Γιατί κάποια πράγματα απλώς δεν πετυχαίνουν...

Κανείς δεν μίλησε για αντοχή ή υπομονή
Απλώς έτσι είναι οι άνθρωποι, μερικές φορές απλά δεν τα καταφέρνουν
Είναι εκείνες οι ανεξήγητες δυνάμεις που σε κάνουν να αγαπάς ή να μην αγαπάς κάποιον 
Είναι εκείνοι οι μυστικοί Θεοί που ρυθμίζουν τις μοίρες μας
Είναι εκείνο το πεπρωμένο που δεν γράφει στις σελίδες του καλό τέλος για όλους
Και αυτό δεν αλλάζει


Είναι ό, τι θες, πες το όπως θες
Το μεταξύ μας μια φορά δεν πέτυχε
Και αυτό που έχει σημασία δεν είναι οι λόγοι 
Το τι πιστεύεις, το τι πιστεύω
Το τι δεν κάναμε, τι δεν είπαμε
Το τι δεν έπρεπε να πούμε μα ξεστομίσαμε
Το τι περάσαμε, τι δεν προλάβαμε να περάσουμε
Τι μοιραστήκαμε, τι σιχαθήκαμε
Το πόσο σιχαθήκαμε ο ένας τον άλλον τελικά
Βαρεθήκαμε - Δεν βαρεθήκαμε
Ήταν περίπλοκο - Ήταν απλό
Μ’ αγαπούσες - σ’ αγαπούσα
Δεν μ’ αγαπούσες - σ’ αγαπούσα
Σημασία έχει το πώς καταλήξαμε
Πώς γίναμε έτσι ρε παιδί μου
Γελοίο, αν το σκεφτείς


Κι αν σιχαθήκαμε ο ένας τον άλλον
Ίσως τελικά δεν φταίμε εμείς
Δεν φταίνε βλέπεις οι άνθρωποι για όλα
-Για τα περισσότερα σίγουρα, μα για όλα όχι-
Δεν φταίνε όταν δεν αγαπάνε
Ή όταν δεν τα καταφέρνουν ποτέ να αγαπήσουν
Δεν φταίνε κι όταν αγαπάνε
Και δεν τα καταφέρνουν ποτέ να «σταματήσουν»
Ευτυχώς που υπάρχει και η μοίρα κι έχουμε κάποιον να κατηγορήσουμε!
Κάπου πρέπει να πάνε κι οι ευθύνες γι’ αυτά που εμείς οι άνθρωποι δεν φταίγαμε
Κάπου πρέπει να αποδώσουμε και μερικοί από ‘μας την αδικία που υπάρχει από μόνη της
Κι ίσως ακόμα κι αυτήν που άλλοι επιβάλλουν


Το πάλεψα γιατί όταν θέλεις έναν άνθρωπο στη ζωή σου αυτό κάνεις
Κλείνεις τα αυτιά σου και το παλεύεις
Σφίγγεις τα δόντια και προσπαθείς
Συγχωρείς, συγχωρείς και προσπαθείς σκληρά να μη μισήσεις
Πρώτα τον εαυτό σου, τον ασυγχώρητο 
Κι ύστερα τους υπόλοιπους
Αλλά στ’ αλήθεια έχω τελευταία τόσο βαρεθεί που αρχίζω να λέω πως βαρέθηκα κι εσένα
Σιχάθηκα την κατάσταση τόσο πολύ που αρχίζω να σιχαίνομαι κι εσένα
Συγχώρησα τόσο πολύ που αρχίζω να μην συγχωρώ τον εαυτό μου


Αποχωρώ λοιπόν γιατί στ’ αλήθεια δεν θέλω να σε σιχαθώ
Κι ούτε να ξαναζήσω τη φράση «βαρέθηκα»
Κρίμα που δεν πέτυχε μεταξύ μας
Μα για να πω την αλήθεια το ήξερα από την αρχή 
Κι ούτε στιγμή δεν έπαψα να το πιστεύω


Η ζωή μάτια μου είναι αυτό που συμβαίνει καθώς εμείς οι άνθρωποι κάνουμε σχέδια και όνειρα
Η ζωή είναι χιλιάδες, μικρές, ασημένιες ή κατάμαυρες στιγμές που διαδέχονται η μία την άλλη
Η ζωή είναι ένας δρόμος που για κάποιους είναι πιο δύσβατος και για κάποιους αστραφτερός και λείος
Κι έχει σταυροδρόμια που αποκαλούμε αποφάσεις
Και αδιέξοδα που μας γυρίζουν πίσω 
Για να ανακαλύψουμε κάτι καινούριο
Ή και να γυρίσουμε στα παλιά
Και αυτό το τελευταίο καμιά φορά πετυχαίνει
Μα καμιά φορά μας οδηγεί ξανά και ξανά στο ίδιο αδιέξοδο


Η ζωή μάτια μου είναι άδικη και κανείς δεν είπε το αντίθετο
Η ζωή μάτια μου είναι δύσκολη και κανείς δεν είπε το αντίθετο
Η ζωή μάτια μου είναι ωραία και αν κάποιος είπε το αντίθετο το εκτίμησε αργότερα


Και τελικά η ζωή είναι αυτό το κύμα που ρέει χωρίς να μας ρωτήσει αν θέλουμε να συνεχίσουμε
Και καλύτερα έτσι γιατί αλλιώς ίσως να ήταν ακόμη πιο μικρή


Η ζωή, μακρινό μου αστέρι, δεν είναι πάντα στο χέρι μας
Μα όσο μπορεί ο καθένας μας σώζει τις αναμνήσεις και τα αισθήματά του...