Ναι, σε έχασα.

Ναι, σε έχασα
Κι ας προσευχόμουν κάθε μέρα να μείνεις κοντά μου
Κι ας κατάπινα με υπομονή τα ίδια μου τα δάκρυα
Κι ας μη μιλούσα για όσα με πείραζαν
Κι ας μην έδειχνα πόσο ζηλεύω
Κι ας προσπαθούσα να μη φανώ πιεστική
Κι ας αγαπούσα πιο πολύ απ' όσο μπορούσε ν'αντέξει η καρδιά μου
Ναι, σε έχασα.

Εδώ σε έχασα
Εδώ που σε βρήκα, εδώ είναι που σε έχασα
Βλέπεις, αγάπησα ένα σύννεφο
Ένα είδωλο, μια σκιά
Σαν την ωραία Ελένη του Ευριπίδη
Κι προσευχήθηκα πάνω απ' το ψωμί που έτρωγα
Και πάνω απ' το γάλα που έπινα
Να 'σαι γερός και όμορφος
Όπως σε πρωτογνώρισα
Κι ύστερα σώπαινα γιατί φοβόμουν
Μήπως σε χάσω
Κι όμως, σε έχασα.

Κι ύστερα τα συνηθισμένα
Άλλαξες εσύ, άλλαξα κι εγώ
Χαθήκαμε μεταξύ μας
Το παραμύθι μας πέταξε σ'άλλες παραλίες
Σ' άλλες θάλασσες, περισσότερο γαλάζιες
Ή ίσως χωρίστηκε στα δύο
Και δεν ήταν πια "μας"
Ήταν απλά ένα το δικό μου παραμύθι
Κι ένα το δικό σου, ολόδικό σου παραμύθι πια
Σε κάποια άλλη αγκαλιά
Σε κάποια άλλα μάτια
Σε δυο χέρια που δεν μοιάζουν στα δικά μου
Σε μιαν ακρογιαλιά που ταξιδεύεις πια χωρίς εμένα...

Και ναι, σε έχασα
Μου έλειπες, σε περίμενα ακόμα
Κι όλο σκεφτόμουν και θυμόμουν
Και θυμόμουν και σκεφτόμουν
Ώσπου έμαθα να ζω χωρίς εσένα
Και έπαψε να με πονάει τόσο πολύ
Η μαχαιριά της απουσίας σου
Συνήθισα να μην σε έχω στη ζωή μου
Ίσως μάλιστα αν έμπαινες ξαφνικά να με τρόμαζες
Κι αγάπησα τις μέρες γι'αυτό που ήταν
Και τις στιγμές γι'αυτά που έδωσαν
Κι εμάς γι'αυτό που είχαμε
Και τίποτα παραπάνω.

Κι ερωτεύτηκα τον έρωτά μας γι'αυτό που άντεξε
Μαζί με την αρχή
Αλλά και μαζί με το τέλος του
Λάτρεψα τα πράγματα που κάναμε μαζί
Ακριβώς γιατί τα κάναμε μαζί
Μα και με όλη την επίγνωση του τέλους τους
Με όλη τελικά την επίγνωση του χωρισμού μας
Τον οποίο κι αυτόν αγάπησα ακόμη
Με τον καιρό
Έγινε και τούτος κομμάτι της ιστορίας μας
Και τον χώρεσα κι αυτόν μες στην καρδιά μου.

Ναι, σε έχασα
Μα αυτό δεν θα 'πρεπε να με δυσαρεστεί
Γιατί δεν είναι βουβό:
Τη σιωπή μονάχα πρέπει να φοβόμαστε
Μα αυτό έχει μιλιά, έχει φωνή
Και στραγγαλίζει κάτι
Κάτι που 'ναι όμορφο
Μέσα απ' τα ασχημότερα βγαίνουν τα ομορφότερα:
Πως κάποτε σε είχα
Τούτο 'δω φωνάζει και χαμογελάει ως τα αυτιά:
Πως κάποτε σε είχα...