Λάθος συνταγμένες προτάσεις

Ως μανιακή,
παντοτινά παράφρων με τις λέξεις
και τη στίξη τους
αγωνιώ ιδιαίτερα θα έλεγα
και για τις προτάσεις που 'ναι
λάθος συνταγμένες.

Το "Σ'αγαπώ", για παράδειγμα
- προς Θεού, όχι το κάθε ένα τους
ας πούμε, τυχαία πάντα ας επιλέξουμε,
το δικό σου -
σε ποιο συντακτικό να απευθυνθώ να μου το πάρει για σωστό
με το υποκείμενο που βάζεις;

"Εγώ".
Μιλώντας βέβαια για το δικό σου "εγώ"
κι από μια άλλη οπτική,
για 'μένα δηλαδή που στέκομαι απέναντι,
φαίνεται μάλλον για "εσύ"
άτιμα, υποκειμενικά υποκείμενα!

Κι ερχόμαστε στο ρήμα
- φιλολογικά θα έπρεπε να το 'χαμε κοιτάξει πρώτο
ρήμα και πρόταση - πρόταση και ρήμα
μα μας απασχόλησε, ομολογουμένως πρόωρα, το υποκείμενο -
άλλο τραγικό και βλάσφημο λάθος:
Το ρήμα σου.

Κι ένα ασχολίαστο και παραπονεμένο
αντικείμενο
μάλιστα με απόστροφο, 
για να νιώθει ακόμη πιο μισό,
στο στόμα σου "σε", στο δικό μου "με"
όπως και να 'χει, άλλο ένα απάνθρωπο λάθος.

Αναφορικά με τον χρόνο
αυτόν τον ενεστώτα της αμεσότητας
επιφυλάσσοντας όλο το μέλλον μέσα του
δικαιολογημένο θα τον χαρακτήριζα
αφού αυτό το ρήμα δεν έχει άλλους χρόνους:
Δεν μπορείς να "αγαπούσες" χωρίς να "αγαπάς".

Δεν μπορείς στον αόριστο
χωρίς στον ενεστώτα
ή και στον μέλλοντα ακόμα
βλέπεις, δεν είναι εφικτό να σταματήσεις ν' αγαπάς
απαραίτητη βεβαίως κι αδιάλλακτη προϋπόθεση:
να το κάνεις στ' αλήθεια.

Κι αφού μια ζωή,
θα 'λεγα μάλιστα και μια αιωνιότητα,
δεν θα μου φτάσει να κλαίω για 'σένα
*Πρόσεξε, αυτή η σύνταξη είναι τέλεια:
Ρήμα: Κλαίω. Υποκείμενο: Εγώ.
Κι ο προσδιορισμός αδιαμφισβήτητος*.

Αφού λοιπόν λίγα τα χρόνια που διαρκεί η ζωή
- για 'μας μάλιστα τους άτυχους
είναι ακόμη λιγότερα -
συντάσσω τις ψευτιές σου ξανά και ξανά
ώσπου να βγάλω νόημα
κι όσα μου έκρυψες, τα συντάσσω κι αυτά μυστικά.

Πάντα σύμφωνα με τα αλάνθαστα
δύο άλφα της σχέσης μας:
Αόρατες Αλήθειες
ούτε ρήμα, ούτε τίποτα
δυο λέξεις και τα καταλαβαίνουμε όλα
δεν θα μου φτάσει μια ζωή να κλαίω για 'σένα.

Κι έτσι λοιπόν και ως μανιακή,
παντοτινά παράφρων
και τα λοιπά και τα λοιπά
δεν είναι το πρόβλημά μου μόνο το κόμμα που δεν βάζεις
στο "ότι" όταν το χρειάζεται
ούτε μονάχα ο τόνος στο "που" και το "πως".

Διόρθωσε την λάθος σύνταξή σου
γιατί με πνίγει και μου 'ναι δύσκολη η ορθή αναπνοή
στέκονται απέναντί μου οι κανόνες
και ντρέπομαι για λογαριασμό σου να τους αντικρίσω
Για το Θεό, εντάξει αδιάφορος
μα όχι κι αναλφάβητος! 

Για το Θεό, εντάξει να μη μ'αγαπάς
μα όχι και να συντάσσεις λάθος!