Για να σε αγαπήσω...

Εγώ γεννήθηκα για να σε αγαπήσω

Για να γράψω την αγάπη μου

Και να την διαβάσουν οι ανέμοι, τα μετάλλια 

Κι οι μαριονέτες κάθε ασήμαντου θιάσου...

Εγώ ήρθα 'δω για να σε δω να γελάς 

Να σε φιλήσω

Να σε δω να κοιμάσαι

Κι ύστερα να σε θυμάμαι...

Και να διαβάσουν τη θύμηση αυτή τα σβησμένα αστέρια

Οι χαμένοι ποιητές που αυτοκτονήσαν

Κι τ'ανόητα παιδιά που χαζογελάνε...

Εγώ γεννήθηκα για να σ'ακούσω να μιλάς

Να σχεδιάσω στα χείλη σου το ημίφως της δύσης

Την αρμύρα της ουράνιας θάλασσας

Την πιο κόκκινη φωτιά του ηφαιστείου...

Εγώ ήρθα εδώ για να σ'αγκαλιάσω

Να προλάβω να σου πω πόσο σ'αγάπησα

Να προφτάσω το απ' τη ζωή μου πιο πολύ

Το απ' τον εγωισμό μου πιο πολύ

Το απ' τους "καινούριους" πιο πολύ

Το απ' τον ουρανό πιο πολύ

Από 'μένα πιο πολύ... 

Γεννήθηκα για να γράψω γι' άλλη μια μεγάλη αγάπη

Κοντά στον Λόρδο Μπάιρον 

Τον Ερωτόκριτο

Τον Σαίξπηρ

Κοντά σ' όλους αυτούς που πέθαναν για λίγο αίμα

Κι ένα γυαλί

Ή αυτούς που 'ζήσαν για να διαβάσουν την αγάπη μου...

Εγώ γεννήθηκα για να σε αγαπήσω

Για να σ'αποχαιρετήσω

Να σε συγχωρήσω

Να σε συνηθίσω... 

Και θα πεθάνω... για να σε λησμονήσω.