Καλύτερη...

Ποτέ δεν θα καταφέρω να στα πω όλα αυτά

Γιατί ποτέ δεν θα καταφέρουμε να επικοινωνήσουμε εμείς οι δύο

Από μικρή το ένιωθα, πως ήμουν έξω από την οικογένεια αυτή, τις σκέψεις και τις συνήθειές σας

Και είναι αστείο άλλοτε, κι άλλοτε αβάσταχτο

Μα πάνω απ'όλα είναι η αλήθεια...

Προσωπικά, κι ας λένε ότι είναι αδύνατο, δεν νομίζω πως είναι έτσι η αγάπη

Ούτε διακρίσεις χωράει, ούτε όλα αυτά που χρόνια κάνεις 

Σαν να καρφώνεις καρφάκια σ'ένα σπασμένο ήδη ξύλο

Θα 'θελα να 'νιωθα πως μ'αγαπάς πιο συχνά

Και να μαλώναμε λιγότερο...

Θα ΄θελα να 'σουνα εκεί τις μέρες που κλαίω

Να μου χτυπούσες την πόρτα και να καθόσουν δίπλα μου στο κρεβάτι

Να μου μιλούσες με συμβουλές ή και με τα μάτια σου

Μα κάτι να 'κανες. Κάτι μικρό

Nα 'διωχνες ίσα-ίσα το παράπονο...

Θα 'θελα να 'σουνα περήφανη για 'μένα

Ή να γινόσουν μια μέρα με τα όσα θα έχω καταφέρει

Αν καταφέρω κάτι τελικά

Θα 'θελα να με υποστήριζες όπως η κάθε μάνα το παιδί της

Σε όποια επιλογή του και με περηφάνια για την όποια ιδιαιτερότητα...

Θα 'θελα να 'βλεπες έστω και λίγο τον κόσμο μέσα από τα μάτια μου

Να 'βλεπες την κακία των παιδιών και τα χιλιάδες λόγια που ακούω κάθε μέρα

Να 'βλεπες για λίγο πως είναι να είσαι μόνη σου

Και να φοβάσαι μήπως θα ζήσεις και θα πεθάνεις μοναχή

Όπως πολύ σωστά αυτοί που "νοιάζονται" προφήτευσαν.... 

Θα 'θελα να μ'αγαπούσες λιγάκι περισσότερο

Και να μου χαμογελούσες κάπου-κάπου

Έτσι, για να λέω πως είσαι δίκαιη

Και να με ξεγελάς, όπως όταν ήμουν μικρή

Κι ένιωθα πάντα πιο μόνη και πιο πίσω απ'όλους σας... 

Εγώ δεν σου τα συγχωρώ αυτά

Κι ούτε ποτέ μου θα το κάνω

Εύχομαι μόνο κανείς να μη μου πει ποτέ πως σου μοιάζω

Ή πως κάτι πήρα από 'σένα

Γιατί δεν πήρα τίποτα...

Και το ξέρω πια πως ποτέ σου δεν θα 'σαι περήφανη

Κι ας μην το παραδέχεσαι

Λυπάμαι μόνο για τις φορές που από αδυναμία σου άνοιξα την καρδιά μου

Και σου μίλησα για όλα της τα αγκάθια 

Λες και θα με άκουγες ποτέ σου...

Κι αν μια μέρα κάνω κάτι, ένα έστω μόνο από αυτά που ονειρεύομαι

Ίσως να μην έχω κανέναν να μοιραστώ τη χαρά μου

Ή κανέναν να νιώσει περηφάνια 

Ή κανέναν να μου πει όσα αξίζω

Ή απλά να μ'αγκαλιάσει σφιχτά...

Όμως θα ξέρω πως να μην φερθώ για να 'μαι δίκαιη στη δική μου ζωή

Με τους δικούς μου ανθρώπους

Στα δικά μου παιδιά

Και υπόσχομαι πάντα να θυμάμαι την κάθε αδικία σου

Για να μην την εφαρμόσω ποτέ μου και σε κανέναν...

Υπόσχομαι, αν ποτέ μου τα καταφέρω και έρθουν οι καλύτερες ημέρες, 

Να ξέρω πως να είμαι περήφανη και δίκαιη

Και να μοιράζω την αγάπη μου σωστά

Και να μάθω να χτυπάω πόρτες όταν πίσω από αυτές υπάρχουν μάτια δακρυσμένα

Και να μάθω να ζητώ "συγγνώμη"... 

Υπόσχομαι να είμαι καλύτερη μητέρα...