Για 'σένα τα χαράμισα

Τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου πέρασαν 

και τα χαράμισα με 'σένα 

τα πιο μενεξεδένια μου όνειρα

εσύ τα χρωματίζεις. 

Τα πιο μεγάλα "Συγγνώμη" σου

δεν τ' άκουσα ποτέ

τις μόνες προσευχές που δικαιούμουν 

για 'σένα τις χαράμισα. 

Τη μόνη (λίγη) ευτυχία που μου αντιστοιχούσε 

με 'σένα τη χαράμισα

το μερτικό μου απ' την αγάπη

το χάρισα όλο σε 'σένα. 

Και τα πιο όμορφα ποιήματα 

για 'σένα τα έγραψα κι αυτά

κι ό,τι προσπάθησα να γράψω 

έξω από 'σένα

μου 'ταν αδιάφορο: 

δέκα περίπου τιποτένιες γραμμές
δέκα στίχοι φτηνοί
που μου 'ταν από πάντα ξένοι. 

Μέχρι και το μελάνι μου παραπονιέται πια:

είναι βαρύ το "Εσύ"

και κουράστηκε να το κουβαλάει 

μια ακατάπαυστη έκκληση 

ένα "Γύρνα" ατελέσφορο

μέχρι και το χαρτί μου τσακίζει

απ' την τόση δίχως απόκριση αγάπη. 

Κι ας ήξερες μονάχα

πόση εξουθένωση μου προκαλεί

να προσπαθώ μονίμως να μαντέψω

τις πολύ βαθιά κι ανελέητα κρυμμένες

ευαίσθητες πτυχές του εαυτού σου. 

Βλέπεις, λέω κάπου, κάποτε

υπήρχε ένα δάκρυ που τόλμησε ένα βράδυ

να κυλήσει στο δικό σου μάγουλο:

Ήταν το πρώτο και το τελευταίο δάκρυ σου

που πρόλαβα να δω. 

Κι υπήρχε, τότε περίπου πάλι,

υπήρχε μία μέρα που κάτι μουρμούρησες 

για ένα όνειρο

διαφορετικό απ' τις συνήθεις σου φιλοδοξίες 

κάτι, μου φαίνεται, είχες τολμήσει να πεις

για κάποιο μέλλον μας κοινό.

Και μια άλλη φορά

- για δες τι θυμήθηκα τώρα! -

κάτι παράξενο σου 'χε μάλλον συμβεί

και μου 'πες, έτσι ξαφνικά, "Ευχαριστώ για όλα"

κι εγώ βεβαίως ξαφνιάστηκα

από την απρόσμενη και αργοπορημένη σου

άρση αχαριστίας

και μέχρι και σήμερα

ακόμη ψάχνω ποιος τάχα φούρνος τότε να γκρεμίστηκε! 

Κι έτσι οι πιο μεγάλοι ποιητές 

είναι αυτοί που δεν έχουν πια τίποτα στον κόσμο

οι πιο μεγάλοι δημιουργοί

είναι εκείνοι που 'χασαν μια νύχτα 

τα πάντα. 

Τη μέρα εκείνη που θα ξυπνήσεις για να αισθανθείς 

πως παραδόξως σου 'χω λείψει κάπως

ή νιώσεις λίγη ανάγκη για κάτι από 'μένα

(ένα τηλεφώνημα 

μια υποστήριξη στον άσχημο κόσμο 

μια ανόητη να την κοροϊδέψεις και πάλι)

μην διστάσεις ούτε λεπτό

να ψάξεις για 'μένα. 

Μέχρι τότε όμως 

δεν έχω άλλα λόγια να χαραμίσω για 'σένα

δεν έχω άλλα ποιήματα να γράψω για 'σένα

δεν έχω άλλη πίστη να ελπίζω σε 'σένα. 

Κι αφού πια ό,τι ήτανε να χάσω 

το έχασα

επιδίδομαι τώρα μονάχα 

σε κατά φαντασίαν αναπλάσεις κάποιας αρχαίας ευαισθησίας σου.

Τα ωραιότερα της πένας μου ποιήματα

για 'σένα τα χαράμισα...