Το μεγαλύτερό μου λάθος...

Ανασαίνω αργά και κουρασμένα

Με την ανάσα μου θολώνει το τζάμι 

Θα 'γραφα κάτι, μα μου 'ναι αδύνατον να θυμηθώ

Γυαλί. 

Σαν σπάσει, λένε, δεν ξανακολλάει

Δεν πα' να ματώσεις τα χέρια σου

Να προσπαθείς να κολλήσεις το κάθε κομματάκι

Με αγάπη περίσσεια, να κοπείς

Σαν σπάσει, δεν ξανακολλάει. 

Κλείνω τα μάτια μου και βλέπω τώρα την αλήθεια

Μπροστά μου ήταν τόσο καιρό μα την έδιωχνα πέρα

Κι αν έκανα ένα λάθος, σίγουρα αυτό θα 'ταν

Λάθος.

Σαν το κάνεις, λένε, δεν γυρίζει μετά πίσω

Δεν αλλάζει τίποτα, μένεις να μετανιώσεις 

Κι αν "διαλέξεις" να μάθεις απ' αυτό

Πάλι άμαθος κι ανυποψίαστος θα μείνεις 

Πάλι θα αγαπάς και θα συγχωρείς, όλα λάθος.

---

Λάθος συχγώρησα

Λάθος προστάτεψα

Λάθος φρόντισα

Λάθος χάιδεψα σαν φυλαχτό

Λάθος αγάπησα

Κι είναι ειρωνεία, στ' αλήθεια! 

Αν με ρωτούσες για κάτι το σωστό 

Θ' αποκρινόμουν σίγουρα για την δική μου αγάπη

Μα ήταν λάθος

Πιο λάθος απ' όλα... 

Γιατί...

Δεν κάνεις τίποτα σωστό με το να συγχωρείς αιώνια

Δεν δίνεις τίποτα στον άλλον από την αληθινή ζωή

Δεν του "μαθαίνεις" πως είναι τα πράγματα... 

Μονάχα του δίνεις τα πάντα

Και του αφήνεις και περιθώρια για αχαριστίες! 

Λάθος λοιπόν αγάπησα

Πιο λάθος δεν γίνεται! 

Το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου έκανα

Και ζητάω πραγματικά συγγνώμη! 

Συγγνώμη, ναι! 

Γιατί στ' αλήθεια, 

Σου έκανα κακό... 

Δεν κέρδισες τίποτα με το να σ'αγαπάω

Ούτε έμαθες ν' αγαπάς

Ούτε γνώρισες την αλήθεια...

Κακό σου έκανα και σου ζητάω συγγνώμη. 

Λάθος μου ήταν από την πρώτη κι όλας στιγμή

Γιατί ποιον κοροϊδεύουμε;

Από την πρώτη κι όλας μέρα

Όλα λάθος ήτανε... 

Κάποια μου 'πε κάποτε 

Τι νόημα θα 'χε το σωστό χωρίς το λάθος; 

Γι' αυτό ίσως δεν μετανιώνω. 

Μα τώρα βλέπω την αλήθεια

Υψώνεται μπροστά στα κλειστά μου μάτια

Και έκανα, το βλέπω,  λάθος. 

---

Ανασαίνω αργά και κουρασμένα 

Πάω να θολώσω ξανά το τζάμι

Μα βλέπω μια μορφή πίσω του

Περπατάει. 

Σαν περπατάς, μου λέγανε, σε καταλαβαίνω από χιλιόμετρα!

Δεν πα' να είναι νύχτα

Ή να γυρίζεις το κεφάλι 

Εγώ σαν περπατάς ξέρω πως είσαι 'συ

Και με κλειστά τα μάτια! 

Κλείνω λοιπόν τα μάτια μου και βλέπω την αλήθεια

Γιατί όσα κι αν είδαν τ' ανοιχτά, πάλι δεν πήραν το μάθημά τους

Ίσως γιατί τελικά νόμιζαν πως ποτέ δεν είναι αργά 

Αργά. 

Τώρα ναι, είναι πια πολύ αργά

Αργά για να μην έχω κάνει λάθος

Αργά για να ζητήσω πια συγγνώμη

Αργά για να κολλήσω το γυαλί

Αργά και για να κατεβώ απ' το λεωφορείο...