θα κάνουν οικογένεια
και θα 'ναι λιγότερο κοντά σου
και στις γιορτές θα κάθεσαι μονάχος σου
να ακούς τη ζωή να σε χλευάζει για όσα ονειρεύτηκες...

Όταν
θα ψάχνεις για αστέρια στον κατάμαυρο ουρανό
κι αυτά θα σ' αποφεύγουν όπως ο Διάολος το λιβάνι
και θ' απομένεις να κοιτάς το σβησμένο τζάκι σου
που επιτέλους αγόρασες
μα συνειδητοποίησες ξαφνικά πως μόνος σου δεν θέλεις καν να το ανάψεις...

Όταν
θα χάσεις και εσύ κάποιον που αγαπάς
θα φύγει απ' τη ζωή σου τόσο ξαφνικά
όπως ακριβώς και ήρθε
γιατί δεν γίνονται μόνο τα καλύτερα εκεί που δεν το περιμένεις
αλλά και τα χειρότερα...

Όταν
θα βγαίνεις μόνος σου να κάνεις βόλτες
για να ακούσεις επιτέλους κάποια ανθρώπινη, αληθινή φωνή
να δεις να περπατάνε, να παίζουν, να φιλιούνται
να θυμηθείς πώς είναι να ζεις
και όχι απλά να υπάρχεις...

Όταν
θα με θυμάσαι
κι εμένα κι όλα όσα σου χάρισα
κι ίσως ακόμη και να μετανιώνεις
που μου τα πέταξες πίσω
σαν να 'τανε τίποτα ψεύτικα, άχρηστα στολίδια...

Όταν
δεν θα υπάρχουν και πολλοί που να σ'αγαπούν
αληθινά
και δεν θα φταις βέβαια εσύ
για κανέναν δεν υπάρχουν πολλοί που να τον αγαπούν
απλώς μερικοί δεν το 'χουν καταλάβει ακόμη...

Όταν
θα σου συμβεί κάτι άσχημο
ή και κάτι πολύ, πολύ χαρούμενο
και θα συνειδητοποιήσεις πως το ζεις μόνος σου
κι ούτε να σε παρηγορήσει
ούτε να είναι περήφανος δεν είναι κανείς εκεί...

Όταν
θα διαβάσεις μια μέρα ξανά όλα αυτά τα ποιήματα
και ίσως καταλάβεις κάτι παραπάνω αυτή τη φορά
μ' αυτή τη δεύτερη, πικρή ανάγνωση
που θα 'χουν περάσει χρόνια για να κάνεις
κι ίσως να 'χω κι εγώ σταματήσει να γράφω πια...

Όταν
θα πηγαίνεις πίσω και πάλι πίσω
πίσω στις ατέλειωτες γραμμές που 'γραψα
πίσω και στα χρόνια που σου 'δωσα
πίσω στη ζωή που κάποτε ζούσες
πίσω σε 'μένα που κάποτε αγαπούσες...

Όταν
θα νιώσεις επιτέλους νοσταλγία
κι ίσως κάποια μετάνοια
για κάποια σφάλματά σου
που ποτέ δεν τόλμησες ν' αναγνωρίσεις
ποτέ μέχρι τώρα...

Όταν
θα θυμηθείς πώς ήσουν κάποτε
τότε που σχεδόν σε παρακαλούσα
για να μην αλλάξεις ποτέ
μα δεν μ' άκουσες
όπως ποτέ δεν μ' άκουγες άλλωστε...

Όταν
θα νιώσεις πως κανείς δεν σε καταλαβαίνει
και κανείς δεν σε στηρίζει
και κανείς δεν σε ακούει
και κανείς δεν σ' αγαπάει
και κανείς δεν είναι εκεί...


Εγώ θα είμαι.


Με τη σκέψη μου θα στέλνω ό,τι πιο όμορφο έχω
σε 'σένα
κι όσο θλιμμένη ή απογοητευμένη και να είμαι
δεν θα τ' αφήσω να φανεί
μόνο αισθήματα όμορφα
μόνο σκέψεις καλές, μενεξεδένια όνειρα θα σου χαρίζω...

Εγώ θα περιμένω
μήπως κάποια στιγμή θελήσεις να μου ζητήσεις
σε κάτι βοήθεια
να μου ζητήσεις να έρθω
για παρέα, για συζήτηση, για παρηγοριά
για οτιδήποτε...

Εγώ θα σ'αγαπάω το ίδιο
θα σου φτιάχνω σχέδια με την ζάχαρη
και θα σ'αφήνω να τα χαλάς για να γλυκαθείς
χωρίς να σου θυμώνω
θα σου τρίβω απαλά τους ώμους σου
για να σε χαλαρώσω...

Εγώ θα σε λατρεύω όπως πάντα
θα σε περιποιούμαι όσο μπορώ
θα σου φτιάχνω μ' όλη την τέχνη μου
σαντουϊτσάκια με τυρί και κεφτεδάκια
και θα τρώω για χάρη σου παγωτό σοκολάτα
αν το ζητήσεις...

Εγώ θα σε προσέχω
θα σε κρατάω στο δρόμο μέχρι να ανάψει το πράσινο
όπως πάντα
θα σε ρωτάω αν πεινάς, αν πονάς, αν ξέχασες
θα σου ζητάω να τρως, να ξεκουράζεσαι
και όσο μπορείς να θυμάσαι...


Εγώ θα είμαι...
Να το θυμάσαι.