Η Απάντησή Μου...

Για όλα εκείνα τα όνειρα που ξεκάθαρα δεν ήθελες να μοιραστείς μαζί μου...
Για όλα εκείνα τα κομμάτια του εαυτού σου που ξεκάθαρα δεν ήθελες να μου αποκαλύψεις...
Για όλες εκείνες τις ευτυχισμένες στιγμές της ζωής σου που ξεκάθαρα δεν ήθελες να είμαι παρούσα και περήφανη για 'σένα...
Για όλα εκείνα τα σημάδια απ' το δικό σου μαχαίρι στην πλάτη μου, την ίδια πλάτη που για χρόνια σε κουβαλούσε κάθε φορά που ο κόσμος σε γονάτιζε...
Για όλα εκείνα τα χαστούκια που μου έριξαν τα λόγια σου και έκαψαν τα μάγουλά μου, μα εγώ δεν είπα τίποτα, τίποτα που θα 'ξερα πως ίσως σε πληγώσει...
Για όλες εκείνες τις φορές που με πρόδοσες χειρότερα απ' τον Ιούδα τον ίδιο, χωρίς καν να με φιλήσεις όπως έκανε εκείνος...
Για όλες εκείνες τις φορές που σε υπερασπίστηκα, δείχνοντας σίγουρη για πράγματα για τα οποία είχα αρχίσει εξαιτίας σου κι εγώ η ίδια να αμφιβάλλω...
Για όλες εκείνες τις φορές που μάλωσα έχοντας άδικο, απλώς γιατί πίστευα σε 'σένα περισσότερο απ' ό,τι στον κόσμο ολόκληρο...
Για όλες εκείνες τις φορές που ήξερες πως σ'αγαπάω γι' αυτό που είσαι, αλλά ποτέ δεν μπήκες στον κόπο να μου εξηγήσεις τι ακριβώς ήταν αυτό...
Για όλες τις πανέμορφες στιγμές που μ' έβαλες να ζήσω, απλά για να τις θυμάμαι μετά που μ' άφησες μόνη μου...
Για όλα τα καλοκαίρια, για όλους τους χειμώνες που σε ξέρω, και πάλι, μου συμπεριφέρεσαι σαν να 'μαι κάποια απλή γνωστή σου από παλιά...
Για όλη αυτήν την κατανόηση που έδειξα και ποτέ δεν εκτίμησες...
Για όλα αυτά που κανένας άλλος στη θέση μου δεν θα ανεχόταν, δεν θα έμενε κοντά σου, και παρ' όλα αυτά όχι μόνο έμεινα, αλλά ποτέ δεν σου τα ανέφερα ούτε για αστείο, κι όμως, δεν έδειξες να το υπολογίζεις...
Για όλα εκείνα τα δάκρυα που στέγνωσαν την καρδιά μου και δεν ήσουν εκεί ούτε καν με τη σκέψη σου...
Για όλες εκείνες τις ψεύτικες δικαιολογίες, που ξεκάθαρα υποτιμούσαν την κριτική μου ικανότητα...
Για όλη εκείνη τη μοναξιά που με νικούσε στο πεδίο της μάχης όταν και οι δυο σε διεκδικούσαμε, κι όμως, δεν έμενε μαζί σου για πολύ μετά από 'μένα...
Για όλα εκείνα τα "Σ'αγαπώ" που δεν τα είπες σε 'μένα, όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται...
Για όλη εκείνη την αγάπη μου που ξεκάθαρα απέρριψες, μαζί με 'μένα την ίδια κι όλα μου τα όνειρα...
Για όλα εκείνα τα αισθήματα που με ανάγκασες να θάψω, να προσποιηθώ πως τα ξεπέρασα, απλώς γιατί δεν άντεχα άλλον οίκτο στα μάτια του καθένα που νομίζει πως ξέρει από αγάπη...
Για όλα εκείνα τα "Συγγνώμη" που ποτέ δεν είπες, από ξεκάθαρη δειλία κι αδυναμία σου...
Για όλα εκείνα τα "Σ'ευχαριστώ" που ποτέ δεν μου έδωσες, από αχαριστία κι απληστία...
Για όλα τα αθώα βλέμματά σου, που μου στοίχισαν τα πιο μεγάλα ψέματα...
Για όλη αυτήν την καταστρατήγηση της πραγματικότητας, την σχεδόν τέλεια απόκρυψη του παραμικρού ίχνους αλήθειας...
Για όλες εκείνες τις φορές που με κράτησες έξω απ' τις σκέψεις και τα σχέδιά σου...
Για όλες εκείνες τις υποσχέσεις που προσποιήθηκες απλά πως ποτέ δεν έδωσες...
Για όλα εκείνα τα "Θα είμαι πάντα δίπλα σου" που ξεχνούσες την ίδια στιγμή που τα ξεστόμιζες...
Για όλες εκείνες τις μέρες που δεν ήμουν μαζί σου, γιατί έτσι το διάλεξες εσύ να γίνει...
Για όλη τη στέρηση του δικαιώματός μου να ερωτευτώ ξανά,εδώ και χρόνια και ποιος ξέρει μέχρι πότε...
Για όλα εκείνα τα χρόνια που σ'αγαπάω και δεν παίρνω πίσω ούτε το δικαίωμα να μην υποτιμάς την νοημοσύνη μου...


Γι'αυτά και για τόσα άλλα που ποτέ δεν θα μάθεις...