Παίζουν τυφλόμυγα στο δρόμο τα παιδιά
κι είν οι μορφές τους τρομαγμένα περιστέρια
μου έδειχνες το Σείριο μια βραδιά
μα εγώ δεν είχα μάτια για άλλα αστέρια.
Τα χρόνια πέρασαν, περνάμε άλλη φάση
κι αν σε προσπέρασα, δεν σε έχω ξεπεράσει
όχι, δεν είναι η μοναξιά που με πειράζει
μόνο το βλέμμα ενός παιδιού που με κοιτάζει.
Πόσο σου μοιάζει, πόσο μου μοιάζει
Πόσο σου μοιάζει, πόσο μου μοιάζει.
Ποιον ξεναγείς απόψε στα άστρα του ουρανού σου;
Και με τα παραμύθια σου ποιον ξεγελάς;
Αυτά που τώρα τα θυμάσαι και γελάς
σου 'κλέβαν κάποτε τον ύπνο και το νου σου.
Τα χρόνια πέρασαν, περνάμε άλλη φάση
κι αν σε προσπέρασα, δεν σε έχω ξεπεράσει
όχι, δεν είναι η μοναξιά που με πειράζει
μόνο το βλέμμα ενός παιδιού που με κοιτάζει.
Πόσο σου μοιάζει, πόσο μου μοιάζει
Πόσο σου μοιάζει, πόσο μου μοιάζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου