Σαν Από Πάντα...

Κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να σ'ονειρευτώ.
Αυτό που με πονάει είναι πως δυσκολεύομαι να θυμηθώ τη μυρωδιά σου...
Τα χέρια, το περπάτημά σου...
Κάτι μ'εμποδίζει.
Μην είν' ο χρόνος; Η απόσταση; Ο κύκλος της ζωής;
Δεν ξέρω τίποτ' απ' αυτά.
Μόνο κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να σ'ονειρευτώ...

Καμιά φορά ακόμη ακούω τη φωνή σου.
Μου λες να τρώω, να κοιμάμαι καλά...
Μου ψιθυρίζεις να προσέχω...
Μα ποτέ δεν με πλησιάζεις.
Πάντα μακριά μου, πάντα αόρατος.
Πάντα να μου ζητάς να προσέχω, μα ποτέ να μην με προσέχεις εσύ...
Καμιά φορά ακόμη ακούω τη φωνή σου... 

Καμιά φορά, πιο σπάνια αυτό, μ'αγγίζουν τα χέρια σου.
Μου χαϊδεύουν απαλά τα μαλλιά και με νανουρίζουν...
Κι είμαι ασφαλής, κοιμάμαι ήσυχη στην αγκαλιά σου...
Μα πάντα όταν ξυπνάω έχεις φύγει.
Πάντα χαμένος, πάντα αόρατος.
Πάντα να μου δίνεις τα πάντα, κι ύστερα να τα παίρνεις απλά πίσω...
Καμιά φορά - το νιώθω - μ'αγγίζουν τα χέρια σου...

Και καμιά φορά, όταν οι ουρανοί έχουν κέφια,
Και τ'αστέρια θυμούνται ν'ανάψουν τα φώτα τους,
Καταφέρνω κι εγώ να σε δω!
Κι είσαι όπως σε θυμόμουν,
Τίποτα δεν μοιάζει να έχω ξεχάσει εκείνες τις φορές που σ'αντικρίζω.
Με πιάνεις απ' τη μέση και χορεύουμε ως το πρωί...
Και τραγουδάμε τα δικά μας τραγούδια, όπως εμείς τα μάθαμε...

Καμιά φορά κοιμόμαστε αγκαλιά...
Ανασαίνουμε μαζί και μπλέκουμε τα πόδια μας.
Ύστερα ανοίγουμε τα μάτια μας και κοιταζόμαστε,
Βοηθάμε λίγο τον κόσμο να ομορφύνει,
Θυμόμαστε όσα ζήσαμε,
Κι ύστερα πάλι χανόμαστε...
Μ'αφήνεις και Σ'αφήνω κι εγώ...

Καμιά φορά Σ'αγαπάω και Τώρα...
Σαν Από Πάντα...